Ocakmış

Aylardan Ocakmış...

Öyle diyor yıllarına yalancı takvimler.

Pis bıyık göçmüş bu dünyadan.

Geçen yazki minik leylek,kendi yuvasını kurmuş.

Ağaçlar dökmüş yapraklarını,çıplak kalmışlar o soğukta.

Filizler çekilmiş toprağın altına,ince buz örtmüş üzerlerini.

Hani zaman su gibi akıyor ya,

Her şey değişiyor,eskiler soluyor bu bahçeden.

Bir durup etrafa mı baksak,

Soluklansak mı artık?

Bitmez mi bu dövüş,kavga yetmezmi kırıp,döktüğünüz?

Doğum günüm varmış bu ay...

Yakamı bıraksa mı bu uğursuz eller?

Her yıl bir öncekinin tekrarı sanki,tek değişen suretler...

Daha mı soğuk bu ay?

Daha mı sessiz,karanlık...?

Ocaklar ıssız,öksüz Ocaklar!

Rüzgar cenaze havası taşıyor,bir melodi kulaklarda uğulduyor.

Bu ayda doğmak lanetti belki...

Ömür boyu her yıl,aynı ay bu kederle yaşamak...

Her yıl,aynı gün ne bu gürültü?!

Ne derdiniz vardı bu ayla...?

Sahi...

Belki hüzünlüydü ocak...

Bir kişinin harelerinde saklıyordu güzelliklerini belki..

Ama o kadar imkansız bir düş gibi...

🥀11/01/2010🥀

E🍂

✨️E.N.K. BAHAR✨️