3.Bölüm “Anlaşma”

Fısıldayarak konuştum “ O suratına bir tane geçirsem çok rahatlarım.” Zaten olan sırıtması daha da genişlemişti. Sinirle gözleri kıstım.

“ Evime gitmek istiyorum.” dedim.

“Gidersin gitme diyen mi var?” dedi. Gülüşünü soldurarak.
Önümden çekildiğinde rahat bir nefes aldım ve kapıyı açtım. Sonunda evime gidebileceğim için rahatlamıştım. Bi ara beni alıkoyacağını düşünmüştüm. Adımlarımı hızlandırıp bahçedeki korumalara bakmadan kendi bahçeme geçtim. Burda da bir kaç koruma bekliyordu. Allahın manyağı peşime bi de elalemi takıyor! Orda dönüp duram adamı durdurup konuştum.
“ Ne işiniz var burda?”
“Abla patronun emri bi süre burdayız kendisi söylememi istedi.”
“O patronunu var ya-

“Ee naparsın beni?” arkamdan gelen sese döndüğümde o evdeki adamdan başkası değildi.
Yanına yaklaşıp parmağımla göğsünden ittirerek “ Şikayet ederim maganda mısın sen ya bıraksana peşimi!”

“O sesini bana yükseltme benimde canımı sıkma peşini bırakayım da geber git ailen gibi sonun bu mu olsun?” ağzından çıkan kelimeler benim gözlerimi doldurmaya yetmişti bile. İttirerek arkamı dönüp evime girdim kapıyı kapatmadan önce gözlerinde kısa bi an pişmanlık görsemde tekrar acımasız haline geri dönmüştü.

Tüm bunları nerden biliyordu kimdi bu adam ben daha adını bilmezken nasıl tüm hayatıma hakimdi? Kendi kendime sorduğum sorulara cevap bulamazken kendimi banyoya attım. En iyisi bir duş alıp rahatlamaktı sonrasında güzelce uyurdum. Uyumak iyi gelmez mi zaten…

Duştan çıktığımda ıslak saçlarımın nemini alıp havluyu göğüs hizamda bağlamış hangi pijamamı giymem gerektiğini düşünürken biraz oylanmıştım. Daha doğrusu aklım adamın dediklerine takılmıştı. Kapınım çalmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım.

Kapıyı açtığımda çatılan kaşlarımla adama bakmaya devam ettim üzerimde havlunun olduğunun farkında olmadan sinirle soludum.

“Sen hangi yüzle kapımı çalıyorsun? Defol git hemen burdan!”

“Bu kılıkla mı kapıya çıkarsın sen?”
sormasıyla farkına varıp kollarımı göğsümü kapatırcasına sardım.

”SAPIK.” Dediğimde zaten sinirli olan adam iyice sinirlendi.
Beni içeriye çekiştirip telefonunu çıkardı, bana uzattığında şaşkınlıkla büyüyen gözlerimle ona biraz daha yanaştım.

“Kim bu bir de sapık mı çıktı başıma?”
Telefonda benim havluyla fotoğrafım vardı mesajda da “ iyi parçaymışı tadına bakıp haberdar ederim, yasarsa sana hediyem olur” yazıyordu.

Gözlerimi ona kaldırdığımda o da bana bakıyordu sanki şu an sinirli değil gibiydi gözleri biraz daha aşağı kaydığında üzerimi düzelttim havludan taşan göğüslerime odaklanmıştı.
Zaten yanı başında da korkman gereken bir sapık var Nehir sen daha yakın durmak için elinden geleni yapıyorsun. İç sesimin uyarmasıyla uzaklaştım.

”Sen bekle burda ben bir şeyler giyip geleceğim.” dedim ve odama çıktım.

Üzerime siyah saten pijamalarımı giyip aşağı indim. O da bi koltuğa oturmuş telefonuyla ilgileniyordu. Ben geldiğimde karşı koltuğa geçtim. Bakışları bana değdiğinde iç çekti

” Sanki demin daha iyiydi.” Yanımdaki yastığı ona fırlattığımda hemen yakaladı aferin refleksler iyiymiş.

” Abuk sabuk konuşup beni sinirlendirme. Neden sana beni atmışlar onu açıkla.” Dedim

“Senin yüzünden.”
“ Ben ne yapmışım ?” dedim şaşkınca
“ O gün kapıma gelmeseydin bizi sevgili zannetmezdi.” dedi

“Bu saçmalık.” Dediğimde beni onayladı.

”Bencede öyle ama olan oldu. Şimdi seninle güzel bir anlaşma yapmamız gerekiyor. Kavga etmeden.” Dedi üstüne bastıra bastıra

”Ne anlaşması?”

“Evlililk”