24.Bölüm(Gece'nin Gözünden)

Kolunu kırmıştı ve adam öyle bir bağrıyordu ki kulaklarımı kapatmak zorundaymışım gibi hissetmiştim.Bir el çeneme dokundu ve gözlerimi açarak kendimi geri çektim.Ezel'di.Kollarımı boynuna dolayarak ağlamaya başladım tekrar.

"Geçti güzelim,korkma."

"Geleceğini biliyordum.Sen beni bırakmazsın."

"Bırakmam,gel hadi eve götüreyim seni."

Ayağa kalkmaya çalıştım.Tam yürüyeceğim sırada gözlerim karardı ve tam düşeceğim sırada Ezel tuttu.

"Neyin var?"

Diye sordu endişeyle.Sonra yatağın kenarındaki tepsiye çevirdi bakışlarını.Bir şey yemediğimi anlamış olmalı ki daha fazla soru sormadan beni kucağına almış ve hareket etmeye başlamıştı.Gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordum artık.Bergamot kokusu ilişiyordu burnuma.Onun kokusuydu bu.Huzurluydum.Artık güvenli kollardaydım ve rahatça kendimi uykuya teslim edebilirdim...