27.Bölüm (Gece'nin Gözünden)

Önce sıcacık bir duş almış daha sonra üzerime siyah,dar,derin göğüs dekoltesi olan bir elbise giydim ve aşağı indim.Neslihan abla Ezel'in çıktığını ve kimsenin onu aramasını istemediğini söyledi.Sanırım anlamıştım.Ezel,o kadar yoğunluğunun arasında bir de benim kaçırılmamla uğraşmıştı ve bu onu sinirlendirmişti.Kendimi bir yük gibi hissediyordum artık.Kendime küçük,içinde birkaç kıyafet olan bir çanta hazırlayıp arabaya bindim.İlk olarak şirkete gidip Ezel'den her şey için özür dileyecek,kapıma adam dikmesine ve beni korumasına gerek olmadığını söyleyecek ardından taksiyle evime gidecektim.Biraz sonra şirketin önüne geldim.İçeriye girip asansöre ilerledim ve 30. Kata bastım.Asansör 30. Kata geldiğinde asansörden indim ve dümdüz ilerleyip Ezel'in odasına girdim.Telefonuyla konuşuyordu;

"Tamam Gökhan,ben seni sonra ararım."

Telefonu kulağından çekti.

"Evet Gece,seni dinliyorum.Bir şey mi oldu?"

Çok ciddi duruyordu.Beni gerçekten istemiyor muydu?

"Hayır.Sadece."

"Sadece?"

"Sadece izin günümün bitmesine daha vardı fakat sen madem istemiyorsun.Evime dönüyorum işte.Korumalarını ve güvenlik önlemini falan da istemiyorum.Dün için sana hem teşekkür ederim hemde özür dilerim.Benim yüzümden işinden oldun ve her şey üst üste gelmeye başladı farkındayım.İşte bu yüzden kendi evime gidiyorum.Tekrar her şey için teşekkür ederim.Kendine iyi bak."

"Gece beni bi dinl..."

Ve arkama bile bakmadan hızla odadan çıktım.Arkamdan adım sesleri geliyordu ve umrumda değildi.Hızla şirketten çıktım ve az ilerideki boş bir taksiye bindim.Evimin adresini verdim.Artık her şey bitmişti.Ne Gece Ezel'in,ne de Ezel artık Gece'nindi...