Papatyam

Sen düşündüm bu gece,

Uyku gözlerime küstü, yıldızlar bile kaçtı sanki.1

Güneş doğdu, horozlar sustu, ama içimdeki fırtına dinmedi.

Her saniye, her nefes, adını taşıyor dudaklarımda,

Papatyam... Senin yokluğunla çırpınıyor kalbim.

Aklımın derinlerine kök saldın,

Ve oradan bir şeyleri koparıp aldın giderken.

Hiçbir şey eskisi gibi değil artık,

Ne geceler huzurlu ne sabahlar umut dolu.

Belki bir gün, ansızın çıkıp geleceksin,

"Unutamadım," diyeceksin.

O an, her şeyi unutur, tüm geçmişi silerim,

Yeter ki sen ol, papatyam.

Seni sevdim mi gerçekten? Bilmiyorum,

Belki yalnızca muhtaçtım bir avuç ilgiye,

Ama bildiğim tek şey var:

Sesini duyunca çarpan kalbim,

Kör kuyulara düşmüş bir yıldız gibi parlıyor.

Belki delilik bu, belki de bir hayal.

Ama özlemin bir yara gibi içimde,

Her nefeste kanıyor, her düşüncede büyüyor.

Beş saniye... Evet, yalnızca beş saniye yeter,

Sesinle hayat bulmaya, yeniden nefes almaya.

Sensiz geçmiyor zaman,

Her saniye bir ömür gibi ağır,

Şu an neredesin, kimlerin yanındasın, bilmiyorum.

Ama beni düşünüyor musun?

İşte bunu bilmek, her şeyden değerli.

Papatyam...

Ben düşünmekten değil,

Sensizlikten öleceğim...

U🏵

✨️E.N.K BAHAR✨️