35. Bölüm

HELLLOOOOO, NASILSINIZ🤍 BALLARIM. 🍯

BUNDAN SONRA OKUYUCULARIMMA BALLARIM DİYECEĞİM SANIRIM. 🌼🍯

​​​​NEYSEMM

SİZE YEPYENİ BÖLÜMLE GELDİM. 💜

BİRAZCIK KISA OLDU. 🌸

UMARIM BEĞENİRSİNİZ. 😊

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI DA TABİİ Kİ UNUTMUYORUZZ. 🥹

İYİ OKUMALAR 🌼

​​​​​

Etraftaki herşey durdu. Sesler kesildi, kulaklarım uğuldarken tek duyduğum şey.

"Defne yok"

Beynim de defalarca yankılandı..

Duydum şeyle beynimden vurulmuşa döndüm..

Bütün sesler yok olmuştu, sadece ben vardım.

Korku vücudumu esir alırken, göz bebeğimin titrediğini hissettim..

Boğazım yıtılırcasına bağırdım.

"DEFNE!!!"

Sağ elimle hizmetçiyi ittirerek koştum.

Salona girdiğim de bir kaç hizmetinin baktığını gördüm. Hiçbirini umursamayarak direkt kapıya çıktım.

Dışarıya çıktığımda hiçbir korumayı umursamadım.

Hızla etrafıma baktım.

"DEFNE!!!" tekrardan bağırdım.

Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.

Boş sokağa doğru koştum..

Kalbim çıkacak gibi atıyordu..

"DEFNE NEREDESİN DEFNEEE!"

Etraftan bir kadın geçtiğin de

Kadını hızlıca durdurdum.

Endişeli bir şekilde konuştum.

"Küçük bir kız gördün mü uzun saçlı büyük gözleri var"

Kadın kafa sallayarak gitti.

Arkamı dönerek başka bir sokağa girdim.

Bir erkek gördüğüm de. "Küçük bir kız gördünüz mü burada uzun saçlı"

Adam "Maalesef" dediğin de artık gücüm kalmamıştı.

"off! " diyerek elimi saçlarıma geçirdim sinirden.

İçime dolan öfkeyle büyük adımlarla eve ilerledim.

Kapının önünde ki dört koruma'nın birinin yakasına yapıştım.

Öfkeyle konuştum.

"KAÇ TANE ADAMSINIZ BİR TANE KÜÇÜK KIZA GÖZ KULAK OLMADINIZ!!"

Bir iki adım geri gittim.

İşaret parmağımla diğerlerini göstererek "Siz de dahil!"

Hiçbiri yüzüme bakamıyordu.

"DEFNEYİ BULACAKSINIZ BANA HEMEN ANLADINIZ MI... ŞİMDİ"

Ben herkese öfke saçarken.

"SİMAY" diyen kişiyle kendime geldim.

Arkamı döndüm.

Akındı..

Büyük adımlarla yanıma geldi.

"Tamam bulacaklar "

Yüzümü avuçlarının içine aldı.

Güven veren bir sesle konuştu.

"En kısa zamanda hem de"

Genzim acırken ağlamamak için zor tutuyordum kendimi..

Kendimi toplamaya çalışırken, arkadan gür bir ses geldi.

"SENN!! "

Bakışlarımı sesin geldiği yöne çevirdiğim de, Araf'ın bana doğru öfke saçan gözleriyle, büyük adımlarla geldiğini gördüm.

Araf öğrenmişti..

Benim üstüme doğru gelirken korumalar engel olmuştu.

Araf şiddetle konuşmaya başladı.

"BRAVO BELAYI GELDİĞİN GİBİ ÇEKTİN!! "

Yapmacık bir alkış tuttu.

Korumalar kavga çıkmasın diye ayırmaya çalışırken

Araf onu tutan korumaya bakarak sinirle gür bir ses tonunda,

"BIRAK SEN DE" diyerek bir adım geriye gitti.

İşaret parmağını bana doğru uzatarak.

"DEFNE BULUNMASIN BU ŞEHRİ SANA DAR EDERİM. ANLADIN MI SİMAY "

o kadar sinirliydi ki, alnında ki damarlar bile belli oluyordu.

Akın "ARAF YETER" dedi.

Ben de Arafa bir iki adım atmıştım ki,

Akın önüme geçti.

Araf görüş alanıma girdiğin de ben de bağırarak.

" SEN DE O ZAMAN BİRAZ ÇABA SARAF ET VE DEFNEYİ BUL."

Araf" ZATEN ÇABA SARF EDİYORUM."

Anında cevap verdim.

"EVET BANA BAĞIRARAK"

Bunu dememle biraz affaladı, bana tiksinircesine baktı.

Korumalardan kurtularak

Arkasını dönüp arabasına doğru büyük adımlarla ilerledi.

Arkamı dönerek emrivaki bir şekilde "Açın kapıyı " dedim.

saniyeler için de kapı açılırken büyük adımlarla salona doğru ilerledim.

Arkamdan da Akın geliyordu.

bir hışımla arkamı döndüm.

sinirle konuştum. "GÖRÜYORSUN Dİ Mİ,DEFNE'NİN KAÇIRILMASIYLA DA BENİ SORUMLU TUTUYOR..

YAA BEN SİZE NE YAPTIM, NE ZARAR VERDİM DE BANA BU KADAR KİNLİ...ALLAH BENİM BELAMI VERSİN YAA"

Sona doğru sesim titremişti.

koltuğa oturardum. "HAYIR YAA GERÇEKTEN BEN AİLENİZE BİR ŞEY YAPSAM TAMAM HAKLISINIZ. BEN İSTER MİYDİM BÖYLE OLMASINI."

Akın sadece beni izliyordu.. Ve ya içimi dökmeme istiyordu.

yanıma oturdu.. Naif bir sesle

"Ben seni biliyorum Simay" dedi.

ardından devam etti. "Aileni arkadaşlarını ,hatta babanı neden sizi bıraktığını dahil biliyorum. O yüzden kendini bu kadar hırpalama.. Ama Arafı da anla sevdiği kadının emaneti"

bir sürü şey anlattı, ama ben tek bir yere takılmıştım.

Babanı neden sizi bıraktığını...

Dediklerini idrak etmeye çalışırken.

"Ne" dedim.

Ardından sakin bir ifadeyle "babam neden bıraktı bizi " dedim.

Akın huzursuz bir şekilde "Sonra konuşalım "dedi.

Hızla ayağa kalkarak,

Emrivaki bir şekilde konuştum.

"HAYIR HEMEN ŞİMDİ ANLATIYORSUN"

Oda aynı şekilde ayağa kalkarak "Simay şuan sinirlisin, son-"

masada duran vazoyu alarak duvara fırlattım.

vazo tuzla buz olurken

boğazım yırtılırcasına bağırdım.

"ANLAT!"

Derin derin nefes aldım.

En kesin sesimle konuştum.

"HEMEN HERŞEYİ"

******

Duvarla boş boş bakışırken sadece sorguluyordum.

"böyle yani" diyen Akına yandan bir bakış attım.

ben bembeyaz duvarları incelerken

Akın "Simay bir tepki verecek misin"

"Niye"

Akın anlamazcasına bana baktı.

"Ne niye, Simay korkutma beni."

Derin bir nefes alarak arkama yaslandım.

"Annen diyorum, böyle bir şey yapmak zorunda mıydı?"

Akın bu sefer keskin bir dille konuştu.

"Simay anlattığıma pişman etme"

aniden sinirlenerek "Etsen ne olacak ki, senin annen bizim yuvamızı bozmuş.. Babam'ın gözünü korkutmuş, sonrada aileni benim için bırakmazsan diye tehdit etmiş.. OH BEE NE GÜZEL"

Sona doğru kendimi tutamadığım için sert çıkışmıştım.

Akın sert bir ifadeyle en keskin ses tonuyla konuştu.

"Simay ağzından çıkan şeye dikkat et!! . Daha annemin neden yaptığını bile bilmiyoruz!! "

İçimde büyüyen öfkeyle bağırdım.

"HERŞEYİ ARAŞTIRAN BULAN AKIN DEMİR BUNU BİLMİYOR!"

Koltuktan bir hışımla kalktığım gibi merdivenlere yöneldiğim de bir basamak çıkmıştım ki.

Durdum arkamı dönmeden soğuk bir sesle,

"Siz Bana Kin Tutuyorsunuz yaa Aslında En Büyük Kini ben Size tutmalıyım belki de!! "

Tükürür gibi konuşmuştum.

Arkamdan bir ses duymamla dördüncü basamakta durdum.

Arkama baktığımda bardağın tuzla buz olduğunu gördüm.

Tekrardan bir adım atacakken dış kapı'nın aniden açılarak duvara vurmasıyla tamamen arkamı döndüm.

Araf "SİMAY" dedi.

Akın "Bağırma Simaya! " dedi.

Sesinde sinir vardı.

Araf "BAK GÖRÜYORSUN Dİ Mİ AKIN GELDİĞİ GİBİ BELAYI ÇEKİYOR DİYORUM SANA İNANMIYORSUN!.

yüzümü ekşiterek "Gerçekten Araf hiç çekemem seni"

bütün evi inletircesine "SEN BEKLE " dedi.

Benimle aynı basamağa gelerek

Emrivaki bir sesle "AL" dedi.

Elinde ki küçük kahverengi kutuyu uzattı.

Anlamsızca bakarken "Bu ne? " dedim.

Sabırsızlıkla "AÇ AÇ" dedi.

Kutunun kapağını açtığım da

Gördüğüm şeyle kanım çekildi.. Kalbim hızla atmaya başladı.

Kutu elimden düştü..

Merdivenin kolundan destek aldım.

Akın hızla yanıma gelerek belimden tuttu.

Akın "Simay iyi misin?" dedi.

Sesi az öncekini aksine endişeliydi.

Kafamı iki yana salladım işaret parmağımla kutuyu gösterdim.

Araf " Memnun musun eserinden haaa!!!.. Bak bak iyi bak ne bu biliyor musun?"

Ellerimle kulaklarımı kapattım duymak istmedim için.

Akın ise eline kutuyu aldığı an yüzü ciddi bir hâl almıştı.

Gözlerimden artık yaş firar ederken.

Ellerimi kulaklarımdan çektim.

Göz yaşlarımı sildim.

Kutunun içindekine tekrardan baktığım da

kutunun içinde Defne'nin saç tutamı vardı...

NASILDI BÖLÜMÜMÜZ BEĞENDİNİZZ Mİ OY VEREMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYINIZ

SEVİLİYORSUNUZZZZ 🌸🌸🤍🤍❤️🧚🦋🌼