Final

Dolunayın parlak ışığı altında, ormanın derinliklerinde sessizlik hâkimdi. Karmen ve Yasemin, Arya’nın son saldırısının ardından yorulmuş ama zafer doluydular. Arya artık geri dönemeyecek kadar yenilmişti. Ama Karmen biliyordu ki, bu sadece fiziksel bir zafer değildi; bu, Yasemin’in kendi gücünü keşfetmesi ve kabul etmesiyle kazanılan bir zaferdi.

Yasemin, hâlâ kurt formunda, nefesini toparlamaya çalışırken, Karmen ona yaklaştı ve elini omzuna koydu. "Bitti," dedi Karmen, nazikçe. "Artık güvendesin."

Yasemin, gözlerini Karmen’e çevirdi, içindeki minnettarlık ve mutluluk gözlerinden okunuyordu. Yavaşça insan formuna döndü ve derin bir nefes aldı. "Sen olmadan bunu başaramazdım, Karmen abla," dedi, sesi titriyordu ama samimiydi.

Karmen gülümsedi. "Hayır Yasemin, bunu sen başardın. Gücünü keşfettin ve kendine inandın. Şimdi, daha güçlü birisin."

Yasemin, başını salladı ve gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü. "Senin rehberliğin ve desteğin olmadan ne yapardım, bilmiyorum."

Karmen, Yasemin’in elini sıkıca tuttu. "Artık yalnız değilsin. Ninmah’ın mirasını taşıyorsun ve bu miras seni daha güçlü yapacak. Senin gibi bir lider, bu mirası daha da ileriye taşıyacak."

Gökyüzünde dolunayın ışığı hafifçe sönmeye başlarken, ikisi de ormanın derinliklerinden gelen huzurla doldu. Arya’nın tehdidi sona ermişti ve artık yeni bir başlangıç yapma zamanıydı.

"Şimdi ne yapacağız?" diye sordu Yasemin, geleceğe dair umut dolu bir sesle.

Karmen, derin bir nefes alarak, "Artık kendi yolunu çizeceksin, Yasemin. Ben her zaman burada olacağım, ama şimdi senin zamanın. Kendi hikayeni yaz ve Ninmah’ın mirasını koru."

Yasemin, gözlerindeki kararlılıkla başını salladı. "Bunu yapacağım. Sadece kendim için değil, mirasımız ve geleceğimiz için de."

İkisi de, yeni bir günün ilk ışıklarıyla birlikte, ormanın dışına doğru yürümeye başladılar. Arkalarında bıraktıkları her şey, onları daha güçlü ve birleştirici kılan deneyimlerdi. Şimdi, önlerinde sonsuz olasılıklarla dolu bir gelecek vardı.

Ve böylece, Karmen ve Yasemin, geçmişin gölgelerinden kurtularak, umut dolu bir geleceğe doğru adım attılar.
not: bu sefer kitap gerçekten bitti devamını yazmayı düşünmüyorum