Bana döndüğünde meraklı yeşilleri yüzümde dolandı. "Gidiyor musun?"

"Gidiyorum ama geri geleceğim. Hem de sana bir sürprizim olacak" dedim gülümsemeye çalışarak.

Yanından ayrılacağım için huzursuz hissetmeye başlamıştım bile. Virat’ın onun yanında çok uzun kalmamasını umuyordum.

Gülümsedi ama heyecanı kaybolmuştu. Kaşlarım çatıldı hafifçe. Yüzüne daha rahat bakabilmek için önüne diz çöktüm hemen. Tek kaşımı ne oldu dercesine kaldırdığımda bunu anlayıp kollarını kaldırdı o da.

"Küstün mü bana?"

"Bu da nereden çıktı, neden küseyim sana?"

Gözlerini kaçırdı "Seninle gelmediğim için" diye cevap verdi.

İç çektim. Yüzüne dökülen saçlarına dokundum kendimi alamayarak. "Hayır küsmedim. Zaten sana nasıl küsebilirim ki ben?"

"Üzgün gibisin ama?"

Kaşlarım şaşkınlıkla çatıldı. Çocuklar çoğu şeyi hissediyorlardı gerçekten. Bunu nasıl unuturdum?

"Üzgün değilim. Heyecanlıyım" dedim ve göz kırptım.

Olmam gereken gibi.

Güldü. Göz kırpmamı komik buluyordu bu yüzden bunu kullanmıştım.

"Kahramanım olduğunda seni hiç yalnız bırakmayacağım, söz veriyorum" sağ elini bana doğru uzattı sonra. Annesinin öğrettiği bir yeminmiş bu.

İçime yayılan his bambaşkaydı. Sarıp sarmaladı tüm benliğimi. Ona en içten gülümsemelerimden birini sunmaya çalışırken sol elimi minik elinin altına yerleştirdim bende.

Tek kolumla "Söz mü?" diye sordum.

"Söz" dedi hiç tereddüt etmeden.

Elimi çektikten sonra "Bende sana söz veriyorum Nisha, kalan ömrüm boyunca senin yanında olacağım" dedim.

•Mavi Çiçek Bölüm 10 | Mucizeler - 21 Şubat Cuma Günü yayında 💚