11. Bölüm

11 bin okunma olmuşuz teşekkür ederim

Bu bölüm üzücü olacak..

Mendilleri hazırlayın.

Hayat aynı anda herkesin üstüne gelebilirmiydi?

Gelebilirmiş...

Peki çağrının neden canı yanıyordu?

Kardeşini kaybettiği içinmi?

Karargahtan eve dönünce kimse ile konuşmadan odasına geçti çağrı.

Sabah 2 adet cenaze vardı...

Gece vakti, karargahın kapısına yüzleri tanınmayacak halde olan 2 beden gönderilmişti.

Ama künyeler herşeyi belli etmişti...

Volkan reçber ve Aran demirzah şehit olduğu düşünülen 2 asker şimdi gerçekten şehit olmuştu...

Kıyamet kopmuştu o gün karargaha.

Nefesi sıkışmıştı albayın. Nasıl sıkışmazdıki?

Şehit haberini verdiği, öldüğünü düşündüğü askeri yaşıyordu. Ve şimdi gerçekten şehit olmuştu.

O gün hem ordu hemde Muğlaya ateş düşmüştü.

Bedenler hazırlandı. Albayrak sarılı tabutlara koyuldu.

Koydular askeri uçağa gönderdiler, volkan'ın bedenini orduya. Aran'ın bedeni muğlaya...

"OĞLUMM" Diye ağladı bir ana..

"Göz bebeğim!" Diye ağladı bir anne...

Sarıldılar oğullarına, son kez yapamadıkları vedayı şimdi yapıyorlardı.

"Ben daha sana doyamadım yavrumm! Ben daha senin kokuna doyamadım oğlum kalk! Kalk annecim kalk ben dayanamam sensizliğe uyan aranım uyan! Uyan annem kalk!" Diye ağladı bir anne

"Uyurken nefesini sayıyordum ben komutan onun, benim oğlum ölemez! Ben daha doyamadım yavruma komutan nolur ayırma onu bizden, o bizsiz yapamaz kurban olayım komutan ayırma... Ayırma volkanımı"

Kıyamet koptu o gün. Bir annenin feryadı kopardı yürekleri.

Göz yaşları sel oldu. Şehitler toprağa girmeden analar girdi toprağa...

​​​​​​Canları uğruna savaştıkları toprağa gömeceklerdi evlatlarını.

Üstlerde katıldı cenazelere.

O gün uykusunda nefesini sayan

Emine reçber...

Kokusuna doyamadığı oğlunu toprağa verecek olan

Leyla demirzah...

Aşkı mahşere kalan şehidin sevdiği

Elçin ölmez...

Toprağa verildiği 2 şehitte, verildiler ama kendileri ile birlikte ailelerinide gömdüler o toprağa.

Üsteğmen arın demirzah o gün hem kardeşini, hem abisini, hem ikizini, hemde silah arkadaşını kaybetmişti..

'Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor, bir hilal uğruna ya rab ne güneşler batıyor...'

şehit aran demirzah alnından vurulmuştu...

'Çok sevmişti volkan teğmen...

Bu dünyada kavuşamadı sevdiğine...

Vatan, millet uğruna

Can verdi...

Albayrağa kan oldu

Kara toprağa düştü

Sevdası mahşere kaldı

Unutmayın volkan teğmeni...'

'Tuttu yine sevdiğinin elini

Buz gibiydi şimdi...

İnip kalkmıyordu

Üstünde uyuduğu göğsü...

Girmişti şimdi kara toprağa

Almışlardı onu sevdiğinden...

Ve bir aşk daha

Mahşere kalmıştı...

Unutma aran üsteğmeni...'

UNUTMAYIN ONLARI! Ve daha nicelerini!

"Ama komutanım noğlurr"volkan ...

"Ben bu kıza aşığım varmı diyeceğiniz abi?"

"Kürşat var mısın tavlaya?"

"Maç var oğuz gelemem"

"Siktirtme bana kendini giray!"

"Ay Timuçin aşkım!"

Bunlar volkanın anılarının sadece yarısıydı...

Daha nice anı arkadaşlarında saklıydı.

Her ne kadar gıcık etsede onları, sesini bile özlüyormuş insan...

ŞEHİT

PİYADE TEĞMEN

VOLKAN REÇBER

MEMLEKETİ: ORDU

BABA ADI: AHMET

ANNE ADI: EMİNE

D.T: 11.05.1996

Ş.T: 20.09.2024

Ruhuna Fatiha

ŞEHİT

P.KOMD.YZB

ARAN DEMİRZAH

MEMLEKETİ: MUĞLA

BABA ADI: AYDIN

ANNE ADI: LEYLA

D.T: 26.03.1996

Ş.T: 20.09.2024

Ruhuna Fatiha

Sancak timi ilk defa çaresiz hissediyordu...

Düşünsenize aylarca şehit bildiğiniz kardeşiniz şimdi gerçekten şehit oluyor...

Hemde yüzünü bile tanımıyorsun.

Günlerce, aylarca, yıllarca yüzyüze geldiğiniz kardeşinizin yüzünü tanıyamıyorsunuz...

Bu ne kadar can yakar biliyormusunuz?

Ruhuda ölmüştü onların.

İçlerinden herkesi tek tek kaybediyorlardı...

Şans artık onlardan yana değilmiydi?

Neden kaybediyorlardı?

Volkan ve kürşatın hasreti sona ermişti belki...

Belkide timin içinden en çok o düşkündü Kürşata..

Belkide en çok o zaman geçirmişti...

Kürşat şehir olduğunda en çok volkanın canı yanmamış mıydı?

Gizli gizli o ağlamıştı en çok.

En çok o susmuştu. En çok o sessizleşmişti...

En çok volkan kaybetmişti...

Oysaki sevdiğine kavuşamamıştıki daha...

Oysa tutamamıştıki elini...

Oysa daha koklamamıştı kokusunu...

Volkan sevdiğini alamamıştıki...

Hayat ona ve diğerlerine asla gülmemiştiki..

Onlar hayatın yaralı ekibiydi.

1 tim 1 şehit...

Peki ya sıra şimdi kimdeydi?

Kısa oldu biliyorum kusura bakmayın lütfen affedin