9. Bölüm Selam dünya

Efeye sarılmaya devam ettik çünkü ben hiç sonlamasi istemiyordum ardından sesler geliyordu

"Lan açın kapıyı ne yapıyorsunuz içerde"diyen Areldi hemen kendimizi toparladık ve ben Efenin kulağına fısıldadım

"Efe kavga ediyomuş gibi yapalım anlamasınlar"dedim efe onaylar gibi kafasını saladı ardından biz birbirimize son sesle bağırmaya başladık

"Efe sus"

"Sen sus Asiş"

"Efecim ne olur konuşma"

"Sen konuşma aselcim"

"Ya efe yeter"ama dayanamayıp kahkaha atmaya başladım

"Lan ne yapiyosunuz orda Aseli benden başka kimse sevemez haberiniz ola benim lan o"diye bagrinca nutkum tuttulmuş gibi bu anda durmuştum

"Aradığın fırsat tuvaletin kapısına geldi"efenin kafasına bı tane şaplattıktan sonra Gine gülmeye devam etmiştim kapıyı açtığımızda bize doğru sınırlı bı şekilde bakan 5 kişiyi ciddiye almadan yürümeye devam ettik

"Ne yapıyordunhz siz banyoda"dedi Umay

Banyodan sesler gelince banyoya doğru ilerledim

"Dur be kızım"dedi Koray ama dinlemedim hemen bonyoya girdim ve sesin NERDEN geldiğini tahmin etmeye calışırken etmeye çalışırken geri sayımın yazdigini gördüm iceride Naz vardı

"Naz!"diyerek son hızla koştum ve Nazı arkasindan çekip son hızla çektim ama bomba patlamişti ikimizde aynı hızla havalandık ve yere yapıştık ben onun kafasını oda benim kafamı tutmuştu birbirime sarılı yerde duruyorduk herhangi birşeyimiz yoktu ardından aynı süratle onu yerden kaldırp banyodan çıkardım ve banyonun kapısını kitledim ikimizde öksürükten gebermiştik erkekler hemen bizi tuttu Koray beni Hakan Nazı hepimizi lavobadan şu içtik ama sesler susmadı ardından kapı tam Efenin kafasina dusecekken Koray refleksle Efeyi yanına çekti ve kapı tam ayak ucumu düştü banyo çiçeklerle doluydu ama heryerde çiçekler içeri girdim bir bomba daha patladı yere düştüm ama çiçekler fışkırdı anlamıyordum hala anlamiyordum ne oluyordu burada hiç bişey bilmiyodum

"Çiçekler ve kiraz çiçekleri inanmıyorum"diyordu Koray çiceklerden nefret ederdi bunu nası biliyordu ama suanki görüntü çok güzeldi burası orasaydı annemi öldürdükleri yer bu çicekler heryer annem ölürken bu çiçekler vardı

18 yıl önce Yazarın Anlatımıyla

"Gİr şuraya küçük velet"

"Ben velet değilim"

"Veletsin kes sesini"

"Kesmiyorum ne yapacaksın"

"Bunumu istiyorsun yoksa"derken silahı gösteriyordu

"Tamam özür dilerim efendim"

"Anne bu kadın Annem efendim"

"Evet annen seni annene getirdik'

"Teşekürler efendim"

"Anne anne uyan"

"K-kızım"

"Anne buradayım"diyerek sarıldı Asel annesine

"Tamam yeter bu kadar kadına fazla bile hayat verdik vurun şu kadını"diyerek komut verdi Orhan ardından kadın ilk olarak karnından sonra ise beynine kurşun attılar

"Anne"cevap gelmedi

"Anne"yine cevap gelmedi

"Sus be küçük velet o istedi bunu orada mutlu"

"Mutlumu eminmisiniz efendim"

"Sen bana karşımı çıktın"diyerek bir sille indirdi

"Yok efendim ne karşı çikicam size ,merak ettim sadece"

"Etme o zaman Asel"

"Tamam Orhan Baba"adamın bütün kızgınlığı gitmişti onun yerine şaşkınlık gelmişti yüzüne

"Sen ne dedin az önce"

"Orhan Baba dedim baba"

"Gel buraya"diyerek küçük asel'i kucağına aldı öptü ve yere bıraktı ve bir tepsi kiraz çiçeğini annesinin cesedinden aşağı döktü Asel bı anda annesine bakınca bir çığlık kopardı çünkü her yer kandı

"A anne ne oldu sana sen yaptın pislik baba sen yaptın"dedi

"Sus be küçük kızım bı dakika sen bana pislik mi dedin"ve sinirle elindeki hem kırmızı hemde mavi ateş bı arada olan damgayı Asel'in konu yapıştırdı Asel anında yere düştü ve inlemeye başladı ve anesinin cesedinin yanına düşmüştü

"İyi geceler benim minik Aselim"dedi ve üzerine kiraz çiçeklerini attı ve asel'in bilinci kapanırken abisinin son cümlesinin aklına getirdi iyi geceler kar tanesi kar taneleri eşsizdi ama biri olmadan onlar erirdi o abisi olmadan çoktan erimişti koskoca 2 yıl geçmişti ama o iki yılda erimemeye çalışan bir kar tanesiydi

​​​