
Alparslan Efe DURAN ' dan
Uraz ' ı normal odaya almışlardı , durumu iyiydi Güneşin yanına geçip onunla konuşmak istediğimi söyledim beni onayladı , birlikte hastanenin bahçesine çıktık bir banka oturduk .
- Güneş o geceyi hatırlıyomusun , ben hiç unutmadım .
- Bende unutmadım ama bana senin şehit olduğunu döylediler .
- Görev için öyle söylenmesi gerekiyordu .
- İki yıl boyuncamı .
- Güneş iki yıldır görevdeydim , beni en iyi sen anlarsın . Yemin ederim ben hep seni düşündüm .
- Biliyormusun Alparslan bende hep kızımızın geleceğini füşündüm .
Nasıl Güneş ne demişti bir dakika benim , bizim bir kızımızmı vardı lan benim kozımmı vardı ama nasıl o gece bizim bir kızımızmı olmuş benim bir kızım mı var hemde kız .
- Güneş bizim bir kızımızmı var .
- Evet bir kızımız var . Hep annesi gibi babasız büyüyecek diye üzülüyordum ama artık bir babası var .
- Var , peki şimdi nerde , askeriyenin lojmanında bir daireye yerleştik şimdi bakıcısıyla evdedir .
- Hadi kızımızın yanına gidelim
- E Uraz
- Boşver onu sen iyidir o
- Hadi biz gidelim . Kızımı görmek istiyorum .
- Tamam haklısın gidelim .
Güneşle kızımın yanına gitmek için bir taksiye bindik çok heycanlıydım benim bir kızım vardı , kesin annesi gibi güzeldi , nasıl davranmam gerekiyordu acaba , Güneşten hepsini öğrenmem lazımdı .
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |