BAŞLANGIÇ

YÜZBAŞI TUĞRA AKTÜRKOĞLU:
Bazılarımız farklıdır, tıpkı çocukluğumuzdan itibaren olduğu gibi...
Diğer çocuklar gibi arabalar yada topla oynamak kesmezdi beni, ta o zamandan silahlar sevdam olmuştu.
Zavallı annem, onu bile zorlardım bu tutkunu olduğum oyuncakla oynamak için. Büyüyünce ne olacaksın sorusuna, göğsümü gerip içten gelen bir coşkuyla bağırarak asker olacağım ben derdim. Çocuk aklıyla konuşuyorum zannedip çoğu zaman ciddiye almasalar da, gün geldi ve ben tek tutkum olan oyuncak silahımın gerçeğini belimdeki yerinde, uğruna and içtiğim bayrağımı da üniformamda taşımaktan şeref duyar oldum.
Ben, Tuğra AKTÜRKOĞLU vatan ve bayrak söz konusu ise diğer herşeyi teferruat bilip, önüme çıkacak olan bütün engelleri aşarak, kanımın son damlasına kadar mücadele edeceğime and içerim.

YÜZBAŞI GECE SOYKAN:

Çocukluğum, belli bir yaşıma gelene kadar dört tekerlekli bisikletimle abim ve arkadaşlarının peşinden koşturmakla geçti. Hoş o vakte kadar dört tekerlekli bisiklet kullanışım beceriksizliğimden değildi. Onlara olan nazım, kaprislerim yüzündendi. İsterdim ki düştüğümde hep beni kaldıran onlar olsun. Hep benimle ilgilensinler. Başka hiçbir şey dikkatlerini çekmesin.
Nazlı bir kız çocuğu olduğum halde, bir o kadar da erkek çocuklarına taş çıkartacak ruha sahip biriydim her zaman. Mahalledekilerin benden yaka silktiği kadar vardım o zamanlar. Ailem büyüdükçe düzeleceğimi düşünürken, ne kadar yanıldıklarını ben karşılarına geçip ‘’Asker olmak istiyorum!’’ dediğimde anladılar. Bu kutsal yolda ilk adımı atan abimdi. Ben ise abisinin attığı her adımı takip eden, vatanına ve bayrağına aşık bir kız çocuğu. Olmaz diyenlere inat, karşılarına üniformamla dikildiğimde yüzlerini görmekten ne kadar keyif alacağımı düşünerek adım adım ilerledim. Attığım her adımım ve varlığım,
TÜRK VARLIĞINA ARMAĞAN OLSUN…