1.Bölüm

7 yıl önce

Herşey bi haberle başladı tüm hayatimız değişti sadece bi düşmnalık icin ama bunu yapanı bulucaktım bulucaktık bunu bize yapanları bulmam gerekiyordu bu yükle yaşayamazdım olmazdı onlarsiz nası yaşardım napardık biz bütün anar bütün yaşanmışlıklar nasıl unutulurdu hayir unutamazdım onları unutmak istemiyordum belkide en iyisi buydu ama olmazdı onları nasıl unuturdum onları unutmama izin vermiycektim veremezdim...

                              💗

Her sey cok hızlı gelismişti akşam yatmaya hazırlanırken bi telefon aldık telefon amcamdan geldi annemle babamın kaza haberiydi attığım çığlıklar haykırışlarım yüksek sesli ağlayışlarım ardanın şok oluşu gülsüm teyzenin haykırışları ve daha neler neler daha ne yaşadığımızın şokunu atlatamadan arda beni kolumdan tuttu ve evden dışarı çıktik hızlıca arbaya bindik ve hastaneye geldik yol boyu ağlamıştım arda küfürler savuruyordu hastaneden koşturarak girdik arda bulduğu hemsireye bir şeyler sordu ve beni kolumdan çekerek merdivenlere çekistirdi koşturarak merdivenlere cıktık ameliyathanenin önüne geldik çok uzun sürmüştü gitgide ümitlerim tükeniyordu napıcağımı bilemez bişekilde koskocoman koridorda ileri geri yapıyordum arda yanıma geldi beni kollarımdan tutup sarıldı bende sıkıca ona sarıldım hala ağlıyodum herkes perişan olmustu o sırada doktor ameliyathaneden çıktı ve birşeyler söyledi tam olarak analayamıyordum ama anladığım tek bir şey vardı doktor basınız saolsun hastaları kaybettik dedi o ana neye ugradığımı şasırmış gibi soka girdim doktora bağırıp birşeyler söyledim hatırlamıyordum bayılmısım göerimi actığımda odadan dışarı çıkıp onları görmek için tüm hastaneyi birbirine kattım insanlar bana bakıyordu ama bu hiç umrumda değildi en sonunda beni morga indirdiler aslında buna hiç hazır hissetmiyordum ama onlari son kez görmek istiyordum bu benim hakkımdı bu bizim hakkımızdı morgun kapısının önüne geldiğimde içerden gelen soğukla birlikte üsumüştüm onlarda üsurdü olmazki burda duramazlar cok üsurler hasta olurlar olmaz içeriye ardayla ben girdik arkamızdan kapı kapandı önümüzdeki adam onları bizim görebileceğimiz bişekilde actı onları gördüğümde dayanamayıp sarıldım gözyaslarımla onları ıslattım paramparça bir şekilde dışarı çıkardılar ardayla beraber tekrar yukarı çıktık ve ilk önce arda beni lavobaya götürdü elimi yüzümü yıkadım ve artık hastaneden çıkma vakti gelmişti cenazeleri mevlitleri yapıldı çok kısa ama benim için yıllar sürmüş gibiydi arda içinde öyleydi...