Seni yoksun

Nefes alamıyorum.

Bugün seni özledim.

Her gün özlüyorum, ama bugün yokluğun iliklerime kadar işledi,(der ya şair öyle...)

Göğsümün tam ortasında ağır bir taş, kıpırdayamıyorum.

Sanki içimde sessiz bir fırtına kopuyor,

Hıçkırıklarım boğazımda düğümlenmiş, yutkunamıyorum bile.

Ölüyorum, ama kimse fark etmiyor.

Sen yoksun.

Kimse yok.

Sana ihtiyacım var, görmüyor musun!

Yaşarken ölüyorum ben,

Sensizlik beni parça parça un ufak ediyor.

Bir zamanlar gülüşlerinle dolan bu kalp, şimdi enkaza döndü.

Beni iyi edebilecek tek şey sendin.

O huzur taşıyan sesin,

Bahar gibi içimi ısıtan, karanlıklarımı aydınlatan o sesin...

Bağımlıyım sana, be adam!

Ama şimdi sessizliğinle boğuyorsun beni.

Neyi hak ettim ki, ne yaptım böyle?

Sevgim fazla mı geldi sana?

Korkuttum mu seni, seni her şeyden çok severek,

Tüm benliğimle değer vererek?

Nefes alamıyorum artık, göğsüm daralıyor.

Boğuluyorum, ve bunu bile göremiyorsun.

Bugün seni öyle çok özledim ki, anlatamam...

O kadar kırıldım ki sana,

Gökyüzü bile ağlamaktan yoruldu.

Uçan kuşlar bile durdu, sessizlik göğü sardı.

Neden bıraktın beni?

Neden en çok sana ihtiyacım varken yoksun?

Neden sen, neden şimdi?

Beni paramparça ettin, ve şimdi bile farkında değilsin.

Bu kadar mı zordu kalmak?

Bu kadar mı ağırdı sevgim?

Sensiz dünya ne kadar soğuk, ne kadar sessiz...

Her nefesim acı dolu, ve o nefes her seferinde biraz daha yakıyor içimi.

Özlüyorum seni.

Ama sen yoksun.

Ve ben, yokluğunla yanmaya devam ediyorum.

U🏵

✨️E.N.K. BAHAR✨️