34.Bölüm (Gece'nin Gözünden)

Sanırım hayatımda yaptığım en iyi kahvaltı buydu.Zira daha önce bu kadar eğlendiğim bi kahvaltı sofrası olmamıştı.Vedat geldikten sonra Sedat ve adının Sadık olduğunu öğrendiğim adam sofrayı kurmuşlardı.Daha sonra bol kahkahalı bir sohbetle kahvaltımızı yapnıştık.Sedat'a dışarıda gezmek istediğimi söylemiştim ve kendisi de sofrayı kendilerinin toplayabileceğini istersem hemen hazırlanıp çıkabileceğimizi söylemişti.Sedat'ı tıpkı bir arkadaşımmış gibi görüyordum.Çok sempatik bir insandı çünkü.

Üzerime diz hizasında çiçekli,beyaz bir elbise giymiştim.Çok seviyordum bu elbiseyi.Dışarı çıktık ve önce deniz kenarında biraz yürümek istediğimi söyledim.Sedat tek yürümek istediğimi biliyordu ve ancak benim önlerinden tek yürüyebileceğimi başka türlü yalnız hareket edemeyeceğimi vurgulamıştı.Bana dikkat çekmemiz dışında bir zararları yoktu.Kabul ettim.Deniz kenarında yürüyorduk şimdi.Kulağımda kulaklık vardı.Ve Sensiz Ben çalıyordu.

"Bul beni, kaybolmuşum
İzim silinmiş, dilim suskun, susmuşum
Bak bana, mahvolmuşum
Senden kendimi almayı unutmuşum"

"Bul beni, kaybolmuşum
Gecem günüme karışmış, bir hoşum
Sanma ki sarhoşum
Ne var ne yoksa yıkıldı içimde, bomboşum..."

Gözlerim dolmuştu.Ezel'i özlemiştim.Geleli daha 2-3 gün oluyordu ve ben şimdiden özlemiştim ama yapabileceğim bir şey yoktu.Derin bir iç çektim.O beni istemiyordu ve kendimi onun yanında yüzsüz gibi tutamazdım.Ben bunları düşünürken telefonumun bildirim sesi geldi.Yankı mesah atmıştı.

"Akşam müsait misin fıstık?Bar'a gitmiyoruz uzun zamandır,malum yoksun ortada.Güneş de gelecek bence sende gelmelisin.Tamam mı pandam?Seni bekliyoruzzz,baaaaağğğyyyyyyy Geceeeğğğğ!!!"

İster istemez güldüm mesajına.Gözyaşlarımı sildim.Ve bir cevap yazıp gönderdim.

"Tabiki müsaitim,bunu asla kaçırmam biliyorsun beni.Akşam görüşürüz zürafacık.Her zamanki bar'da."

Akşam için güzel bir elbise baksam iyi olacaktı.Arkamı döndüm ve Sedat'a gülümsedim.

"Biraz alışveriş yapmak istiyorum,size de uyar mı?"

Başını aşağı yukarı sallamakla yetindi.