30.Bölüm (Gece'nin Gözünden)

Akşam olmuştu ve temizliği nihayet bitirmiş Güneş ile birlikte kahve içiyorduk.

"Ee,yarın hastaneye geliyor musun peki?"

"Daha iznim bitmedi.Ayrıca bugünki yaptığımız temizlik yüzünden sanırım 2 gün kendime gelemeyeceğim.Her yerim ağrıyor."

"Ayh,evet.Gerçekten çok yorulduk ikimizde ama değdi."

Etrafa kısaca göz gezdirdi ardından elindeki boş kahve bardağını masanın üzerine bıraktı.Daha sonra çantasına uzandı.

"Ben artık kalkayım,sende biraz uyu ve dinlen.Yorulmuşsundur."

O önde ben arkada kapının oraya kadar ilerledik ardından arkasını döndü ve bana sarıldı.

"İyi geceler tatlım."

"İyi geceler."

Kapıyı kapattım ve salona yöneldim.Bardakları alıp mutfağa götürdüm ve bulaşık makinesine dizdim.Ardından tekrar salona ilerledim ve şarjdaki telefonumu alıp odama ilerledim.Yatağıma uzandım ve telefonumun açılmasını bekledim.Güneş resmen 45 kez aramıştı.+154 de whatsapp mesajı atmıştı.Aynı zamanda diğer doktor arkadaşlardan da mesajlar vardı.Mesela Cihan Abi vardı.4 kez de o aramıştı.Yankı +54 mesaj atmıştı.Ezel'den ise ne bir arama ne de bir mesaj vardı. Demek gerçekten beni silmişti.Yankı'nın sohbetine girdim.

"Nerelerdesin güzellik :)"

"Hiç,buralardayım"

Çevrimiçi olmuştu.

"Napıyorsun bakalım fıstık?"

"Aynı,sıradan hayat işte.Sen?"

"Ay ne yapayım,hayranlarımla uğraşıyorum :)"

"Haha,eminim öyledir."

"Ay tabiki de öyle kızım.Ee ne zamandır görmüyorum seni,tabiki de sorguya çekeceğim.Hatta dur.Şuan da çekebilirim.Boston'a gelsene bizim kafeye.Oradayım.Tam seni sorgulayacak bir hava da var zaten. Ay müthişim ya ben.Yürü hadi.Oyalanma.Kapiş."

":/,tamam.Yarım saate orda olurum."

Ve whatsapptan çıkıp odaya bir göz gezdirdim.