GİRİŞ

Hava serin, etraf sessizdi. Ağacın altında yatan kız kadar sessiz.

Kızın gözleri kapalıydı. Aldığı sert darbeyle başı yarılmış; yüzünün yarısı kırmızıya boyanmıştı. Üzerinde uzandığı çimenlerde birkaç dakika öncesine kadar kıvrandığı için kıyafetleri lekelenmişti.

Artık bunu sorun edemez, diye düşündü adam.

Artık üstü kirlendi diye sinirlenemezdi. Sinirini başkalarından çıkaramaz, kimseye kötülük yapamazdı. Adam elini uzattı ve hala sıcak olan tenine dokundu. Amacı dokunmak değildi; elini kaldırıp bilekliğini çıkardı.

Derin bir nefes alırken içinin huzurla dolduğunu hissetti.

İşte. İşte bu yüzden buradayım.

Tam kalkacakken ayak sesleri duydu. Hareket etmeden bekledi. Sesler uzaklaştı. Yavaşça, ayın bile aydınlatamadığı bahçeden çıktı. Evin sahiplerinin neden böyle bir karanlığı tercih ettiklerini düşündü. Sonra kendi kendine omuzlarını silkti. Ona yaramıştı sonuçta. Kızı daha fazla nereye kadar takip edeceğini düşünürken bahçeyi görmüş ve kızı oraya çekmişti.

Adımlarını hızlandırdı. Geç kalmamalıydı.

Bahçenin aksine hafifte olsa ışıklandırılmış sokakta yürürken konuştu.

"Kötülüğünün karşılığını aldı."