Yarım kaldı

Hani bir keresinde şakalaşıyorduk, ben yine şımarmıştım sana…

Mesajın ekranda belirmişti: "Her şeyimi aldın da geriye ne kaldı?"

Ben de "Çok şey kaldı," demiştim.

"Ne kaldı?" diye sorduğunda, bilerek "Unuttum," yazmıştım.

Belki hatırlamazsın,küçük bir andı.

Önemsiz bir sohbet gibiydi belki senin için.

Ama benim için başka bir şeydi o an…

Çünkü bilerek söylemedim.

Söyleyemedim.

İçimde bir seyler kaldı o gün.

Çünkü gerçekte hiçbir şeyini almamıştım.

Ne hayatına dokunabilmiştim, ne hayallerine.

Sadece ekrandan gelen birkaç satırda, birkaç saniyelik varlığını hissetmiştim, hepsi bu.

Senin eksikliğini o kadar iyi biliyordum ki…

Her yazışmamızın arasında bile, hissedilen bir uzaklık vardı.

Eksik olan hep sendin, papatyam. Her kelimede, her cümlede, senin o kelimelerin arkasında var olman için yanıp tutuşuyordum.

Ama biliyordum… Gerçek değildik.

Sadece ekranın iki ucunda bekleyen, ama birbirine asla tam anlamıyla ulaşamayan iki kişiydik.

Sen bana yazarken bile, aslında bir boşluk vardı.

Eksik olan sadece kelimeler değil, senin o kelimelerin ardındaki dokunuşun, sesin, gerçeğin, papatyam…

Ve işte, geriye ne kaldı biliyor musun?

O mesajlar… Ekranımda beliren, ama ruhuma dokunamayan o birkaç cümle.

Ve onların ardında hep eksik kalan, yalnızca sen.

Bunu şimdi söylüyorum, çünkü o zaman cesaret edemedim.

Eğer o eksik tamamlanmazsa, aldığım her şey benim için sadece bir yük olurdu.

Ve o yükle yaşamayı, ancak senden kalan anılarda bulduğum tesellilerle sürdürebildim.

Sen hep eksiktin aslında, papatyam… Hep eksik. Ve işte bu yüzden, her şey de yarım kaldı.

U🏵

✨️E​​​​​​.N.K BAHAR✨️