Yalnız ve Yorgun

Ben yalnız ve yorgun biriydim.

Ben terk edilmiş bir harabeydim.

Bir şarkı yazıyordum. Kendime...

Kalp bu usanır.

Gelir aşkın yükü ağır.

Geçer mi böyle bir asır.

Unuttum seni çoktandır.

Yüzümde yalandan gülümseme.

Sokaklar gelir üzerime.

Unutmaya çalıştıkça hatırlarım.

Sevmeyi bıraktığımı sanırım

Anılar doldurur zihnimi.

O son gülmeni.

Bana bakmayan gözlerimi.

Bana atmayan kalbini.

Ve geri başa dönüyordu.

Am ve Em akorlarını basmaya başladım.

Şarkı akıp gidiyordu.

Peşinden beni de düşüncelere götürüyordu.

Okulda matematik dersi çok sıkıcı geçmişti. O sırada düşünmüştüm. Akın'ın neden gittiğini, Ata'nın nasıl beni sevdiğini?

Ve hiç birine yanıt bulamamıştım.

Valizimi hazırlamaya başladım. Kıyafetlerimi koyarken iki tane defter düştü.

Biri benim, diğeri Akın'ın günlüğüydü. Hiç okumamıştım. Bavuluma koydum. Boş zamanımda belki okurdum.

Ve her şeyime tamamdım yarın ki yolculuk için.

..............................

BÖLÜM SONU