1.Bölüm

Yeni düşmanlar ve eski dostlar arasına yeniden hoş geldiniz!

Karmen, Balıkesir'de üniversite eğitimini başarıyla tamamlamış, artık genç bir psikolog olarak hayata atılmıştı. Üniversite yılları, yaşadığı zorlu geçmişin izlerini silmeye ve kendini yeniden inşa etmeye adadığı bir dönem olmuştu. Yoğun ders programı, stajlar ve arkadaşlarıyla kurduğu yeni ilişkiler, ona hayatında yeni bir sayfa açma fırsatı sunmuştu.

Mezuniyetinin ardından, kariyerine adım atmak için doğru zamanı sabırla bekledi. Sonunda, ünlü ve saygın bir psikiyatrist olan Mete Varol'un yanında çalışma şansını yakaladığında, fırsatı kaçırmadı. Mete Varol’un kliniği, psikolojik destek arayanların ilk tercihi olan, şehrin en prestijli sağlık merkezlerinden biriydi. Karmen, burada yalnızca beş gündür çalışıyordu ama şimdiden işine büyük bir heyecanla bağlanmıştı. Hastalarına yardım etmek, onların sorunlarını dinlemek ve çözüm yolları aramak, Karmen için bir görevden çok, bir tutku haline gelmişti.

Ceyda Hanım’la birlikte yaşamaları ise adeta bir anne-kız ilişkisinin en güzel örneklerinden biriydi. Ceyda Hanım, Karmen'in geçmişte yaşadığı kayıpları telafi etmek için elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyor, ona hem manevi destek oluyor hem de onunla yeni anılar biriktiriyordu. İkisi, Balıkesir'deki bu yeni hayatta birbirlerinin en büyük destekçisi haline gelmişti. Ceyda Hanım, Karmen'in her başarısında gurur duyuyor, onun için hayatın daha güzel olması adına her fırsatı değerlendiriyordu.

Karmen ise, Ceyda Hanım’ın bu çabasını minnetle karşılıyor ve ona gerçek bir aile gibi bağlanıyordu. Hayat, Karmen için yavaş yavaş yoluna girmeye başlamıştı. Geçmişin ağır yükleri artık geride kalmış, geleceğe dair umutları ve hedefleriyle dolu dolu bir yaşam sürmeye hazırlanıyordu.

Fakat kader, Karmen için ağlarını çoktan örmüştü...

her şeyin normal göründüğü bu huzurlu düzen, ertesi gün kliniğe gelen garip bir hasta ile sarsılacaktı.

Sabah, Karmen her zamanki gibi masasının başında oturmuş, o gün için hazırladığı notlarını gözden geçiriyordu. Dışarıda hafif bir yağmur yağıyor, klinik sessiz ve huzurluydu. Tam o sırada kapı çalındı ve içeri genç bir kız girdi. Karmen, gelen hastasına bakmak için başını kaldırdığında, kalbi bir an için duracak gibi oldu. Karşısında duran kız, yıllar önce kaybettiği en yakın arkadaşı Asya'ya inanılmaz bir şekilde benziyordu.

Karmen gözlerini kırpıştırdı, derin bir nefes aldı ve mantıklı düşünmeye çalıştı. "Bu mümkün olamaz," diye düşündü. Yine de kızın bakışları, yüz hatları, hatta yürüyüşü bile Asya’nın aynısıydı. Anılar zihninde bir fırtına gibi esmeye başlamıştı. Ancak birkaç saniye sonra kendini toparladı ve gülümseyerek kızı içeri buyur etti.

"Merhaba, ben Yasemin," dedi genç kız, hafif bir utangaçlıkla. "Sizinle bir randevum var."

Karmen’in zihninde adeta çanlar çalıyor, hislerini bastırmaya çalışıyordu. "Lütfen oturun, Yasemin. Nasıl yardımcı olabilirim?" dedi, sakinliğini koruyarak.

Yasemin oturdu, ellerini kucağında kenetleyip derin bir nefes aldı. "Uzun zamandır... iyi hissetmiyorum. Çok fazla doktora gittim ama kimse yardımcı olamadı."

Karmen, Yasemin’in her kelimesini dikkatle dinliyordu ama zihni sürekli Asya ile olan anılarına kayıyordu. Yasemin’in anlattıkları, yüzündeki ifadeler ve ses tonu bile Karmen’in duygularını alt üst ediyordu. Bir yandan profesyonelce davranmaya çalışıyor, diğer yandan içindeki karmaşaya hâkim olamıyordu.

Yasemin, tuhaf dürtülerinden ve kontrol edemediği davranışlarından bahsederken, Karmen’in zihninde daha karanlık bir şey belirdi. Genç kızın gözlerindeki bakışlar, ona çocukluk yıllarından hatırladığı bazı hikayeleri anımsatıyordu. Kurt adamlar ve onların doğalarına özgü işaretler… Yasemin’in gözlerinde o tanıdık vahşi parıltıyı gördüğünde, Karmen bir şeylerin ters gittiğini anladı.

Seans ilerledikçe, Karmen’in hisleri daha da güçlendi. Yasemin’in kontrol edemediği dürtüler ve içindeki huzursuzluk, Karmen’e kurt adamlarla olan geçmişini hatırlatıyordu. Seansın sonlarına doğru, Karmen artık bundan emin olmuştu: Yasemin bir kurt adamdı.

Bu gerçekle yüzleşmek, Karmen’i derin bir iç hesaplaşmaya sürüklüyordu. Bir yandan bu genç kıza yardım etme arzusu, diğer yandan Asya’ya olan özlemi ve geçmişin gölgeleri arasında sıkışıp kalmıştı. Mete Varol’un bu vakayı ona vermesinin sebebini hala tam olarak anlayamamıştı, ama şimdi bu durum, Karmen için profesyonel bir görevden çok daha fazlasını ifade ediyordu. Yasemin’in hikayesi, Karmen’in hayatında yeni ve karmaşık bir dönemin başlangıcı olacaktı.

Seans ilerledikçe, Karmen Yasemin’in boynunda asılı duran kolyeye dikkat kesildi. Kolyenin ucunda hilal şeklinde, mor renkte bir taş vardı. Karmen’in yüreği hızla çarpmaya başladı; bu taş, yıllar önce kaybolduğu düşünülen diriltme taşına çok benziyordu. Fakat profesyonel duruşunu bozmadan, taşla ilgili hiçbir şey sormadı. Yasemin’in dikkatini çekmeden bu durumu incelemeye karar verdi.

Karmen’in gözleri sık sık Yasemin’in boynundaki taşa kayıyordu. Taşın etrafında tellerle çevrili oluşu, ona daha önceki deneyimlerini hatırlatıyordu. "Bu bir tesadüf olamaz," diye düşündü. Yasemin’in boynundaki taş, kayıp diriltme taşı olabilirdi. Fakat bu kadar önemli bir gerçeği öğrendiği anlarda bile sakinliğini korumayı başardı.

Seansın sonunda, Yasemin derin bir nefes aldı ve Karmen’e içten bir teşekkür etti. "Bu seans bana gerçekten iyi geldi," dedi. "Son bir çare olarak size geldim. Uzun süredir evden pek çıkmıyorum ve bu süreç benim için oldukça zorlu oldu."

Karmen, Yasemin’in bu açıklamasıyla daha fazla ilgilenmeye başladı. "Evden çıkmamayı neden tercih ediyorsun?" diye sordu nazikçe.

Yasemin biraz duraksadı, sonra usulca, "Ailem beni korumaya çalışıyor," dedi. "Kendimi bazen kontrol etmekte zorlanıyorum ve dışarıda olmaktan rahatsız oluyorum. Bu yüzden çoğu zaman evde kalıyorum."

Bu açıklama, Karmen’in içindeki şüpheleri daha da artırdı. Yasemin’in sadece sıradan bir hasta olmadığını, farklı bir geçmişe sahip olabileceğini düşündü. Ayrıca, Yasemin’in evde kalmayı tercih etmesi ve dış dünyadan kaçınması, onun iç dünyasında büyük bir çatışmanın yaşandığına işaret ediyordu.

Bir sonraki hafta, Yasemin’in ailesinden Karmen’e bir davet geldi. Aile, Karmen’in Yasemin’i evde ziyaret etmesini ve seansları evde yapmasını istiyordu. Hatta bu ziyaretler için yüklü miktarda para teklif ettiler. Bu teklif, Karmen’i şaşırttı ama aynı zamanda daha fazla bilgi edinme fırsatı sunduğu için reddetmedi.

Yasemin’in ailesinin bu kadar ısrarcı oluşu, Karmen’i düşündürdü. "Neden bu kadar ilgililer?" diye sordu kendine. "Ve neden bu kadar büyük bir para teklif ediyorlar?" Ailelerinin Yasemin’in durumuyla ilgili daha fazla bilgiye sahip olduğundan şüphelenmeye başladı.

Karmen, bu daveti kabul ederek hem Yasemin’e daha iyi yardımcı olmayı hem de bu gizemli taşın ve Yasemin’in geçmişinin ardındaki sırları çözmeyi hedefliyordu. Yasemin’in ailesiyle yapılacak bu ev seansları, Karmen’in karşısına yeni sorular ve belki de yeni cevaplar çıkaracaktı.

Not:

1. Kitabı 2 sene önce yazmıştım ve bu hikayenin yarım kalmamasına karar verdim...

Yasemin hakkında ne düşünüyorsunuz?