​​​​​​

Odadan çıkıp Aisha'nın odasına doğru yürümeye başladım. Çok geçmeden o da yanımda yürümeye başlamıştı. Merdivenlerin başında durduğunda durma ihtiyacı hissettim bende. Ona doğru döndüm. Aynı şekilde o da. Gözlerimin içine baktığında zihnime sızan kara bulutlar dağıldı geriye sadece onun koyu kahve gözleri kaldı.

"Evime dönmek istiyorum” dedim birden. Yutkunduğunu gördüm. Bakışları derinleşti "Döneceğim değil mi?”

"Döneceksin" dedi hiç beklemeden. Sesi kendinden emindi.

Bunun verdiği güven içime sirayet etti hemen. Gülümsedim. Gerçekten gülümsedim. İhtiyacım olanın sadece bunu duymak olduğunu fark ettim o an. Öldürmemeye çalıştığım içimdeki umut çiçeğim tekrar can almıştı.

"Teşekkür ederim" dedim gülümsemem hala dudaklarımdayken. Ona olan minnetim bu iki kelimeye sığmazdı aslında.

Birden içimde bir istek belirdi.

Sarıl ona

"Saçmalama istersen!"

"Ne?"

Sesli düşündüğümü fark edip panikledim. "Yok, yok bir şey" aklıma ilk gelen şey ile elimi havaya kaldırıp salladım hemen “Görüşürüz o halde"

Hafif çatılan kaşları düzelmese de kafasını eğdi "Görüşürüz"

Arkasını döndü sonra ve merdivenlerden inmeye başladı. Hala elimi sallamaya devam ettiğimi fark ettim. Telaştan öyle hızlı sallamışım ki bileğim ağrımaya başlamıştı üstelik.

• Mavi Çiçek Bölüm 8 | Yeşil Bilezikler - 26 Ocak Pazar Günü yayında 💚