15. Bölüm

Ertesi sabah, İstanbul’un hafif sisli ve hareketli sokakları arasında Azad, Rojin ve Baran yeni evlerinde güne başladılar. Kahvaltı masasında birlikte otururken, herkes sessiz ama heyecan doluydu.

Azad, çayını karıştırırken:

“İlk işimiz, buradaki işleri yoluna koymak. Hem Rojin hem Baran’ın güvenliği için hazırlık yapmamız gerek,” dedi.

Rojin, gülümseyerek:

“İstanbul biraz büyük ama ben senin yanındayken hiçbir şeyden korkmam.”

Baran ise kahvaltı tabağını yerken ekledi:

“Abi, ben de artık tamamen iyileşip işlerin içinde olabilirim. Söz veriyorum, dikkatli olacağım.”

Kahvaltının ardından Azad, şehri keşfetmek için plan yaparken, Rojin evin etrafını düzenlemeye ve küçük dokunuşlarla evi kendi renkleriyle doldurmaya başladı. Her detay, ikisinin de ruhunu yansıtan sıcak bir yuvaya dönüşüyordu.

Akşam olduğunda, Azad ve Baran dışarı çıkarak İstanbul’un farklı semtlerini gezmeye başladı. Şehrin karmaşası ve insan kalabalığı onları biraz yordu ama aynı zamanda yeni hayatlarına dair heyecanlarını artırdı.

“Abi, buradaki işler kolay değil ama güvenliğimizi sağlamak için planlar yapmalıyız,” dedi Baran.

Azad başını sallayarak:

“Biliyorum kardeşim. Ama önemli olan birbirimize güvenmek ve sabırlı olmak. Her şey zamanla yoluna girecek.”

Rojin, evde akşam yemeğini hazırlarken Azad’a mesaj attı:

“Eve gel, seni bekliyorum. Akşamı birlikte geçirelim.”

Azad eve geldiğinde, Rojin’i mutfakta gördü. Onu yanına çağırdı ve birlikte yemek hazırlarken elleri birbirine değdi. O an, İstanbul’un kalabalığının ve geçmişin karmaşasının çok uzağında, sadece ikisinin olduğu bir an yaratmıştı.

Baran da yanlarına oturup gülümsedi:

“Yeni hayatımızda ilk akşamımızı birlikte geçiriyoruz. Bunu asla unutmayacağız.”

O gece, üçü birlikte İstanbul’un ışıkları altında yeni bir başlangıcın hayalini kurdu. Artık geçmişin acıları gerideydi; önlerinde sadece sevgi, dayanışma ve umut vardı.

---