13.bölüm

Medya:gurur benim neyime

Dinlerken okursanız sevinirim şimdiden teşekkürlerrr

__________

Büyük bir sessizlik kavgamızdan daha sessiz, ben sustum Alaz sustu, ben kaldım Alaz gitti

Şuan düşünüyorum da böyle olucağnı bilsem bu kadar sorun çıkarırmıydım

Belki son bir şansım olsa ona daha uzun ve sıkı sarılırdım, daha fazla vakit geçirirdim, daha çok öperdim ve belki de ona daha çok seni seviyorum derdim

İçimde öyle bir acı vardi ki nasıl tarif edilir bilmiyordum nasıl dile getirebilirsin karşımdaki bir ton insana nasıl açıklayabilirim bilmiyordum

Herkes hastaneye toplanmıştı ben, selen, özer ailesi, alazın tim arkadaşları ve birçok seveni daha

Yasemin haber vermiştik ve daha gideli birgün olurken geri dönüyordu annesine ve babasına söylememişti, babası kalp hastasıydı, annesi ise merkalanmasın diye Yasemin söylememişti

Ben ameliyat kapısının önüne çökmüş başımı kapıya yaslamış bekliyordum, bir haber birküçük umut beni inandırıcak en ufak bir söz bekliyordum ama saatler olmuştu haber verem yoktu, sadece hemşireler koştura koştura çıkıyor ve giriyolardı

Herkesin odağı ise ben olmuştum herkes ağlamamı, bağırmam, tepki vermemi bekliyordu ama ben oturduğum yerde sadece düşünüyordum

Düşünürken ellerimi soyuyordum ve artık soymaktan kanamaya başlamıştı

Ellerimin Kanadığını bile ben hissetmemiştim, selen söylemişti ve daldığım alemden gerçek dünyaya alazın olmadığı dünyaya geri dönmüştüm

Selen önümde diz çökmüş yine bana türlü türlü teselliler veriyordu

Selen:sen güçlü durmazsan Alaz nasıl güçlü olucak Parla nolur güçlü ol, şu ellerinin haline bak Alaz görse ne çok kızardı şimdi sana

İşte o son cümle beni tetikleyen ve dünyaya döndüren herşeyin farkına varmamı sağlayan cümle herkesin benden beklediği tepkileri vermemi sağlayan cümle "Alaz görse"

Engel olamasan gözlerimde ki yaşlar birer birer dökülmeye başladı, omuzlarım sarsıldı ve boğazım düğümlendi

Önce sessiz olan göz yaşlarım sonrasında bağırışla tekrar aktı

Parla:b-ben-nim yüzümden Selen benim yüzümden, ben ona neler dedim bana küs gitti, gitti

Selen ellerini başıma sabitlenmiş benim suçum olmadığını söylerken

Artık gerçekten kimseyi duymuyordum

Tek düşüncem Alaz olmadan napıcağım, o giderse nolucaktı

Belkide gerçekten ailesi haklıydı ben ona zarar veriyordum ve ondan uzak durmam gerekiyordu ama yapamamıştım ne ben ne de o biz birbirimizden uzakta yapmamıştık denemiştik ama yine birleşmiştik

O benim her zaman yanımdaydı, bana destek olmuştu, bana aşık olmuştu ama ben bunları unutmuştum ve ona neler demiştim

Bu kadar düşünce göz yaşlarımı akıtıyodu

Ameliyathanenin kapısı açılmasıyla yine son bir saattir olduğu gibi yine bir ümitle yerden kalktım ve çıkan kişiye baktım

Bu sefer hemşire değil, doktor çıkmıştı ve sonunda bize açıklama yapıcaktı

Parla:nasıl, yaşıyomu.

Doktor:yakınımısınız

Parla:evet tek yakınıyım nolur söyleyin yaşıyor mu

Doktor:ağır bir ameliyat oldu üç kurşun vardı ikisini çıkartabildik şuan biri rısklı Bir bölgede uyanınca alıcaz onuda

Parla:uyanıcak mı

Doktor:ona hasta karar vericek yoğun bakıma alıcaz uyanınca normal odaya yanına giriş çıkış yasak olucak.

Parla:lütfen bir kere görüyüm onu lütfen

Doktor:kesinlikle yasak maalesef

Parla:bakın ben nefes alamıyorum Bi kere görücem lütfen ben onu giderkende göremedim

Olduğum yerde sarılmaya başladığımda larin kollarımdan bana destek olmuştu

Doktor:maalesef dediğin gibi daha sonra

Doktor hızla yanımdan gidince ben yine ellerim bomboş kalmıştım

Kalktığım yere geri otururken benimle birlikte larinde oturmuştu

Larin:canım bak iyiymiş yıpratma kendini nolursun

Parla:olmuyo Larin olmuyo ben nefes alamıyorum onsuz yaşayamıyorum

Larin:elini kalbıne koy o orda senin yanında olmasa bile o kalpte şimdilik ordan hisset sonra gerçeğini de görüceksin

Ellerimi kaldırıp kalbime yasladığımda alazın hissetmek istedim başımı arının omuzuna yaslarken ellerim kalbimin üstünde gözlerimi kapattım ve alazın da olduğu çok güzel bir rüyaya daldım

(SELENİN ANLATIMIYLA)

Parlanın uyumasıyla herkes rahat bir nefes aldı onun o halini görünce içimden bir parça büyük bir parça acıyordu, kopuyordu sanki

Ellerim her zaman olduğu gibi yine boynumdaydı ne zaman çaresiz kalsam ellerimi boynumda buluyordum ve ben artık çaresiz kalmak istemiyordum

Ellerimi dizime yaslayarak başıma sabitlenmiştim

Herkes biryerde konuşuyordu ve artık benim başım ağrımaya başlamıştı

Dizimi hızlıca sallamaya başladığımda Bi el sallanan bacağımı durdurdu

Başımı yavaşça kaldırdığımda Asrın yanıma oturmuş Bi elini salladığım bacağıma koyduğunu gördüm

Bacağımı yana doğru çektiğimde eli boşluğa düşmüştü

Selen:noldu

Asrın:iyi misin

Asrın ilk defa alaycı ve aşşalayıcı bakışlarını değil de düşünceli ve gerçekten merak eden biri olarak bakıyordu

Selen:doğruyu mu söylicem yoksa herkese söylediğimi mi

Asrın:hangisini söylemek istiyorsan onu söyle.. Sana hangisi iyi gelecekse

Selen:kötüyüm çok kötüyüm

Asrın:bu hangisi

Selen:gerçek olan

Asrın:Alaz güçlü biri merak etme

Selen:merak etmiyorum zaten çünkü iyileşicek biliyorum..... Sözü var bana

Asrın:ne sözü

Selen:söz işte bokta Bi söz ama şuan gerçekten tek dayanağım sözünü tutması

Asrın:selen ne sözü

Selen:ilk zamanlar söz verdi bana parayı üzmiceğine, yalnız bırkmıcağna işte

Aniden Asrın dödüm

Selen:Parlanın haberi yok ağzından kaçırma sakın

Asrın düşünceli bir şekilde başını salladı biraz sustu, sustu ve daha çok sustu

Asrın:sen iyi bir arkadaşsın gerçekten

Selen:senden bunu duymak değişik genelde benim iyi özelliklerimden bahsetmesin

Asrın:yapıyorum arada böyle değişik şeyler alışırsın

Selen:alışırım

Ve Derin bir sessizlik, her zaman olduğu gibi yine ve yine

Asrınla ne kadar iyi anlaşamasamda gerçekten iyi bir abi ve kardeşti ama parlayan bu yanını göstermiyordu ve bence ilerliyen zamanlarda parayı kabullenicekti

Başımın ağrısı git gide arttı ve uyumanın iyi geliceğni düşünerek arkamdaki duvara başıma dayadım

Asrın:başını omzuma koyabilirsin istersen

Selen:o bir kere olur şansına küs

Asrın:neyse herşeyin bir ilki vardır

Selen:ilk ve son

Asrın:o kadar emin olma

Cevap verme gereği duymadan gözlerimi yeniden kapattım ama bu sefer uyumak için değil dinlenmek içindi

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama artık gözlerimi kapatmaktan ağırdı ve açtım

Asrın yanımdaki koltukta uyumuştu, Parla da hala uyuyordu diğerleri ise ortalıklarda yoktular büyük ihtimalle kafeteryaya inmişlerdi

Bende onların yanına indim biraz oturdum ve Parlanın yanına geri dönmek istediğim için yukarı tekrar çıktım.

Yukarı çıktığımda Parla ve asrın uyanmış doktorla konuşuyorlardı

Koşarak yanlarına gittiğimde Parla bana doğru döndü

Selen:noldu ne dedi doktor

Parla:uyanmış

_________________

Biraz geç oldu hatta biraz değil baya geç oldu ama duygusal Bi bölüm uzun zamanımı aldı sildim yazdım, sildim yazdım ve okullar tatıl biraz gezdim tozdum ama artık bölümler hızla gelicek

Merak ettiğiniz herşeyi yorumlara yazın özenle cevaplıxam

Kitap hakkında fikirleriniz varsa onlarda yorumlara bekliyorum

Sizi seviyorum <3 <3 <3 <3