5. Bölüm

Yüzbaşı Çağrı kıraç

"Baba!" diye koştu küçük çağrı babasına bugün babası göreve gidecekti.

"Oğlum!" Diye kucağına aldı babası çağrıyı

Oğullarına veda etmişti. Sıra eşine gelmişti.

Yeşim hanım göz yaşlarını dökmeye başlamıştı

Kolay değildi asker eşi olmak, o şehit olunca bedenen değil ruhen çökersin.

Eşiylede vedalaştıktan sonra evden çıktı Tamer kıraç.

Oğlu anıl henüz 12 yaşındaydı. İlk göz ağrısı evin ilk çocuğu sonra ikinci oğlu çağrı geliyordu oda henüz 6 yaşındaydı.

Çağrı kıraç ve anıl kıraç tamer ve yeşim kıraçın ilk çocukları.

​​​​​​Anılın asker olmak istediğini öğrenince çok sevinmişti.

Hatta iki oğlunda asker olmak istiyordu.

Fakat acı haber tez duyulur derler.

Henüz 34 yaşındaydı şehit olduğunda yüzbaşı anıl kıraç

"Yüzbaşı anıl kıraç çıktığı operasyonda şehit düşmüştür! Başınız sağolsun!"

9 kelime...

'Çıktığı operasyonda şehit düşmüştür...'

Daha ne kadar ölebilirdi bir an?

Sonuna ne zaman geleceklerdi?

Yada...

Gelebileceklermi?

Çağrıdan

Abim şehit olduğunda 28 yaşındaydım.

Ruhende ölmüştüm

Ortadan kaybolmuştum 1 sene boyunca görevlere gidip gelmiyordum.

Abim şehit olduktan 1 ay sonra babam şehit olmuştu.

1 Çatı 2 şehit...

Belki bir gün bende olurum?

Güzel olurdu. Hayali bile güzel.

"Abi ebe sensin!"

"Çağrı yavaş koş düşüceksin"

Hep böyle uyarır düşüncede acısı geçene kadar yaramı öperdi abim.

Mutlumusun abi?

Eflinden

Bazen bedenimiz kadar ruhumuzda acır.

Bazen sevdiklerimiz tek tek toprak altına girer. Hatta sevmeyi bırakırız...

Şuan göğsümde Şehit olmuş bir askerin resmini taşıyorum.

Yine bir ailenin evine ateş düşmüştü.

Şehit MEHMET ALİ HOROZ

(Şehidimize ve tüm şehitlerimize Allah'tan rahmet dileriz rabbim şehadet lerini kabul eylesin)

Bazı sevdaların mahşere kaldığı gibi onunda sevdası mahşere kalmıştı...

Derya ve kürşatın sevdası gibi...

Ekim ve Latifin sevdası gibi...

Deniz ve doğanın sevdası gibi...

Selin ve baranın sevdası gibi...

Tuğba ve umutun sevdası gibi...

5 sevda ve daha niceleri mahşere kalmıştı.

Bedenen değil ruhen ölür insan

Ben ekibimi kaybettiğimde ölmüştüm. Ama sadece onları gömmüşlerdi...

"Ölmedi de bana eflin kızım Osmanım ölmedi de bana!"

"Yaşıyor değilmi Guzum Gökhan'ım yaşıyor de bana nolursun!"

"Ölmemiştir değilmi gızım Tuğrulum ölmemiştir!"

"Yaralı demiştin ya gomutan kızım, durumu iyi dediydin ya?!"

"Eflin Allah rızası için birşey söyle! Latif yaşıyor de bana ,Kızım babasız kalmadı de bana eflin nolursun..."

"Ben ona baba olduğunu söyleyecektim daha eflin birşey yap geri getir doğanı..!"

"Eflin nolur aybars ölmedi de bana eflin ben kardeşim olmadan yapamam, ben onsuz yaşayamam eflin... Nolur... Nolur..."

7 eve 7 ateş...

"Komutanım ben neden yaşıyorum?" Diye sordu Gökhan

"O ne biçim soru salak" deyip kafasına vurdu doğan abi

"Hayır ysni abi şehit olsak olamıyorum vurulsam ölemiyorum. Nr biçim iş bu"

"Çünkü eflin ne derse o"

Son konuşmamız olduğunu bilseydim, daha fazla konuşurdum sizinlr.

Daha fazla ilgilenirdim seninle Aybars...

Bir sevdaya yenik düştü bu gönlüm

Dayanamadı yenilgiye

İtiraf edemeden yok oldu bu gönlüm

Sessizce terk ettik dünyayı

Ey şehit, ey şehit!

Bedenin terk etti bu sevdayı

Ağlayanın kaldı.

Dönde bir bak arkana

Anan gömdü kafasını tabutuna

Baban gözyaşı döküyor başında

Sevdiğin seninle gömüldü toprağa

Bedenin verilsede toprağa

Ruhun hep burada

Ailenin etrafında

Dolanıyor yine etrafta

Ey şehit, ey şehit

Bu sefer göçtün bu dünyadan

Dönüşün yok artık

Rabbim kabul eylesin

Senin o güzel şehadetini...

Şiir: yazarınıza ait

İsteyen alabilir

Kurt timi bir kez daha kaybetmişti bu yüzden.

​​​​​​Mahşere kalan nice sevdadan biride kürşatın sevdasıydı.

Oğlunu göremeden girmişti toprağa tıpkı doğan abi gibi...

"Eflin kızım sen arada bağır şu osmanıma laf söz dinlemez bu"

"Ana ayıp oluyor ama"

"Sus bakayım sen zevzek şundan da ye şundan"

Diyip ağzına dolma tıkamaya devam etti Asya teyze.

Asya teyzenin osmanı...

Filiz teyzenin gökhanı...

Fatma teyzenin tuğrulu...

Salih amcanın sameti...

Ekim ablanın latifi...

Deniz ablanın doğanı...

Güneş ablanın Aybarsı...

Yarenin yasini...

Tuğba'nın umutu...

Selinin baranı...

Gönülün mehmet alisi...

Ve daha niceleri...

Ailesinden, eşinden, çocuğundan ayrı düşmüş binlerce sevda...

Bazı çocuklar rahat uyusun diye bazı çocuklar yetim kalıyor...

Bazı çocuklar rahat uyusun...

Gerekirse biz şehit olmaya devam ederiz...

Kısa oldu biliyorum ama bu sıralar böyle atacağım lütfen idare edin okuldan çok geç çıkıyorum bu yüzden bölüm yazamıyorum :(

Bu arada yazarlıktan şairliğemi geçsem ne yapsam sksbj

Nasıldı?