5.Bölüm

Dolunay gecesi sonunda gelmişti. Gökyüzünde parlayan ay, ormana büyülü bir ışık saçıyordu. Karmen ve Yasemin, ormanın derinliklerindeki gizli sığınağa doğru sessizce ilerlediler. Her adımda, etraflarındaki sessizlik daha da yoğunlaşıyor, yaklaşan tehlikenin habercisi oluyordu.

"Kendine güven Yasemin," dedi Karmen, fısıldayarak. "Hazırlıklıyız ve birlikte güçlüyüz."

Yasemin, derin bir nefes alarak başını salladı. İçinde korku vardı, ama aynı zamanda Karmen’in yanında olmak ona cesaret veriyordu. "Seninle olduğum sürece, başa çıkabiliriz," dedi, sesinde titrek ama kararlı bir tonla.

Sığınağa ulaştıklarında, Karmen çevresini dikkatle gözden geçirdi. Her şey planladıkları gibi görünüyordu, ama içindeki huzursuzluk hissi geçmek bilmiyordu. "Burada bekleyelim," dedi Yasemin’e. "Arya’nın ne zaman geleceğini bilemeyiz, ama tetikte olmalıyız."

Saatler geçti, ve ormanda sadece rüzgarın yapraklar arasında hışırtısı duyuluyordu. Karmen, Yasemin’i korumak için her kasını gerilmiş halde tutuyordu. Tam o anda, sığınaklarının yakınında bir dal kırılma sesi duyuldu. Karmen hemen dikkat kesildi ve Yasemin’in elini tuttu.

"Arya," diye fısıldadı Karmen. "Hazırlan, geliyor."

Arya, gölgelerin arasından belirdiğinde, gözlerinde intikam dolu bir parıltı vardı. "Sizi bulacağımı biliyordum," dedi, soğuk bir sesle. "Ama kaçışınız burada sona erdi."

Karmen, Yasemin’in önüne geçti, koruyucu bir duruş sergileyerek. "Burada bitecek olan şey senin tehditlerin," dedi, kararlı bir sesle. "Yasemin’i koruyacağım ve sana bu kez kaçma şansı vermeyeceğim."

Arya, Karmen’in meydan okumasını kabul etti ve hızla saldırıya geçti. Karmen, Arya’nın hamlesini savuşturdu ve karşı saldırıya geçti. İki kurt kadının mücadelesi, ormanda yankılandı. Pençeler havada çarpışıyor, hırlamalar gecenin sessizliğini bozuyordu.

Yasemin, korkuyla geri çekildi, ama Karmen’in kendini korumak için verdiği savaşı izlerken içinde bir şeyler kıpırdamaya başladı. Kendi gücünü kullanmanın zamanı geldiğini hissetti. İçindeki kurt kadın, Karmen’in yardımına koşmak için harekete geçmek istiyordu.

"Arya!" diye bağırdı Yasemin, sesindeki kararlılık netti. "Korktuğumu sanıyorsun, ama yanılıyorsun!"

Arya, Yasemin’in sesine dönerek alaycı bir gülümseme sergiledi. "Demek sonunda gücünü göstereceksin," dedi. "Ama bu senin sonun olacak."

Yasemin, Karmen’in gözlerinde gördüğü cesaretten güç alarak içindeki gücü serbest bıraktı. Gözleri parladı, kasları gerildi ve bir an içinde kurt kadına dönüşüverdi. Karmen, Yasemin’in bu dönüşümünü görünce gururla gülümsedi. "Şimdi birlikteyiz," dedi.

Yasemin, Arya’ya doğru atılırken, Karmen de yanında yer aldı. İkisi birlikte, Arya’ya karşı birleşmiş güçleriyle saldırıya geçti. Arya, iki güçlü kurt kadın tarafından kuşatılmış halde kendini savunmaya çalıştı, ama bu kez durum farklıydı. Yasemin’in gücü ve Karmen’in tecrübesi, Arya’nın planlarını bozmaya yetiyordu.

Bir süre sonra, Arya artık daha fazla dayanamayacağını anladı. Kanayan yaraları ve bitkin bedeniyle geri çekilmek zorunda kaldı. "Bu bitmedi," dedi, hırıltılı bir sesle. "Sizi yok etmek için geri döneceğim."

Arya, hızla ormanın karanlıklarına karışarak kayboldu. Karmen ve Yasemin, zaferin tadını çıkarırken, bu mücadelenin sadece bir başlangıç olduğunu biliyorlardı. Ama birlikte, her türlü tehdidi yenebileceklerini de hissettiler.

"Yasemin, bunu başardın," dedi Karmen, Yasemin’e dönerek. "Gücünü kontrol ettin ve korkularını yendin."

Yasemin, hala kurt formundaydı ama gözlerinde minnet dolu bir bakış vardı. "Senin sayende, Karmen abla. Sen bana inandın."

Karmen, Yasemin’e sarıldı ve birlikte ormanın derinliklerinde, yeni bir günün ilk ışıkları altında güvenle geri döndüler. Arya’nın tehdidi hala vardı, ama birlikte olduklarında her şeyin üstesinden gelebileceklerini biliyorlardı.