2. Bölüm

Yazardan

Kuzey:ne oldu baba?

Murat (babaları): oğlum bunu birazdan giderken öğrenirsin

Kaan: nereye gidiyoruz ki ?

Murat: kardeşinizi getirmeye

Kaan : o ne ara kardeşimiz oldu hm?

Kuzey: bak oğlum kızın yanında da öyle yaparsan var ya!

Murat : şşşşştttt kavga etmeyin görmeyeyim bir daha

Kaan : ne var yalan mı? Hem o istemese onu getiremezsiniz ve ne zaman öğrendiniz kardeşimiz olduğunu yani DNA testi vb birşey olmayacak mı

Murat: gerekli işlemler için yapılmak zorunda yani. Neyse uzatmayın hadi hazırlanın birazdan çıkacağız

O SIRADA MELİS’TEN

Odamda oturmuş yaptığım resimleri inceliyordum.

Kapıyı biri çalmıştı. Başımı yavaşça kapıya çevirdim bu cengiz beydi ( yetiştirme yurdunun müdürü). Yanıma geldiğinde resimlerime bakarak gülümsedi.

Cengiz bey: oturabilir miyim?

Onu onaylar anlamda mırıltılar çıkardım.

Bir süre öylece yaptığım resimleri inceledik ama ben konuşmamıştım. Şahsen konuşmanın boş olduğunu düşünüyorum

Neden konuşuyoruz ki . Yada ben yalnız olduğum için mi öyle düşünüyordum?

Yalnız olmak hoşuma gidiyor ve sessiz kalmak.

Ailem neden beni bıraktı bilmiyorum ama ben böylede mutluyum yani sanırım mutluluğun bu olduğunu sanıyordum

1 hafta önce bana yakın olan bir arkadaşım gitmişti. Evet tek arkadaşım oydu. zengin ve çok tatlı bir aile onu evlatlık edindi ben ise yalnız kaldım

Onu çok özlüyorum..

Cengiz beyin konuşmasıyla düşüncelerimden ayıldım.

Cengiz bey: Melis aileni istiyor musun

Hayır.

Ne bir saniye bu aileni istiyor musun mu dedi yoksa ben mi yanlış duydum

Melis: ne?!

Cengiz bey minik bir gülümseme ile yüzüme baktı.

Cengiz bey: evet aileni istiyor musun? Şimdilik itiraz istemiyorum çünkü onlar bugün gelecek ve istersen onlarla tanış ve kararını sonra ver olur mu ?

Ne diyeceğini bilemez bir halde boş boş cengiz beyin yüzüne bakıyordum .

Nerden biliyordu ki onların ailem olduğunu belki belki değildi yada onlar yine bana kötü davranırsa ya yine Hayır hayır yaşadığım şeyleri yeniden yaşayacak mıyım

Melis: olmaz hayır istemiyorum!!

Sonlara doğru bağırmıştım. Yataktan ayağa kalktım ve Cengiz beye bağırmaya başladım.

Melis. ASLA OLMAYACAK ÖYLE BİRŞEY İSTEMİYORUM ONLARI! BEN-

Odamın kapısı açılır açılmaz ikimizde oraya baktık .

İçeri birileri girmişti birkaç erkek ve iki kız girdi. Ağlıyordum şuan çok kötü hissediyordum gidemezdim onlara 8 yaşındayken yaşadığım şeyleri az da olsa biliyordum

çünkü 18 yaşımı geçmediğim için hepsini öğrenemezdim

İçeri giren adamların yanından geçerken birşey fark ettim bir tanesi de benim gibi albinoydu

Yada değildi o boyamış olabilirdi nede olsa erkeklerde saçlarını boyar dimi…

Bahçeye çıktım ve ağaçlık alandaki banka oturdum

……

(⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)⁠❤

Yazardan:

Cengiz bey odada öylece kalakalmıştı. MELİS'TEN öyle birşey beklemiyordu.

Murat ( babaları) : sorun yok değil mi?

Cengiz bey: odama geçsek olur mu ?

Tüm aile gelmişti yeliz somurta somurta müdürün odasına gidiyordu Kaan onun yanına yaklaştı ve kulağına

Kaan: asla seni bırakmayacam güzelim . O kardeşimiz olsa bile onu öyle görmeyeceğim.

Yeliz içten içe planının ise yaradığını görüyordu. O kız eve gelince de onu evden attırmak için herşeyi yapacaktı.

Cengiz beyin odasında herkes oturmuştu. En çokta Arhan heyecandan annesine sarıldı.

Arhan: bana çok benziyordu anne

Annesi umutla oğluna baktı . Küçüklüğünden beri arhanın uyku ve sinir problemi vardı.

Hepsi beraber oturmuştu koltuklara Arhan heyecanla ailesinin konuşmasını bekliyordu. Kardeşiydi o bundan çok emindi hemde adı kadar.

Cengiz bey onlara Melis hakkımda ufak tefek şeylerin yazdığı kağıdı uzattı.

Adı: Melis

Soyadı: YOK

Yaş: 17

Alerji durumu: şeftali tüyünün yüzüne bulaşması( sivilcelenme ve kaşınma belirtisi- ağır belirti: 1 hafta boyunca durup dururken bayılma)

( alerjisini attım ZGKDLTTİSİS)

Bunu gibi birçok bilgi yazıyordu . Arhan ve rüzgar merakla kağıdı alıp okudular.

Küçükken yaşadığı sorunlardanda birkaç birşey yazıyordu. Ancak bu kadarını bilmeleri uygundu kanunlar gereği.

Üzgünüm kısa oldu ya

Wattpad

ın engellenmesi bende büyük etki bıraktı bilmiyorum belki inanmazsınız ama nefesim kesiliyor o derece

🥺🥺