7. Bölüm

7.BÖLÜM

Bulutsu(Nebula) sonunda bir yıldız olur değilmi ve o yıldızda bir gün ölür işte ben o yıldızım boşlukta durarak ölümü bekliyorum ne acı değilmi kendi ölümünü beklemek aslında ben hep küçüklük de yıldız olmayı isterdim çünkü yıldız olursam çocuklar beni sever diye düşünürdüm ama şimdi fark ediyorum yıldızda insan gibi yaşar ve ölür.

Benim hiç arkadaşım olmamıştı yani babamdan dolayı korkuyorlardı onlarda doğru düşünüyorlardı kendine zarar gelecek herşeyden korkarlar.

Gözlerimi açtığımda bir yatağın üzerinde yatıyordum, bir saniye bu benim yatağım değil.

​​​​​​Bir saniye bile durmadan yataktan hemen kalktım odada sadece yatak ve giysi dolabı vardı, kapıyı açmaya çalıştım ama kapıyı kilitlenmiş.

Bana ne olmuştu nasıl buraya geldim hiç bir fikrim yoktu sadece en son dışarıda yağmurun altında ıslanıyordum ne kim beni bayıltmıştı.aniden kapı açıldığında irkilerek bir adım geriye gittim.

Gördüğüm şey bir kabus olmalı benim gözlerimi bozuldu hayır ikisi de değil şua karşımda o vardı babam küçüklüğü mü elimden alan o şerefsiz vardı.

"Ne o beni beklemiyordun sanırım" dedi alaylı bir sesle

"Ne istiyorsun pislik"dedim.

"Kızım sana hiç yakışmıyor böyle şeyler"

"Sanane.bırak gidiyim"

"Sanane değil kızım ben senin babanım,ben seni artık asla bırakmam sen benim kızımsın"

"Ben senin kızın değilim anla bunu kafayı mı yedin"dedim.artık sesim daha yüksek çıkmaya başlayınca bana doğru adım atmaya başladı

"Yaklaşma bana şerefsiz"dedim ağlamaklı bir sesle ama sesim hayla gür çıkıyordu

"Bir.daha o kelimeyi bana demiyecelsin tamam mı "elini uzatıp önüme gelen saçımı arkaya koydu iteklemeye çalıştım ama olmadı. Kapı açılınca içeri bir adam girdi "efendim iş görüşmesi için tufan bey geldi"dedi.

"Tamam geliyorum"ve benden uzaklaştı ikisinde odadan çıkıp giti.

Ben yanlış mı duydum tufan dedi değilmi hayır ya bir sürü tufan var ya o olursa tek kurtuluşum.

Kapıyı açmak için kapıya doğru yürüdüm 'Allah'ım lütfen açılsın' içimden sayıklamaya kalmadan kapı açıldı ben büyük bir sevinçle odadan çıktım etrafımada baktıktan sonra yavaş adımlarla merdivene doğru yürüdüm merdivenlerden inmeden önce aşağı baktığımda babam ile tufan konuşuyorlardı adamları da başlarındaydı evet doğru tahmin etmiştim bu tufandı babam bişeyler diyip bir odaya doğru yöneldiğini görünce merdivenlerden inmeye başladım Tufan beni gördüğünde büyük bir şaşkınlıkla bana bakıyordu.

Kısık bir sesle "Tufan kurtar beni lütfen"dedim. Tufan benu duyar duymaz kolumda tutup arkasına çekti o sırada babam da odadan çıktığında beni gördüğünde öfkeli bir şekilde Turan'ın karşısına geldi.

"Kızım..."devamını getirmeden sözünü kestim "ben senin kızın değilim anladın mı"dedim.

"Hadi odana çık misafirler gidince konuşuruz"

"Hayır"

"Yeter lan!"tufan bağırarak babama doğru bir adım attı "Mine adamlarla git"dedi.

"Sen nereden tanıyorsun kızımı"babam dahada kızmıştı

"Daha kızım diyor ya"dedim.

"Mine güzelim git dedim sana zorluk çıkarma"ne bana güzelim mı dedi,burada düşündüğüm şeye bak yaa

"Sen kimi götürdüğünü farkında mısın" tufanın işaretiyle birlikte ikitane adam kolumdan tutacağı zaman onlardan kurtulup kendim yürümeye başladım.

"Gel buraya Mine nereye kadar kaçıcaksın seni her yerde bulurum"babamın son dediği buydu ben ve tufanın iki adamı arabaya binip yola çıktık.

"Şey bişey sorabilir miyim size"dedim. Adam olumlu şekilde kafasını sallayınca"tufan neden oradaydı?"dedim.

"Bunu tufan beye sorsanız daha iyi olur"dedi.

Yol boyunca konuşmadık, adamlar beni eve bırakıp kapımın önünde bekliyorlardı ben her seferinde gerek yok desem de tufan beyin emri diyip diyip duruyorlar,anneme bişeyler söyleyip odama çıkmıştım.