Papatyaların masumiyetine, umutlarına ya da dile getirilemeyen duygularına inandım hep. Bazen bir sevginin, bazen bir kırgınlığın sembolü oldular. Ama bu kitap sadece papatyaları değil, her insana dokunan hisleri anlatıyor. Özlemlerimi, hayal kırıklıklarımı, sevinçlerimi ve içimde sakladığım her ne varsa...

Her papatya yaprağı bir sır taşır. Seviyor mu, sevmiyor mu? Ya da belki yalnızca bir umut, sessizce dile getirilen bir dilek... Papatyaların dilinde saklı olan bu küçük oyun, bazen bizim en derin duygularımızı fısıldar.

Bu kitapta, her dize bir sır, her satır bir yolculuk. Hayallerin, kırgınlıkların, sevinçlerin ve özlemlerin içinden geçen bir yol. Kimi zaman içimdeki sessiz çığlıkları döküyorum, kimi zaman ise sadece kendimi arıyorum. Çünkü her papatya yaprağı gibi, bu satırlar da koparıldığında geride bir şey bırakıyor: Özlem, pişmanlık ya da kabulleniş...

Bu kitap size yalnızca duygularımı değil, hayallerimi, kırgınlıklarımı ve affedemediklerimi de sunuyor. Bazı şiirler bir teselli, bazıları bir yara. Ama hepsi gerçek. Hepsi benim.

Papatya kalpli insanları sevmeyin, canlarım. Onlar, ne sevdikleri belli ne de sevmedikleri. Ben bir papatya kalbi sevdim. Belki de en büyük hatam bu oldu. Ama asla pişmanlığım olmadı “Keşke tanımasaydım,” diyemedim.Deseydim onca anıya ne olacaktı?
Ama siz sevmeyin...gerçekten zor...