4. Bölüm

Sofya yani aslında Astrid ismini benden duyduğu anda eliyle orta büyüklükte bir ateş çıkardı.

"İsmimi nerden biliyorsun!" tane tane küfür eder gibi söylemişti. Elimle ona sakinleşmesini işaret ettim. "Beni hatırlamıyor musun?" Onu hayatımda o kadar çok görmememe rağmen sesime hayal kırıklığı karışmıştı. Aynı tehditkar yüz ifadesiyle hiddetle başını salladı. Gittikçe sinirleniyordu, gri, ürkütücü gözleri şimdiden sarıya dönmüştü. Sonra gözlerinin kaydığını gördüm. Her şey ağır çekimdeydi sanki. Yavaş yavaş gözleri geriye kaydı kapandı elindeki ateş yavaş yavaş söndü ve kollarımın arasına bayılıverdi.

Çığlıklarımın belki de daha seslisi vardı ama o kadar çaresizlik doluydu ki daha çaresizinin olduğunu sanmıyordum.

3.çığlıkta Kraliçe Ekhila, Kral Henris, Sebastian ve adını bilmediğim onlarca hizmetkar kapıya doluşmuştu. Ama çığlıkarım kimse duysun diye değildi. Sofya için de değildi. Yılarca şiddete mağruz kalan ve yüksek için uyandığında bayılmasını garipsemeyecek olan Astrid içindi...

Annem tam da filmlerdeki kraliçlere yakışır şekilde iç çekerek kendisini yere, Astrid'in yanına attı. Bir süre kendisini ağlamaya zorladı. Olmadığını görünce insanların görebileceği şekilde yutkundu ve sonra iki hizmetçiye Astrid'i şifacı'nın yanına götürmesini emrettikten sonra sinirle bana döndü.

"Sen," diye bağırdı"Senin yüzünden oldu!". Az önceki üzgün rolünden hiç bir iz kalmamıştı. "Sana Brown ailesinde Veliath'ın ailesinin istediği kişiyle evlenmez de, aşkı bulursa aile'nin diğer varis'inin zarar geleceğini daha kaç defa söyleyeceğiz! " _Demek ki yanıldınız bayılma sebebi gücünü fazla harcamasıydı_ ama bu hiç bir şeyi değiştirmiyor.du Bana inanmazlardı.

"N-ne aşkı" sesimi titretmiştim. _Bilerek_

"Evet evet bilmezden gel. Sanırım genç veliath Sebastian'ın bize söyleyeceğini hesaba katmamış." dedi ve ekledi "Ama Ateş Krallığı bunu kabul edemez. O Kenyon denen pislik idam edilecek. Merak etme ikinci çocuğu yapmak ailesini hiç zorlamayacaktır." Söylediği son cümle midemi bulandırırken sadece soy ismimi öğrenmek istemenin birisinin ölümüne sebep olacağını düşünmemiştim.

"B-ben sadece dışarı çıkmak istemiştim. Çıkabilmek için Sebastian'a yalan söyledim..." Dedim pişman bir şekilde. Sinirini bastırmaya yetmedi.

"Evet evet söyle yalanları. Bana bak veliaht," O sırada bir şey fark ettim. Beni kızı olarak değil sadece krallığın geleceği olarak görüyordu. Devam etti "Bir kaç seçenek var, idam edilebilirsin, halka seni ölmüş gibi gösterip halkın içine sızabilirsin veya,ki bu en iyi seçenek ve istesende istemesende bu olacak, toprak varisi Frehepu ile anlaşma sağlar evlenirsin ve Kenyon idam edillir ve MUTLU SON!" Dediğinde korkunun vücudumu ele geçirdiğini hissettim.

İnsan sahiden de kaybedince mi anlardı değerini? Yoksa tehlikeye girme ihtimali olması bile onun için her şeyi yapmanı sağlar mıydı?

"Hayır!" Diye bağırdım. Sesim gereğinden fazla mı çıkmıştı? Umrumda bile değildi. Annem sanki kitap yazıyor gibi "Ve genç tecrübesiz kız sevgilisini korur." dedi. Artık çok sinirlenmiştim ve kendime hakim olamıyordum "DEDİ HER ŞEYİNE KARIŞAN ANNESİ!" Diye bağırdım.

Bana şok olmuş şekilde baktı. Bu sefer yüzünde rol yoktu. "Hizmetkarlar!" Diye bağırdı.

İşte şimdi boku yemiştim.

•

•

•

•

•

SELAAAMMMM. Kimsenin okumadığını fark ettim😢. Birisi ilk bölümü okuyup bıraktı mesela. Kimseyi yargılamak istemem ama bu bir Fantastik kitap ve olay akışını olay nedenini öğrenmeniz lazımdı. Bende isterdim sıkıcı yeri atlayalim. 1.bölüm evet sıkıci hatta baya bir sıkıcı ama lütfen bunun bir Fantastik kitap olduğunu unutmayın. Sizi seviyorumm❤️❤️