17. Bölüm

Gece şehri karanlığa gömülmüştü. Baran, Azad’ın yanında arabada otururken, gözleri karanlık sokaklara dikilmişti. Şehrin ışıkları, siluetler ve gölgelerle birleşiyor, her köşe potansiyel bir tehlike barındırıyordu.

“Abi, şu an tam olarak ne yapacağız?” diye sordu Baran, elleri direksiyonu sıkıca kavramıştı.

Azad, sessizliğini bozmayarak telefonuna baktı. Harita üzerinde birkaç konumu işaretledi. “Rozelin ve Rojin’i önce güvenli bir yere götüreceğiz. Sonra Halil’in adamlarının buraya gelme ihtimaline karşı önlem alacağız. Planımız hızlı ve sessiz olmalı. Hiç hata yapamayız.”

Baran başını salladı, nefesini derin aldı. “Tamam abi, her şeyi yaparım. Ama bu gece… çok tehlikeli.”

Azad, kardeşine sert ama sakin bir bakış attı. “Baran, tehlikeli değilse, bunun adı mücadele olmaz. Rojin ve ailemiz bizim elimizde, bunu korumak zorundayız.”

Araba sessizce ilerlerken Baran, etrafı gözetlemek için camdan dışarı baktı. Sokak lambalarının altındaki gölgeler hareket ediyor, kimi zaman bir kapı aralanıyor, kimi zaman uzak bir köşede biri bekliyordu. Her adımda gerilim tırmanıyordu.

“Abi, şu köşe dikkat çekici görünüyor. Belki Halil’in adamları kontrol ediyor,” diye fısıldadı Baran.

Azad direksiyonu yavaşça kırdı, arabanın farlarını gölgeye çarpmayacak şekilde ayarladı. “Sessiz ol. Buradan geçerken nefesimizi bile duyurmayacağız.”

Birkaç dakika sonra, İstanbul’un sessiz bir mahallesine vardılar. Gecenin karanlığında, küçük bir depo gibi görünen bina, şimdilik güvenli sığınağı olacaktı. Baran arabayı durdurdu ve ikisi sessizce inip binaya yöneldi.

İçeri girdiklerinde, Baran telefonunu çıkardı ve Rozelin’e mesaj attı: “Güvenli bir yere geldik. Şimdi senin ve Rojin’in güvenliği için her şeyi ayarlıyoruz. Panik yapma, kısa süre sonra buraya geliyorsunuz.”

Mesaj anında geldi: “Tamam Baran. Sizi bekliyorum. Hızlı olun.”

Azad, Baran’a döndü: “Şimdi sıra Halil’in adamlarını şaşırtmakta. Planımız belli: onları buradan uzaklaştıracağız ve hiçbir masum zarar görmeyecek. Bunu başaracağız, Baran.”

Baran kafasını salladı. Gözlerinde kararlılık ve adrenalin karışımı bir ifade vardı. “Abi… Bu gece, İstanbul’un karanlığında hem düşmanı hem de tehlikeyi alt edeceğiz. Ve Rojin… kimse ona dokunamayacak.”

Dışarıda, şehrin sessizliği bir an için derinleşti. Ama Baran ve Azad, sessiz gölgelerin içinde, gelecek savaşın ilk hamlesini yapmak için hazırdı.