8 bölüm

Şervan bizim öz kardeşimizdi. Allahım bu nasıl bir sınavdır. Sevdiğim kadın yoksa o da ? Aklımı kaçırmama sebep olan şeyi hemen sormak her şey için en iyisiydi. Gözlerim Halil Arnaz' ı bulurken yüzünde ki sinsi sırıtışla bizi izliyordu. Bu halimiz ona zevk veriyordu.

İçimden korka korka sormak istemesemde bir daha böyle bir şok yaşayacağıma , ikisini aynı gün öğrenip ne yapacağıma karar vermekti niyetim.

Peki ya Rojin ?

Cevap çok beklemeden gelmişti.

Annenizle tek çocuğumuz Şerwandır. Rojinle kardeş değilsiniz.

İçimde ki rahatlama hissi Rojinle kardeş olmamızdandı. İçimi saran öfke ise beni vuran kişinin kim olduğunu öğrenmiştim. Şerwan Arnaz düşmanım bildiğim adam öz kardeşimizdi.

Ee sadede gelmeyelim mi artık Azad ?

Düşüncelerimden ayıran ses düşmanımın sesiydi.

Ne sadedinden bahsediyorsun sen ?

Bana verdiğin sözü bahsediyorum. Öldürmenin istediğim kişiyi öldüreceksin ve kızıma kavuşacaksın. Bunun sayesinde sen ve kardeşin Baran konağımın kapısından sağ kurtuldunuz. Ve gitmenize izin verdim. Şimdi sözünü tutma zamanı geldi Azad Barzan.

Ne saçmalıyorsun lan sen o benim annem! Onu nasıl öldürebilirim!

Annem ve Baran şok içinde bizi izlerken Halil verdiğim cevaptan pekte memnun gözükmiyordu. Dudağının kenarı usulca yukarı doğru kıvrılırken silahını belinden alıp bize doğrultmuştu. Önlerinde ben vardım . Baranda annemizi arkamıza almıştı.

Eee o zaman seçim hakkı bana kaldı ha Azad ?

Saçmalama! Onlara zarar verme derdini benimle hallet.

Üzgünüm evlat .

Silah sesinin patlamasıyla korkarak arkama baktığımda Baranın karnındaki kanı görmemle bozguna uğramıştım. Baran annemin kucağına yığılırken tek söylediği söz de şu olmuştu.

Abi Rozelin ve kızım sana emanet.

Baran saçmalama.

Karnındaki acıyla ter içinde kalmıştı şu an can çekişirken bile aklında karısı ve kızı vardı.

Gözleri kararıyordu . Annem avazı çıktığı kadar bağırıp ağlarken ben tepki veremiyordum şu an yaşadıklarıma. Kardeşim annemin kucağında can çekişiyordu .

Abi ben ölüyorum. Karım ve kızım sana emanet. Onları asla yalnız bırakma.

​​​​Baranın son sözleri de bu olmuştu. Gözleri kapandığında eğilip başını öptüm.

İyileşeceksin kardeşim. Söz veriyorum kanın yerde kalmayacak!