Bölüm 15-Tehlike Çanları(Düzenlenen Bölüm)

Sabah saatlerinde, kimileri için hayat seyrinde ilerliyor kimileri içinse geriye sarıyordu. Çağın Akay, sabahın ilk ışıklarını, kaldığı mahzenin tavan aralıklarından süzen ışık ile görmüştü. Yeni başlayan gün ona yardımcı olmuyordu. Saatler süren işkence cezası sona ermiş olsa da vücudunda ki yaralar hala taze ve kanıyordu. Acıdan akan gözyaşları kurumuştu. Vücudunun sızılarını daha çok hissediyordu. Yerde kaskatı kalmış acılarına direnmeye çalışıyordu. Dün gece büyük bir ders almıştı.

Kaçış yoktu, ne ailesinden ne de kendinden. Kendini tamamlayabilmesi için Güneş' e ihtiyaç duymuştu ama bu kaçış planı bile ona ölüme yakın bir ceza ile geri dönmüştü. Üstelik bu plandan henüz babasının haberi olmadığı halde böyle bir zulüm yaşamıştı. Ejder Akay oğlu Çağına güvenmemek ile birlikte ona örgütün tüm sorumluluklarını kaldıracak güç yüklemesi yapıyordu. Çağının yaşamı ailesine itaat etmekten geçiyordu. Sadece Çağın değil tüm Akay mensupları için geçerliydi bu zorlu seçim. Çağını, çağın yapan soğuk kişiliği ve insanlardan uzak yaşam tarzıydı. Tekrar o haline geri dönmeli ve tüm merhametini unutmalıydı. Yaşadığı acıyı iliklerine kadar hissederek anladı tekrar kim olduğunu. Yüce örgütün en gözde üyesiydi. O bir projeydi. Yaşamak için öldürmek ya da kirli işlerin devamını getirmek zorundaydı. Dünyayı yönetmenin, derinden gelen sorumlulukları acı ve şiddetle doluydu. Bu zorunluk, ona doğuştan bahşedilmiş, kaderi ailesi tarafından doğduğunda yazılmıştı. Şimdi ne yapacaktı? Benliğini nasıl tamamlayacaktı. Vücudunda ki yaralar elbet geçerdi. Ancak kalbine kazılan acı yıllarca geçmeyecekti. Az sonra kaldığı hücrenin kapısı açıldı. Kimin geldiğini görmek istemedi. Babasını görmek şu an en son istediği şeydi. Beyna hücreye girdiğinde Çağının son halini gördüğünde dona kaldı. Bu kadarını tahmin edememişti.

"Ne oldu sana böyle ?"

Çağına doğru eğilerek yüzünü kendi yüzüne doğrulttu. Beyna, kan revan içerisinde kalan yüze uzun uzun baktı.

"Gitmemiz gerek" dedi

Beyna tedirgindi. Çağının başına gelenler tek bir hatasında aynısı kendi başına da gelebilirdi. Her ne kadar ailesine karşı güven verse de sadakatli davransa da yapılan yanlışı kendi anne babası değil, amcası Ejder Akay da söz biterdi. Akayların aile lideri Ejder olduğu için örgütte sözü geçen biriydi. O yüzden Akay çocuklarının ailelerinin sözünden dışarıya çıkması söz konusu olamazdı. Örgütün temel kurallarından biriydi sadakat. Tek bir yanlış, çatlak bir bardağın suyu sızdırması gibi ortalığa yayılabilirdi. O yüzden alınan nefese bile dikkat edilmesi şarttı. Var gücü ile Çağını kaldırmaya çalıştı.

"Bırak" dedi Çağın öfkeli ses tonuyla. Beyna gelen emire uymadı. Öfkesini acısına bastıran Çağın, Beyna' dan gelen yardım eline itimat etmedi. Güçsüz ve savunmasız görünmek onu çileden çıkarıyordu. Hele ki karşısında Beyna varken buna katlanmak oldukça can sıkıcıydı. Beyna hücreden ayrılıp bir kaç dakika sonra bir kova su ve ıslak bez ile geri döndü. Yavaşça Çağının kanlı yüzünü temizlemeye başladı. Çağını ne olursa olsun devrilmeyen bir kaleye benzetiyordu. Çağının yaralarını temizlerken onunla ilgili her şeyi gözünde canlandırdı. En sevdiği spor Basketbol, hatta lise döneminde üst lige yerleşmiş ve Gümüş Kuyu' da başarısı oldukça ses getirmişti. En sevdiği film aksiyon türüydü, yemek ayırmaz hatta doymak için yemek yemezdi, çok iyi gitar çalar, bundan iki yıl önceye kadar kendi oluşturduğu, müzik grubu ile birlikte sahne alırdı. Kendini geliştirmeyi seven ve sosyal biri olarak bilinirdi Çağın Akay. Ancak esas gerçek hayatı devreye girene kadardı.

Beyna, Çağına olan takıntısını gizlemekte zorlanıyordu. Hatta bunu her aşamada belli etmek istiyordu. Her an Çağını takip ediyordu. Yatak odasında uyurken, gece gözetlemeleri, duş alacağı zaman onu arzulayıp çırılçıplak seyretmesi de cabasıydı.

Çağının vücudunda ki her izi her kıvrımını beynine kazımıştı. Çoğu gece onu arzulayıp kendini tatmin etmeye bile çalışırdı. Bu gözü dönülmüş istikrar Beyna' nın zaman zaman psikolojik sorunlarını ortaya çıkarırdı. Çağının eski sevgilisi Gül, bir proje ilişkisi olsa bile ondan haz etmez ve okulda zavallı kıza işkenceler ederdi. Çağın bunu öğrendiğinde tabi ki Beyna' ya cezası ağır oldu. Üç gece karanlık bir hücre de fareler ve hamam böcekleri ile birlikte zaman geçirdi. Ancak yine de Çağına olan ilgisi azalmadı. Aksine katlanarak çoğaldı.

Şimdi ise karşısında gördüğü bu yüce genç, ıslak bir kedi yavrusuna dönmüş, Beyna' nın merhametine kalmıştı. Vücudunu derinden temizleyerek gözyaşları içerisinde kaldı Beyna. Çünkü Koca dağı yaralanmış hasar almıştı. Ani gelen telefon sesi ile irkildi. Elinde ki bezi kovanın içerisine koydu. Arayan korumasıydı.

''Efendim''

''Zamanlama konusunda seni uyarmam gerek. Ne oldu? Söyle çabuk!''

''Efendim kusura bakmayın. Acil olmasa sizi rahatsız etmezdim.''

''Uzatmadan söyle hadi!''

''Dediğiniz kişi hakkında öğrendiğim, önemli bir husus var''

''Yani? Sonuç?''

''Bunu kendiniz görmelisiniz'' dedi koruma. Beyna cevap vermeden telefonu kapattı. Güneş yavaş yavaş ağına düşüyordu. Hakkında edindiği bilgiyi, şu an her şeyden çok merak ediyordu ancak Çağını bu şekilde bırakamazdı.

''Buradan çıkmalıyız. Bana tutunabilecek misin?''

Çağın Beyna' nın yardımıyla ayaklandı ancak daha sonrasında kendi ayaklarının üzerinde kalarak ilerlemeye devam etti. Mahzenden dışarıya çıktıklarında, Çağın gökyüzüne bakarak derin bir nefes aldı. Nefes aldıkça canı yanıyordu. Aldırış etmedi. Ailesi karanlığın içerisine onu gömmüştü. Ancak o karanlığın içerisinde bile özgür olmayı tercih etti. Gökyüzüne çıkmak onu sakinleştirdi. Az sonra yanlarına siyah cip ile Ejder Akay geldi. Bu kez yine gerildi. Beyna kolundan tutarak onu sakinleştirmek istedi. Fakat kolunu bir çırpıda Beyna' nın elinden kurtardı. Arabadan inen Ejder, oğlunu süzerek ağır ağır yaklaştı.

''Umarım dersini almışsındır.'' dedi kinaye yaparak. Gözlerini Çağından bir saniye olsun ayırmadı. Çağın tek kelime bile etmeden bakışlarını başka yöne çevirmiş, dile getireceği bir söz bulamamıştı. Sinirinden dişlerine baskı uygulamış, babasına karşı sabrını sınamanın en büyük sınavını veriyordu. Ejder Akay hiç istifini bozmadan devam etti konuşmasına.

''Sana iki gün müddet. Kendini toparlıyorsun. Hafta sonu Ulu Kan’ ın üye Kurulu ve başkanı geliyor. Hem Gümüş Kuyuyu ziyaret edecekler. Hem de Ayin gecesi için yeni takım liderini tanımaya. Yani seni.'' dedi.

''Hiç şüphen olmasın. Bizzat orada hazır olacağım'' dedi Çağın Akay.

Bunu demeyi elbet istemezdi. Ancak başka çıkar yolu yoktu. Dün gece yaşadığı işkenceden sonra da hiç kalmadığını anlamıştı. Emir ne ise onu yerine getirecekti. Nihayetinde onu bu yaşa kadar getirenlerde Ailesi ve örgütün kendisinden başkaları değildi. Şimdi sıra Çağın’ daydı. Kendi ispat edip törende ondan istenileni yapacaktı. Bir kez daha bir masumun kanı o akşam akacaktı. Araya giren Beyna amcası Ejder Akay' döndü.

''Hiç şüphen olmasın amca'' duraksadı.

Ejder Akay karşısında amcası olarak değil sahibi gibi bakıyordu.

'' Yani efendim demek istedim. Çağın o akşam için hayalinizden bile daha iyi hazırlanmış olacak.'' dedi gözlerini kaçırarak.

Ejder Akay tam da lafın üzerine konuşmasına ekledi.

''Sende hazırlansan iyi edersin. Üyelerden biri seninle özel olarak ilgilenmek istiyor.''

Çağın, Beyna' ya doğru baktı içli içli. Çünkü o akşam bedel ödeyecek olan sadece kendisi değildi. Örgüt üyelerinin ziyarete gelmesi, hepsi için ayinden önce yaşanacak ufak bir ön hazırlık anlamına geliyordu.

Sabahın erken saatlerinde Güneş ve Çisem ilk iş hastane ziyareti oldu. Faruk' un odasına doğru ilerlerken, odasının kapısında görevli iki polisi gördüler. Kapının önünde nöbet tutuyorlardı. Komiser Salim işini sağlama almıştı. Yaşananlardan sonra Faruk' un başına bir şey gelmemesi birinci öncelik olmuştu. Güneş polislerin önüne gelip içeriye girmek istedi. Ancak buna engel olundu.

''İçeriye giremezsiniz'' dedi polisin biri sert bir dille.

''Beyefendiyi görmemiz lazım. Şu an görüş saati içerisindeyiz'' dedi Güneş.

''Nesi oluyorsunuz'' dedi Polis kızları süzerek.

''Arkadaşımızın babası oluyor kendisi.''

Polis şüpheyle süzdü Güneşi. Güneş kesin bir ifade ile gözlerini kırpmadan kendisini süzen polisi izlemeye devam etti. Burada devreye Çisem girdi.

''Gül için anma töreni yapacağız, kendisinin onayını almamız gerekiyor''.

Çisemin söylediği yalan ikna ediciydi. Güneş belli etmese de buna içerisinden sevinmişti. Çünkü yalan işe yaramıştı.

''Sadece biriniz girebilirsiniz'' dedi polis bu kez. Çisem, Güneşi işaret ederek içeriye girmesine müsaade verildi.

Güneş odaya girdiğinde, Faruk bey yarı baygın hasta yatağında yatıyordu. Serumda ki sıvı tane tane süzülerek damarına aktığını gördü. Kapıdan içeriye birinin girdiğini hisseden Faruk başını yavaşça Güneş' e doğru çevirdi.

''Geleceğini tahmin etmedim'' dedi yorgun sesiyle. Güneş bir adım daha yaralı adama yaklaştı.

''İyi misiniz?''

''İyi olmak için bir sebebim yok, ancak doktorlar yaralarımı iyileştirmek için yardımcı oluyorlar.''

''Ben gerçekten çok üzgünüm. Erken gelebilseydim belki de.'' Güneş cümlesini tamamlayamadı. Çünkü oda gerçeği biliyordu. Onun yetişmesi de bu kötü senaryoyu değiştiremeyecekti.

''Belki de şu an burada yatıyor olmazdım değil mi? Açık yürekli olmaktan korkma. Söylemen gerekeni direk söyle'' dedi adam. Güneş adama hak verdi. Uzun zamandır söyleyemeyip te içerisinde tuttukları zehirli bir sarmaşığa dönmüştü. Ancak şimdi bir adım daha o sarmaşıkları budamaya yakın görünüyordu.

''Faruk Bey bildiğiniz her şeyi duymaya ihtiyacım var''

‘’Öyleyse, bu Akayların kanını kurutmanı ve kızımın intikamını al. Gazeteci olduğunu söyledin. Bunu kanıtla bir şekilde''.

‘’Daha fazla kanıta ihtiyacım var’’

‘’Kemer Yakayı hiç duydun mu?’’

Güneş, Kemer Yaka’ yı duymuştu ancak oraya hiç gitmemişti. Kemer Yaka, Gümüş Kuyu’ nın ilçesiydi. Bu zamana kadar bildiği şey, oranın tehlikeli bir yer olduğuydu.

''Gümüş kuyunun kenar mahallelerinden biridir. Zamanında işlerine yaramayan Akaylara karşı taşkınlık çıkaran herkesi oraya sürdüler. Onlara kimse yardım etmedi. Çünkü artık şehir onların himayesindeydi. Oranın halkı yıllarca sefalet içerisinde yaşadı.''

''Peki, ama neden Faruk Bey? Kemer Yakayı, Gümüş Kuyudan ayıran nedir?''

''Soykırım'' dedi adam hızlıca. Arada boğazının kuruluğundan tıkanıyor, kesik kesik öksürüp konuşmasına devam ediyordu. Öksürdükçe, darbe alan bedenin acısından inliyordu

''Yıllar önce soysuzlar bu şehre geldiğinde, emin adımlarla tüm şehri ele geçirdiler. Kemer Yaka hariç. Çünkü Kemer Yakalılar normal yaşam tarzına ait değiller. Gizli çeteleri olan, kendi adaletlerini kendi sağlayan gruplar ile dolu. Aslında yeniliğe düşkünler, hepsi akıllı insanlar ancak onlar uğradıkları kötülüğe isyan çıkarıp Akaylar' a karşı büyük bir direniş başlattı. İşte soykırım tam o sıra başladı. Gümüş kuyudan’ da Kemer Yakadan da çok kan aktı. Asıl soru Ölenlerin cesetleri bulunamadı. Özel arama kurtarma ekipleri dahi günlerce aradı ancak hiç biri yoktu.''

''Ne olmuş olabilir o cesetlere bir bilginiz var mı?'' diye sordu soğukkanlılıkla Güneş.

''Cesetler yakıldı, taptıkları sözde Deccal' e servis edildi.''

''Bir dakika ne anlamadım?''

‘’Bunların hepsi şeytani örgüte hizmet eden güruhlar. Mantıklı açıklaması yok. gGördüklerin Akaylar’ dan ibaret değil, dünyanın her yerine konaklayan ve toplumu ele geçiren proje bunlar.’’

‘’Siz bunları nereden biliyorsunuz?’’ Güneş soruyu sorduğunda, alt dudağını dişlediğini ancak idrak etmişti.

‘’Kızımdan. Onun nasıl bir pisliğe bulaştığını anladıktan sonra, aylarca araştırdım.’’ Adam gözyaşını tutamadı.’’ Kızım onların eline geçtiğinde, artık eski Gül değildi. Değişik toplantılara gidiyordu. Okulunu devamlı asıyordu. O çağın denen soytarı ile takılıyordu.’’

Güneş, Çağın’ ın ismini duyduğunda yutkunmakta zorlandı.

‘’Çağın ona ne yaptı?’’

‘’Onu bir kukla olarak kullandı. Onu kendi ailesinin içerisine çektikten sonra kızımı geri almak için yapmadığım kalmadı.’’ Faruk akan gözyaşlarını artık durduramıyordu.

‘’Onların hepsi deccal. Onlar normal değiller. Lütfen bu durumu kurtar. Gazeteci olan sensin, bu haberi manşetlere yay. Sivil toplum kuruluşlarına paylaş. Gerekirse, insan haklarına kadar çık. Bitir bu işi’’

Güneş duydukları karşısında şok geçirdi. Adam tekrar öksürmeye başladı. Bu kez bu öksürük şiddetlendi. Polis içerideki gürültüden dolayı içeriye girip ortamı süzdü. Faruk' un öksürüğü tüm koridora yayılıyordu. Araya giren polis; ''Ziyaret bitti, derhal terk edin burayı'' dediğinde, Güneş ters ters polise baktı.

''Lütfen bir saniye izin verir misiniz?'' deyip adama doğru döndü. Polis, Güneş' in kolundan tuttu. Kolunu sertçe kavradı. ''Bana zorluk çıkarmayın. Şimdi derhal burayı terk edin.'' diye gözdağı verdi.

Adam, öksürüğüne karışan son sözü Güneş odadan çıkmadan söyleyebildi.

''Oraya gitmelisin. Kemer Yakaya’’ dedi.

Güneş zorla dışarıya çıkarıldığına sinirlenmişti. Polise döndü öfke ile baktı.

''Karşında bir bayan olduğunu hatırlatmak istemem. Ne bu? Eşkıya mısın?''

Polis, Güneş' in üzerine doğru yürüdü. Çisem aralarına girdi. Güneşi kolundan tutarak oradan uzaklaştırdı. Güneş daha henüz Akay ailesinin çemberinden giremezken, şimdi birde Kemer Yaka çıkmıştı. Elbette adamın dediğini yapacaktı ve oraya gidecekti. Ancak Kemer Yaka tehlikeler ile dolu bir yerdi. Her türlü çetenin, türlü oyunlarına kurban gidebilirdi.

                                          ***

Okul koridorunda hızlı hızlı koşturmalar telaşlar esir almıştı. Ejder Akay'ın önemli bir konuda konuşma yapacağı kürsü hazırlanırken, görevli öğrenciler eksiksiz tamamlanacak konuşma programının detaylarını gözden geçiriyorlardı. Talya, okul gazetesinin bürosuna doğru ilerlerken tanımadığı bir yabancı arkasından seslendi. Dönüp arkasına baktığında Taha, Talya ya doğru ilerliyordu. Soluk soluğa kalmış, söyleyeceği cümlelerini hafızasında toparlıyordu o sıra.

"Kusura bakma, rahatsız ermek istemedim" dedi nazik bir ses tonuyla Taha.

"Rahatsız değilim? Seni bir yerden tanıyor olabilir miyim?" Dedi Talya.

"Taha Şenoğlu ben." Talya hala kim olduğunu çıkaramadı.

"Çisem. Çisemin erkek arkadaşı." Diye ekledi.

"Evet tabii. Şimdi oldu."

Taha, herkes gibi Talya' yı medya önünde tanıyordu ancak yakından ilk kez görüyordu. Talya’ nın etkisi altında kalmıştı. Bembeyaz bir tene sahip, badem gözler ve açık yeşil çimene çalan gözleri ve kızıl saçlarıyla büyüleyici bir kişiliğe büründü Taha’nın gözünde. Yarım gamzesi ve kıvrımlı ince bedeni Talya 'yı özetleyen en bilindik özelliklerindendi.

"Bu arada saçların güneş ile bütünleşip harika bir görünüyor. Gözlerim kamaştı"

Taha resmen o anda Talya' ya büyülenmişti. İlk kıvılcım onun yüreğine düşmüştü. Bu Taha için başlangıç olacaktı. Talya samimiyetle gülümseyip, ellerini saçlarına götürdü.

"Teşekkür ederim. Ama sanırım bunu söylemeye gelmedin yanıma öyle değil mi?" Dediğinde Taha esas gerçeğine odaklandı.

"Aslında konu mühim. Çisem ile ilgili" dedi.

"Seni dinliyorum" dedi Talya. O sırada Taha'nın deniz mavisi veyahut gökyüzü kadar berrak ve mavi olan gözlerine daldı. Canlı ve parlak göründü gözlerine. Hayran olmamak elde değildi. Tıpkı Taha gibi Talya da bu adamdan iyi enerjiler alıyordu. Zaten Talya’ nın hayalindeki erkek tiplemesi Taha’ ya yakındı. Sarışın ve mavi göz vazgeçilmeziydi Talya ‘nın.

"Çisemin başı belada. Onu durduramıyorum. Levent Akay ile ilişkisi var." Duyduğu karşısında ne diyeceğini şaşıran Talya kaşlarını çattı.

"Sen ne dediğinin farkında mısın?"

"Evet farkındayım. Hiç olmadığım kadar. Ona yardım edemiyorum, bana izin vermiyor. Belki sen bana yardım edebilirsin".

Talya öfkelendi. Bu kadarını beklemiyordu. Ancak bunun gerçek olma olasılığını düşündü.

"Sana neden yardım edeyim. Bu saçma iddiaların için mi?"

"İddia mı?"

Taha elinde ki telefonundan video kaydı açtı. Video da Çisem ve Levent Akay'ın otel odasından çıkan görüntüleri vardı. Bunu o otelde çalışan arkadaşı gizli gizli çekmiş Taha' ya göndermişti. Videoyu izleyen Talya, tepkisizdi. Ancak şaşırmamışı. Amcasından böyle bir şeyi bekleyebilirdi. Bunun gibi daha kötüsünü ayin törenlerinde şahit olmuştu. Levent ayin töreni için Çisem’ i seçtiği belliydi.

Çünkü yıllar önce Levent Akay ve Çisemin babası arasında bir antlaşma sağlanmış, Çisem' e her ne koşulda olursa olsun dokunulmaması istenmişti. Düşünceleri beynini yordu. Kafasını ovuşturdu. Tekrar Taha ile göz göze geldi.

"Üzgünüm sana yardım edemem"

Taha bu itiraza karşı geldi.

"Lütfen ondan kurtulmam için yardım et."

Talya şimdi daha da öfkelendi.

"Sevgilinle aranda ki soruna ben karışamam. Bu video ile ne yapmamı istiyorsun. Gidip amcama kafa mı tutayım. Engel mi olayım. Bu iş beni aşar. Sorunlarınızı kendiniz halledin. " diye çıkıştı.

Az sonra tüm koridorda Ejder Akay'ın sesi yankılanmaya başladı. Uzunca konuşması başlamıştı. Talya, toplanan kalabalığa doğru ilerledi. Taha elinde ki video ile bir başına kalmıştı. Aslında kendisi de ne yapacağını bilemiyordu. Uzun zamandır gözetlediği Talya dan hoşlanıyordu. Bunu bir bakıma bir araç olarak kullanmak istedi. Fakat ileride başına büyük bir sorun açacağının farkında değildi.

Ejder Akay itina ile okulda ki öğrencileri selamlayıp, hafta sonu için Gümüş Kuyuda yaklaşan kutlamaya dikkat çekti. Okul için Dünyanın ileri gelen profesörlerinin ve bilim insanlarının ziyarete geleceğinden bahsetti. Üç gün üç gece sürecek olan etkinlikten bahsetti.

Herkesin gözü mutluluktan parıldıyordu. Tüm öğrenciler kendi geleceğinin ilk basamağı bu aydın insan topluluğu ile tanışma olacağı sevinci ile mutluluk çığlıkları atmaya başladılar. Az sonra kalabalığa karışan Güneş, Ejder Akay' ı pür dikkat dinledi. Her fakülte için uzman kişilerin ziyarete geleceğini haber eden Ejder Akay coşku ile konuşmaya devam etti. Çisemin yüzü asılmıştı. Güneş bunu fark edince gerildi. Ortada türlü dolapların döndüğünü anlaması zor olmadı.

"Hepsi reklam esas amaçları başka" dedi Çisem.

"Neyi amaçlıyorlar" diye sordu Güneş.

Çisem kaşlarını çatıp Ejder Akay'a doğru bakarak devam etti. "Büyük oyunlarını" diye noktaladı.

Gül’ ün cinayeti çabuk unutulmuştu. Gidenler kalanlar için bir şey ifade etmiyordu. Sorgu zincirleri Güneş’ in beyninde devam ediyordu. Her bir düşünce çıkmaz yola giriyor ve ne yapacağını bilemez hale geliyordu. Tek istediği gitmek olduğunu ancak anladı. Buradan gitmek, huzur bulduğu, çocukluğunu yaşadığı İzmir’e dönmek en büyük isteği haline gelmişti.

Gümüş kuyu o hafta sonuna doğru ilk sınavını verecekti. Kutlu gün yaklaşırken. İlk ayin gecesinin çanları Ejder Akay tarafından okul kürsüsünde çalındı. Tabi bunu bilenler hazırlığa başlamıştı. Ayin için örgüt üyesinin gözüne girmek için her türlü vahşete hazırdı. Karşılığında kendilerine iyi bir hayat bahsediliyordu. Zenginlik ve gösteriş. Hepsi sefil hayatlarının bedelini bu gece ödeyecekti. Bilmeyen kısım ise coşku ile o gecenin gelmesini iple çekiyordu. Bunun gelecekleri için işlerine yarayan en büyük referans olarak görüyorlardı. Buna engel olmak imkânsızdı. Çünkü o üç gün şehre siyasi figürler, medya basın grupları, bilim insanları ve etkinlikler baskın gelecekti. Akaylar mensuplarının ve Ulu Kan örgütünün kuralsız kuralları bir kez daha boy gösterecekti.

                                        ***

Akayların koruluğunda sessizlik hâkimdi. Aile bireyleri okulda Ejder Akay' ın muhtemel konuşması ve duyurusu için erken hazırlanmış evden çıkmışlardı. Çağın yaşadıklarından yorgun düşmüş, yatağında başıboş oturuyordu. Beyna kontrol etmek için Çağın’ın odasına girdi.

‘’Rahat bırak beni’’

Beyna bir kez daha Çağın tarafından reddedilince kendi odasına geri döndü. Bayan Akay Ailenin en söz dinleyen, sadakatinden şüphe ettirmeyen gözde kızıydı. Babası Ekrem Akay onu en otoriter şekilde yetiştirmiş ve sonunda gözü kara asi bir kız kişiliğine bürünmüştü. Ancak onunda kendine ait zaafları vardı. Beyna ‘nın ruhuna iyi gelen dans etmekti. Müthiş bir dans koreografisine sahipti.

Evde kimsenin olmadığını fırsat bilip üzerinde ki kıyafetlerden kurtulmuştu. Şimdi anadan üryan kalmıştı. Çırılçıplak odasının içerisinde kendini tatlı bir rüzgâr gibi savuruyordu. Masasının üzerinde ki mumları teker teker yaktı. Ardından odanın içerisinden en sevdiği plağı çıkarıp çalmasını bekledi. Klasik müziğin notaları vurgulandıkça dans etmeye devam etti. Öylesine kendini savuruyordu ki sanki gökyüzünde, kuşun kanat çırpınışı gibi naif ve hızlıydı. Aynanın karşısına geçti ve kendini bu hoyrat dansın ritmine bıraktı.

Saçlarını bir sağa bir sola dağıtıyor, dağıttıkça kalçasını önce ileri sonra geriye doğru yönlendiriyordu. Gözlerini kapatıp Çağını düşünmeye başladı. Bu dansı onunla birlikte etme hissi ruhunu arşa yükseltiyordu. Hayalinde ki Çağın onu kollarının arasına alıp havaya kaldırıyor ardından bacaklarını beline sabitleyip onu kucağında tutuyordu. Çağının tenini hissedip kendi tenine baskı uyguladı. Hayalide olsa, gerçeğe yakın duruyordu o an. Parmaklarının üzerinde ileriye doğru gidip durdu. Şimdi ise iki adım geriye döndü. Bedenini yay gibi gerdi. Kollarını havaya kaldırıp sanki elinde elmas gibi kıymetli bir eşyayı tutuyor edasında hafifçe avuçlarını birleştirdi. Ellerini aşağıya indirirken dizlerini büküp yere doğru eğildi. Ardından keman sesi yükseldi. Ruhu şimdi hayalinde ki adamla yani Çağın ile ettiği dans sayesinde daha da özgürdü. Kendini yatağa doğru hafifçe bıraktı.

Gözlerini usulca açtı. Çağını düşlemek bile onda kontrol edemediği libidosunu nüksettirdi. Çalan müziğin yumuşak tonları ellerini bedeninde gezdirmesine neden oldu. Bedenini müziğin akışı ile gevşetti. Çağını düşleyerek kendini tatmin etmeye başladı. Zevkin doruklarını yaşadığı saatlerdi onun için. Evde yayılan müziğin keman sesleri bir kaç odanın ilerisinde Alp' in odasından geliyordu.

Kendini tatmin eden biri daha vardı. Ancak bu kez acısı ile yapıyordu bu tatmin duygusunu. Sanki ufak bir çocuğun elinden alınıp gitmesi gibi yaşanılan hayal kırıklığı ile vuruyordu notalara. Alp zor bir çocukluk geçirmişti. Yaşadıkları onu hep dışarıya, tanımadığı yabancılara itiyordu. Yaralarını başkaları ile sarıyordu. Soğuk, ilgisiz ve dominant ailesinin boşluğunu dışarılarda aramıştı ömrü boyunca. Şimdi elinde avucunda hiç bir şeyi kalmamıştı. Gitmesi için bir günü kalmıştı. Yeni hayat yeni yaşam diye sevinemiyordu. Orada Örgütün elinde bir kukla gibi olacak ve makine gibi istenileni yerine getirecekti. Sürekli doktor kontrolünde olacak, her bir detayı ailesine rapor edilecekti. Çünkü onun hayatı bundan ibaretti. Ailesinin karanlık yaşantısı üzerine çarşaf gibi serilmişti. Gözyaşları içerisinde çalmaya devam etti. Öylesine kendini kaptırmıştı ki odasına Çağının girdiğini dahi hissetmedi. Çağın bu melodinin akışına kendini bırakmış belki de oda yaşadıklarının dışa vurumu' nu Alp' in çaldığı kemanın tellerinde bırakıyordu. Sessizce bitirmesini bekledi.

Keman sesi ruhuna iyi geldiği gibi vücudunda ki yaraları' da unutmasını sağladı. Bir nebze de olsa rahatlamıştı. Alp, Çağının geldiğini gölgesinden anladı. Arkasında onu izlediğini fark etmiş olsa da çalmaya devam etti. Notayı durdurdu. Sessizlik yayıldı odanın tüm duvarlarına. Alp ayakta asılı kalmış gibi durmaya devam etti.

''Lütfen devam et'' dedi Çağın.

''Yapamam. Büyü bozuldu'' diyebildi Alp.

Arkasını döndüğünde, Çağının son halini gördü. Çağın mağrur bir halde görünüyordu. Heybetli vücudunun aksine gözleri yaralı bir çocuk gibi izliyordu kendisini.

''Cezalandırılmışsın'' dedi Alp. Ancak hiç şaşırmadı.

Bunlar Akaylar için en yumuşak cezalandırma bile sayılabilirdi. Kendisi' de bu duruma alışıktı. En son ceza almamak için kendi kendisine zarar vermişti. Babası Levent Akay da bu olaydan sonra acısını elbette ki ondan çıkarmıştı. Alp' te bu cezaya alışıktı. Yıllarca bu şekilde büyütülmüşlerdi. Kızlara şiddet yerine üç gün karanlık bir hücrede aç bırakılıyordu, tek fark buydu. Ataerkil sistemin kızlar üzerinden tek uysallığı sayılırdı ceza konusunda. Alp bu cezaları tekrar yaşamamak için her defasında kendisine şiddet uygulardı. Hatta bir keresinde öylesine bu şiddeti abartmıştı ki az kalsın canından olacaktı. Koluna saplamak istediği bıçak göğüs kafesini teğet geçmişti. Derin bir yara ile kurtulmuştu. O günleri yaşamaya hiç niyetli değildi. Ancak New Jersey' e gitmeyip babasını dinlemezse tekrar aynısını hatta daha korkuncunu yaşayabilirdi. Belki de vücudu bu ıstırabı kaldıramayıp son nefesini bile verebilirdi. Zaten canı ailesinde senetli sayılırdı. İtaat et ve yaşa. Sıradan bir insan olmayı dilerdi. Bir işi olsun, kendi evi, kendi hayatı, kendi sorumlulukları, kendi aşkı... Hepsi ulaşılamaz gökyüzünün ucunda savrulup giden hayallerdi.

Çağın yavaşça yanına doğru yaklaştı. Gördüğü kadarıyla acı ile donanan sadece kendisi değildi.

''Senin neyin var?''

''Ailem beni gönderiyor. Buralardan sürgün ediliyorum. Hem de daha kötüsüne. Benden bir bok olmayacağını anladılar. Örgüt kontrolünde eğitim alacakmışım.''

''Örgütün kuralları sert. Acımaları yok neden böyle bir karar aldılar'' dedi Çağın.

Alp gülümsedi. ''Sert kurallar. Bu çok ironi oldu sanki Çağın. Biz zaten bu evin içerisinde de bu kurallara tabii değil miyiz? Şu haline bak. Kalkmış birde sert kurallardan bahsediyorsun. Biz her gün burada yaş almıyoruz. Ölüyoruz.''

Çağın Alp' e sonuna kadar katılıyordu. Dedikleri o kadar doğruydu ki her gün kendi aileleri tarafından yok olmaya doğru gidiyorlardı. Çünkü kendilerine ait söz hakları ve de yaşam hakları yoktu.

''Güneş'' dedi Alp ve devam etti:

''Ona zarar verme. Onu da diğerleri gibi harcama''.

''Sen Güneş hakkında ne biliyorsun?''

Alp gelen soruyla derinden güldü. ''O sana âşık. Sana olan aşkından dolayı gözünü kararttı. O seni tercih etti. Tekrar ediyorum ona zarar verme''

''Tüm gemileri yakmaya değer mi diyorsun?'' diye sordu Çağın.

''Sen gemileri yakmaya çoktan karar verdin. Onu da diğer projelerin gibi karanlık işlerine alet etmeni istemiyorum''

''İnan artık bunu bende istemiyorum''

''Güneş’ te bir Proje. O seni hatta bizi bu girdaptan kurtarabilir. Fakat yine de sana güvenemiyorum. Onu bu karanlığın içerisine boğmandan korkuyorum''

Çağın işaret parmağını Alp’ in dudaklarına değdirdi.

‘’Sus, devam etme. O proje değil. Olmayacak Ancak artık ona yakın olamam. Tek bir hatamda kendimle beraber onu' da yakarım. O zeki biri buradan kurtulmanın bir yolunu bulacak.'' dedi Çağın.

Alp gülümsemeye devam etti. ''O zaman elini çabuk tutsa iyi olur. Çünkü ailem çoktan Güneşin biletini kesmek için planlara başladı. Bunun için Talya' dan bile yardım istedim ancak reddetti. Bir şeyler yapmalısın. Ben yapmak istedim. Ama artık çok geç, buradan gidiyorum. Zaten Güneş de benden uzak kalmayı seçti. O yüzden burada görev sana düşüyor. Seni seven birine bu zulmü çekmesine izin verme.'' diye son cümlesini söyledi Alp.

Çağından hiç bir karşılık gelmedi. Çünkü bundan sonra yaşayacakları artık onunda kontrolünde olmayacaktı.

                                     ***

Akşam saatlerine doğru sınıftan ayrılan Güneş, büroya uğradı. Büroda kimse kalmamıştı. Günün gazete başlıklarını inceledi. Her zaman ki gibi genel geçer konular ve hafta sonuna gelen sözde aydın bir kaç siyasetçi ve bilim insanlarının kültür buluşması adı altında toplanan yandaş haberler bulunuyordu. Hepsini Talya' nın yazdırdığı aşikârdı. Yarından tezi yok gazetenin yavaş yavaş alt mesajlar veren köşe yazısına başlayacaktı. Böylelikle Akaylara karşı ilk tepkisini ortaya koyacak hem dikkat çekmeyecek hem de akıllarda soru işaretleri yaratacaktı. Ancak kafası o kadar bulanıktı ki. Çağından henüz haber yoktu. Telefonu dünden beri kapalıydı.

Diğer yanda Faruk beyin söyledikleri ve Kemer Yaka, dersleri, gazete başkanlığı, Çisemin yaşadıkları, Alp. . . Hepsi arapsaçına dönmüştü. Omuzlarında ağır yükler taşıyordu. Hapse giren eski gazete başkanı Ender' i unutmamıştı. O olayın daha gün yüzüne çıkmadığının farkındaydı. Adamın gerçek katil olmadığı' da belliydi. Düşündükleri ve üzerinde ki yüklerin ağırlığından nefesi daraldı. Terasa çıkıp derin bir nefes aldı. Annesini aramak için telefonu cebinden çıkardı. Tam o sıra Çisemden mesaj geldi.

Bir yeni bildirim:

ÇİSEM: Leventleyim. Bu gece gelmeyeceğim. Dikkatli ol eve geç kalma.

Çisem kaldığı yerden Levent' i içten içe bitirmeye ant içmişti. Şimdi de bunu devam ettirecekti.

GÜNEŞ: TAMAM. SENDE DİKKAT ET. ŞÜPHELENDİĞİN BİR ŞEY OLURSA HEMEN MESAJ AT

Daha sonra tekrar annesini aramaya yeltendi ancak numara meşguldü. Eve gittiğinde aramayı planladı. Okuldan çıkıp eve doğru adımlarını hızlandırdı. O sıra tekrar Çağını aradı. Fakat yine telefonu kapalıydı. Başına bir şey gelmesinden korkuyordu. Haklı bir korku sayılırdı bu. Ejder Akay karakolda Çağına hiç iyi gözle bakmamıştı. Zarar verecek gibi durduğunu fark etmişti. Yağan yağmurun hızlanmasıyla Güneş' de adımlarını hızlandırdı. O kadar düşünce sarmalına kapılmıştı ki yağan yağmuru hissetmemişti. Yoldan ticari taksinin gelmesini bekledi. Ancak gelen taksilerin hepsi doluydu. Olduğu konum tepede olduğundan çok ta fazla araç gelip gitmiyordu.

Okuldan oldukça geç bir saatte çıkmıştı. Zamanın nasıl geçtiğini bile anlayamadı. Şehrin merkezine kadar yürümek zorundaydı. Neredeyse sırılsıklam olmuştu. Yağmur suyu ile ıslanan vücudu şimdi tüm kıvrımlarının gözükmesine neden oldu. Havanın güneşli olmasına aldanmıştı. Oysa kış ayında ince bir hırka ile dışarıya çıkmaması gerektiğini son anda idrak edebilmişti. Şehrin merkezine doğru hızlı hızlı yürürken ardından gelen bir arabanın olduğunu anladı. Güneş arkasını dönüp arabaya baktığında, buğulanan camından içinde ki kişinin kim olduğunu anlayamadı. Silecekleri sağa sola döndürürken aracın içinde ki şüpheli arabanın farlarını yaktı. Yanan farların ışığı, Güneşin gözlerini yaktı.

Gözlerini kısıp elini bakış hizasına doğru getirdi. İçinde bir korku ile ürperdi. Derhal oradan uzaklaşmalıydı. İçinde ki ses sadece KAÇ dedi. Topuklarına verdiği yükle koşmaya başladı. Ardında ki araç onun aksine ağır ağır Güneşi takip ediyordu. Kalp atışları hızlandı. Korkusu bedeninde kan akışının hızına karışmıştı. Ecel terleri alnından vücudunda kayıp damlıyordu. Takip altında mantıklı düşünmeye çalışsa da bu oldukça zor geliyordu. Islanan saçları koştukça yüzüne sertçe çarpıyordu. Taktik uygulamak istedi, karşı kaldırımda onun bulunduğu yöne doğru gelen yabancı gence, tanıdığı biri gibi ilerlemeye başladı. Yalnız olmadığının, takip eden kişiye karşı mesaj verme niyetindeydi. Güneş ona yaklaşan genci durdurup, bir şeyler sorup oyalamak istedi.

‘’Pardon. Saat kaç acaba.’’ Ardından telefonunu gösterdi. ’’Şarjım bitti. Zamanın nasıl geçtiğini anlayamadım’. Takip eden araba yanlarına kadar geldi. Genç durgun bir ifade ile önce Güneş’ i süzdü. Ardından saatine baktı.

‘’Saat 20.35’ i gösteriyor’’

‘’O kadar oldu mu? Gerçekten zaman kavramını unutmuş olmalıyım’’ dedi. İçinden dualar ediyordu. Çocuk biraz daha yanında kalması için çabalıyordu.

‘’Siz iyi misiniz? Solgun görünüyorsunuz’’

‘’Oldukça youcu bir gündü. Malum sınav stresi. Sorunuz için teşekkürler’’

‘’Yağmur şiddetini arttırdı. Islanmışsınız’’

Güneş, ıslanan kıyafetlerine göz attı. Gerçekten berbat görünüyordu. Kıyafetinde ki su birikintilerini yere savuşturdu ve şöyle devam etti:

‘’Ah! Evet, ancak evim çok uzak değil. Hemen bu durumdan kurtulacağım’’

Sonunda, takipteki araba yavaş yavaş ilerlemeye devam etti.

''Şey... Ben sizi daha fazla oyalamayım. Sizde sırılsıklam olacaksınız'' dediğinde aynı anda arabaya odaklandı Güneş.

‘’Sorun değil. İsterseniz size evinize kadar eşlik edebilirim’’

Genç, Güneş’ in gözlerinde ki kuşkuyu fark etmiş olmalıydı. Güneş, görüş hizasından kaybolan arabayı görünce bir nebze içi rahatladı.

‘’Teşekkür ederim. Çok naziksin. Gitmem gerek’’

Gencin yanından ayrılarak merkeze doğru ilerlemeye devam etti. Neredeyse merkeze az kalmıştı. Şehrin ışıkları görünmeye başlamıştı. Uzun karanlık bir yolun içerisinde ilerlerken, arkasından gelen aracın takibi altında olduğunu gördü tekrar. Araba Güneşin tam arkasındaydı. Güneş ardına bakmadan son sürat koşmaya başladı. Aynı hızda ardında ki araçta ona doğru ilerliyordu. Dar sokakların arasında sıkışıp kalmış, ardındaki takibin izini kaybettirmek için yol aramaya başlamıştı.

Islanan saçlarını topladı. Mantıklı düşünmeye çalıştı. Yolun sağından doğru ilerlemeye karar verdi. Fakat planı onu yanılttı, araç bu kez önüne çıktı. Güneş kafese kısılmış gibiydi. Adım atacak hali kalmamış ve artık mantıklı da düşünemiyordu.

Aracın içinde ki, arabanın farlarını yanıp söndürüyordu. Güneş farlara bakmak istemese' de bu pek mümkün olmuyordu, dikkati dağılıyor ve ona doğru gelen yabancıya yakalanma riski artıyordu. Araba, yağmurla ıslanan yolda tekerleklerini kaygan zemine bırakarak hızla savruldu. Güneşin üzerine sürmeye başladı. Güneş de aynı istikamet arabaya doğru hızla koşmaya başladı. Birbirlerine karşı Büyük çarpışmanın sinyalleri çalıyordu. Aralarında ki mesafe daralmıştı, son dakikada kendini sol tarafa doğru savuran Güneşin uyguladığı taktik işe yaradığına sevindi. Araç kontrolsüz şekilde yanından kayıp gitti. Bu kez kız ters istikamete doğru koşmaya başladığı. Gördüğü ilk sokaktan girip ilerlemeye başladı. Ancak yolun sonu gelmişti. Girdiği yer çıkmaz sokaktı. Tel örgülerle örülü duvarı asla ama asla geçecek gibi durmuyordu.

İçerisinden geri sayıma başladı. Bu sayede mantıklı düşünebilirdi. Tekerlek sesleri çok yakınından geldi. Çıkmaz sokağın girişine araba çoktan yanaşmış ve oradan kaçmasını engellemek için sokağın girişine çapraz yanaşmıştı. Güneşin teslim olmaktan başka şansı kalmamıştı. Son kez aracın içinde ki kişiye baktı. Gözleri korkudan yuvalarından fırlayacak kadar iri ve göz bebekleri endişe ile ufacık kalmıştı.

Belki de bu görüp görebileceği son şeydi. Ya da hayatının son gecesiydi.