1 Bölüm | Tanışma

Han’dan;

Adım Han Jisung. 18 yaşında ve lise son sınıfım Seoul’de küçük bir evde tek yaşıyorum. Ailemin nerde ne yaptığını sormayın cidden ben de bilmiyorum…

yine ve yine gecenin bir yarısı acıktım. Başıma bunca şey şu acıkmalarım yüzünden geliyor zaten. Aynı zamanda da çok unutkan biriyim… bazen ismimi sorduklarında donup kalabiliyorum o kadar yani… neyse, şimdiki görevimiz; canlı bir şekilde evden çıkıp yemek alıp tek parça halinde eve dönmek. Bence bunu başarabilirim. Şimdi, üstümde siyah bir sweat ve siyah bir eşofman, kapüşonum kapalı, 24 saat açık marketlerden herhangi birine (en yakın olana) gidiyorum. İşte bu kadar, artık içeri girip 5 saniyede herşeyimi alıp çıkabilirdim. Ama çıkamadım…

Minho’dan;

ben Lee Minho ya da Lee know her neyse işte. Lise son sınıfım fakat diğer okulumda birkaç teknik sıkıntı (duvarı kıran bir kavga) olduğu için yeni bir okula geçiş yaptım. Yarın ilk günüm. Bu arada tek başıma küçük bir evde yaşıyorum.

gecenin bi yarısı yine gündüz yapmam gereken işleri ertelediğim ve şimdiye bıraktığım için yarın eve gelince yiyecek yemek almaya geldim. Markete girdim birkaç şey aldım ve kasaya doğru yürüdüm. O sırada hızlıca yürüyen ve önü yerine yere bakan biriyle çarpıştım. Çocuk çok tedirgin bir şekilde yaklaşık 5 kez özür diledi ve düşürdüğü eşyalarımı toplayıp bana uzattı. Elleri bi anlığıma elime değdi. Elleri çok sıcaktı, benimkiler ise ölü gibi soğuk. Sanki bir cesede dokunmuş gibi şaşkın bir şekilde bana baktı ve bir kkere daha özür dileyip önüne döndü. Çok tatlı birine benziyordu fakat bir yandan da tanıdık görünüyordu. Belki de buralarda yaşıyordur.

Han’dan

of ne kadar aptal bi insanım ben?! Ama çocuğun elleri çok soğuktu amk bi anlık temasla götüm dondu. Çok da yakışıklıydı aslında…ha bu arada aramızda geçen konuşmayı(?) merak ederseniz…

H: çok çok özür dilerim afedersiniz yanlışlıkla çarptım

M: sorun değil…

H: *yerdeki eşyaları toplarken* bir anlık dalgınlıkla önüme bakmadım çok özür dilerim tekrardan

M: *han’ın elinden eşyaları alırken* gerçekten sorun değil..

işte bu kadar, ben sadece özür diliyorum o da sorun değil diyip duruyor…neyse daha fazla aptallaşmadan aldıklarımı ödedim ve hızlı adımlarla evime gittim. Yemeğimi falan yedim yattım uyudum sabah oldu cart curt hazırlanıp okula gittim. Eee fakat bir şey gördüm ki işte o an sıcacık ellerim buz kesti. Dün markette karşılaşıp aptal gibi davrandığım çocuk bugün sınıfımda, yanımdaki sırada oturuyordu?!

not: Seungmin Han’ın en yakın arkadaşı ve birlikte oturuyorlar.

S: hey şu yeni gelen yerime oturmuş gidip onu kaldıralım

H: eee seung sen bugünlük chan’ın yanına geçsen ya olmaz mı yaınlaşırsınız hem

S: ney? Asla olmaz onunla konuşunca nasıl salaklaştığımı biliyorsun!

H: benim için lütfeeeen

S: iyi peki. Ama yeni çocuğu bana tercih etmen de gözümden kaçmadı haberin olsun.

H: ama seung- of

S: şaka yapıyorum aa

H: tamam tamam hoca gelecek şimdi

sırama oturdum ve çekingen bir şekilde onunla konuşmaya çalıştım. Ama yine çok aptaldım…

üzgünümm ilk bölüm olduğu için biraz elim kırıldı o yüzden burda bitirelim şimdilikk <33