16. Bölüm

Size bir soru : Bir asker ve mafya arasında kalsanız hangisini seçerdiniz? 👉🏻👈🏻

✨

2 Gün sonra "

Günlerdir Alaz komutanla görüşemiyordum. Gittiği görevden hâlâ dönmemişti. Onun için hiç olmadığı kadar endişeleniyordum. Onunla yaptığımız son konuşmamızdan sonra bana geri gelmesini umuyordum.

Fakat geldiğinde ne olacağını kestiremiyordum. Birbirimize karşı dostluktan öte duygular beslediğimiz barizdi fakat ben hislerimin aşk olduğundan emin değildim.

Onun hakkında bildiğim bir kaç bilgi varsa en can yakanı ; benim gibi kimsesiz olmasıydı.

Emin olmadığım aptal hislerim yüzünden onda bir yara açmak, yara olmak istemiyordum.

Bilemiyorum, belkide onu sadece yaşadığım ihanetin ve aşkın acısına ilaç olarak görüyordum.

Onunla tanışmam, ona yazmam bile bu sebeptendi.

Kafayı yediğimi hissettiğimde derdimi anlatabileceğim bir uğraşı...

ama işler böyle sürmemişti, amacım sadece derdimi anlatmakken onun beni anlaması beklentim değildi. Hiç olmamıştı.

O bana ilk mesajını attığında ondan gelecek her tepkiye hazırlıklıydım, fakat o zihnimin sınırlarını fethetti ve hiç aklıma gelmeyecek olanı yaptı.

Eskisi gibi ona gün içinde neler yaptıklarımı anlatmak isterken buluyordum kendimi.

ama artık herşeyin dahada zor olduğunu biliyordum ve artık bunu yapamıyordum.

Ona yaptıklarımı anlatırken kim olduğunu bilmediğim bir yabancıdan ibaretti. Benim hakkımda ki düşünceleri ve yargılamaları benim için önemli değildi.

fakat şimdi Alazla hayatlarımız tam orta yerinden çakışmıştı ve ben eski özgüvenime sahip değildim. O artık beni tanıyordu, yargılayıcı tutumları suçlayıcı düşünceleri olabilirdi.

İşte bende tam bu yüzden Alana yazmıştım, tanımadığım insanlara anlatmak hep daha kolay gelmişti bana.

Tabii kaderin ağlarını bizim için örmesi hesapta yoktu...

O günlerdir bir operasyon için mücadele ederken ben şuan kaderimin gidişatını etkileyecek bir sözleşmeye son imzamı atmak üzereydim.

"Sana ne kadar teşekkür etsem az Cemre. Beni ne kadar mutlu ettiğini bilmiyorsun." Dedi Kars Kaleli.

Bu adamın adının Kars olduğunu öğrendiğimde 'Memnun oldum bende Van' deyip komik olmayan bir espri yapıp saatlerce gülmemek için kendimi zor tutmuştum.

"Deme lütfen böyle, seninde bana çok yardımın oldu. 2 gün öncesine kadar tanışmıyorduk bile ama şimdi senin sayende iyiyim ben, herkes yapamaz."

Alçakgönüllü biriydi. Sert kabuğunun altında oldukça adaletli bir yapısı vardı. Kadınlara nazik ve saygılıydı.

Son imzamıda attıktan sonra dosyayı ona uzattım ve ayağa kalktım.

"Sözleşmeyi de hallettiğimize göre, gideyim ben o halde. Hoşçakal Kars." Dedim ve kapıya yürümeye başladım.

"Cemre" Diye seslenmesiyle ona döndüm. Sinekkaydı tıraş model yüzü minnetle bakıyordu.

Bir kaç adımda yanıma gelip durdu.

"Bir sorun olursa her zaman beni arayabileceğini biliyorsun değil mi?" Diye sordu.

"Kars... Bilemiyorum, bu ne kadar etik?"

"Siktir et tüm doğruları, her ne olursa olsun gelirim." Dedi ciddiyetle.

"Teşekkür ederim Kars."

"Her zaman Cemre." Dedi ve "Bizim çocuklar bıraksın seni gideceğin yere" Diyerek ekledi.

"Olur, hoşçakal."

"Sende"