8. Bölüm Hep bir adım arkandayım.

"Özür dilerim her şey için"dedi Hakan

"Hakan çocuktuk nerden bilebilirdi ki sen önemli değil Aluş yumruklarını serbest bırak ağlıyorlar şuan bizi bırak diye"dedim asla üzgün değildim asla kırgın değildim çünkü çocuktuk işte

"Seni çok seviyorum"diye boynuma atladı Umay ardından hepsi sarıldı ama ben hepsinden sonra bı kere daha Efe'ye koştum ama sonra herkesin oldugunu hatırlayıp durdum efenin kolundan tutup banyoya götürdüm ne kapıyı kapattım ve efenin boynuna atladım

"Seni çok seviyorum be efe seni çok seviyorum"dedim ada aynı şekilde bana sarıldı

"Bende seni çok seviyorum be Asişim"dedi ikimizde hasret gidermiş gibi sarıldık

"Ne oluyor Gine"diye ses geldi Koraydan evet şimdi ne yapcaz

"Asiş neden herkes içinde yapmadın"

"Bak Efe ben aralarında sadece kendime sana yakın buldum sır tutar mısın bunu herkesten gizler misin sadece sana açılmak istiyorum ne olur sırlarımı gizle olur mu Efe çünkü bu hayatta benim sırlarımı gizleyen hiç kimse olmadı hiç beni dövdü aşağıladı sadece sen bunu yapmazsın seni çok özledim ve ben seni hatırlıyorum beraber parka giderdik oynardık seni çok severdim hatta kaçmaya çalıştığımda sana yardım etmiştim ama kaçamamıştık ikimizi yakalanmıştık ama bütün suçu kendi üzerine almıştın her bir fikir benden çıkmıştı seni çok seviyorum be seni çok seviyorum Efe benim sinirlerimi tutarsın değil mi bu sadece ikimiz arasında bir kardeşlik sırrı olsun ben sadece sana anlatacağım bütün dertlerimi tamam mı sen de sadece bana anlatacaksın çünkü ben de yerin ayrı"dedim ve bunu onaylar gibi basını salladı ve konuşmaya başladı

"Asiş ben senin en başından beri hatırlıyorum sadece söylemeye çekiniyordum o kaçtığımız gün adım gibi hatırlıyorum senin fikrin değil de benim de fikrim vardı ben olmasam tek başına çıkabilirdin belki yakalanmazdın kaça da bilirdin ben orada ses çıkarmasaydım eğer ikimize yakalanmazdık ama çıkardım bilerek olmadı ama işini öğrendim biliyor musun sen bana kızmadın herkes bana kızarken sen bana kızmadın ben herkeste kaçmaya çalıştım ama onlar hep bana kızdılar ve onlar da bilerek ses çıkardım çünkü ben onlarla kaçmak istemiyordum ben seninle kaçmak istiyordum benden seni çok seviyorum beni bir daha tek bırakma olur mu"diye sözünü bitirince gözümden bir damla yaş süzüldü ve baynuna atladım

"Asla bırakmam"dedim ve tüm istenlikle sarıldı bende aynı sekilde karşılık verdim birbirimizin kolarında huzurluyduk mutluyduk ama bir felakketteydik

"Biz mutsuz olduğumuz bir felaket değil aksine mutlu olduğumuz bir felaketteyiz"