31.Bölüm(Final)
Evet canlar.Kitabımın son bölümüyle karşınızdayım.🥲
Gözlerimi araladığımda saat öğlen on ikiydi.Kaan yanımda yoktu.Bugün hafta sonuydu.Benden habersiz bir yere gitmezdi...
Yatağımda oturur pozisyona geldim ve kendime gelmeye çalıştım.
Tam o sırada kedim Prenses'i bana doğru gelirken gördüm.Yanıma gelip yatağa atladı ve bana sürtünmeye başladı.
Her sabah Prenses ile rutinimiz buydu.
Prenses'i sevdikten sonra banyoya girip işlerimi hallettim.Ardından penceremi açıp odama temiz hava dolmasını sağladım.
Sonrasında komodinimden telefonumu aldım ve mutfağa doğru ilerledim.
Mutfağa geldiğimde Kaan yemek masamızı hazırlamış son olarak omlet hazırlıyordu.
Tebessüm ettim ve kapıdan konuşmaya başladım.
Kaan:Sanada günaydın karıcığım.Beğendin mi sürprizi mi?
Derya:Bayıldım.Harika görünüyorlar, ellerine sağlık.
Kaan:Afiyet olsun.Veee omlet hazır.
Kaan omleti de sofraya koyduktan sonra karşıma geçip oturdu ve beraber kahvaltı yaptık.
Kahvaltıdan sonra birlikte mutfağı toparladık.
Ardından ben ikimize de kahve yaptım ve birlikte bir film izlemeye karar verdik.
Evet ben filmin sonunda hüngür hüngür ağlıyordum.
Kaan bana sarılmış beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
Kaan:Ama hayatım sadece bir film bu yapma böyle lütfen.
Kaan:Biz ikimiz kavuştuk daha ne olsun.
Bir anda tebessüm ettim ve Kaan'a sarıldım.
Derya:Biz ayrılmayan o ikiliyiz.
Kaan:Bu sanki daha çok kankalara söyleniyor gibi ama neyse.
Derya:Ya ben o anlamda söylemedim biliyorsun.
Kaan:Tamam,tamam.Bir şey demedim.Bak ne diyeceğim?Gel seninle piknik yapmaya gidelim.
Kaan:Evet,çayımızı alıp çıkalım.Sen hazırlan ben çay yaparım.
Derya:Tamam.Teşekkür ederim hayatım.
Kaan'ı salonda bırakıp odamıza geçtim.Hızlıca rahat bir şeyler giydikten sonra mutfağa Kaan'ın yanına geçtim.Kaan çay yapmayı bitirmişti.Birlikte almamız gerekenleri aldık ve yola koyulduk...
Piknik alanına geldiğimizde piknik örtümüzü herkesten uzak bir yere serdik ve çayımızı da alıp oturduk.
Hava çok güzeldi.Derin bir nefes aldım ve Kaan ile konuşmaya başladım.
Derya:Aşkım müzik dinleyelim mi?
Kaan:Herkesin içinde nasıl olacak o?
Çantamdan kulaklığımı ve telefonumu çıkarıp Kaan'a gösterdim.
Kulaklığımı telefona bağladım ve kulaklığın tekini Kaan'a verdim.
Ardından çayımızı içerek gün boyu sohbet ettik,müzik dinledik...
Eve geldiğimizde ise yorgunluktan bitkin düşmüştüm.Erkenden yatmak istiyordum.Bitkin bir halde koltuğa uzanmış televizyon izliyordum.
Kaan mutfaktan elinde bitki çayları ile geldi ve çayları orta sehpaya bıraktıktan sonra geçip karşıma oturdu.
Kaan:İç hayatım.Üşüttün sen sanırım.Çok dışarıda kaldın.
Derya:Bilmiyorum ama kendimi çok yorgun hissediyorum.
Kaan:Bu çayı iç geçecek inşallah.
...
Saatler sonra ikimizde yatağa geçmiş uyuyorduk.Gece'nin ikisinde bir anda bir mide bulantısıyla uyandım.Ardından koşarak lavaboya gittim.
Maalesef istiğfar etmiştim.Elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım.Çıktığım gibi karşımda Kaan'ı gördüm.
Kaan telaşla konuşmaya başladı.
Derya:İyiyim ya.Biraz midem bulandı.
Kaan:Yatmadan öncede halsizdin zaten kalk hastaneye gidiyoruz.
Kaan:Olmaz hadi hazırlan acile.
Kaan ile birlikte hazırlanıp yola çıktık.Yaklaşık on dakika sonra hastanenin acil bölümünde sıranın bana gelmesini bekliyorduk.
Hemşire adımı seslendi ve ben içeriye girdim.
Muayenenin sonunda hiçbir sıkıntım olmadığını söyledi doktor.
Ben tam teşekkür ettim ve kalkıp gidiyordum ki doktor beni durdurdu.
"Derya Hanım bu dönemde strese girmemeye çalışın.Yoksa normalden daha fazla mideniz bulanabilir."
Derya:Tabii ama bu dönem derken ne demek istediğinizi anlamadım.
Doktor hanım güldü ve konuşmaya başladı.
"Hamilelik döneminden bahsediyorum."
Şok içerisindeydim.O an zaman durdu sanki ve ben sadece bir anın içerisinde sıkışıp kaldım.
Doktorun bana hamilelik döneminden bahsediyorum dediği o zamanda sıkışıp kaldım.
Gözlerim doldu ve tebessüm ederek konuşmaya başladım.
"Evet,ben bildiğinizi sanıyordum."
Derya:Hayır,hayır bilmiyordum.
"O zaman Allah sağlıkla büyümesini nasip etsin."
Derya:Amin inşallah teşekkür ederim.
Doktora başımı hafifçe salladım, selam verdim ve muayene odasından çıktım.
Halimi gören Kaan panikle yanıma geldi ve konuşmaya başladı.
Kaan:Aşkım ne oldu?Neden ağlıyorsun?Kötü bir şey mi oldu?
Başımı kaldırıp Kaan'a dolu gözlerle tebessüm ettim ve konuşmaya başladım.
Elimi karnıma götürdüm ve Kaan'a dolu gözlerle bakıp konuşmaya başladım.
Derya:Bebeğimiz de iyi babası.
Kaan karşımda donup kaldı.Sonrasında yavaşça konuşmaya başladı.
Kaan'ın gözleri doldu ve bir anda bana sıkıca sarıldı.
Bende Kaan'a sıkıca sarıldım ve birlikte o hastanede,herkesin içinde mutluluk göz yaşları döktük...
Hayatımızda herşey yolunda gitmeyecekti.Bunu biliyorduk.Ama hiçbir zaman bu derece mutlu olacağımızı da tahmin etmemiştik.
Umudumuz olacak bebeğimiz bize daha doğmadan umudu hissettirmişti.Ne olursa olsun asla umudu kesmememiz gerekiyordu.Bunu bir kere daha anlamıştık...
Evet canlar.Son bölümümüzün de sonuna geldik.🥲
Kitabım için yaptığınız bütün yorumlar ve oylar için hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim.Kitabımı tercih edip okuduğunuz için ayrıca teşekkür ederim.🤍
Umarım kitabımı okurken keyifli dakikalar geçirmişsinizdir.Ben yazarken çok keyifli dakikalar geçirdim.🤍
Bir sonraki kitabımı da okursanız çok sevinirim şimdiden teşekkür ederim.✨
Daha iyi bir kurgu ile karşınıza gelmeye çalışacağım,umarım sizler de beğenirsiniz.🤍
Beni instagramdan takip etmek isterseniz:1.kitap.sevdalisii
Bir sonraki kitaplarımda görüşmek üzere,Allah'a emanet olun.🤲🏻🥲
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
