Avuç içleri kanayana, tırnakları kırılıncaya dek kazdığı çukura sarı buklelere sahip kız çocuğunu koyarken yalnızca izliyordum. "O kıza ne yaptın baba ?" O günü unutmak için çok çaba sarf etmeme rağmen babamın cevabı kulaklarımda ve zihnimde sonsuz bir uğultu halinde dönüp duruyordu. "Bu bir sır oğlum. Yakında sende öğreneceksin." Kızın masum yüzünün toprağın altında kaybolmasını izlerken artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bilmiyordum. Merak ediyordum; dokuz yaşındaki kaç çocuk babasını bir gece yarısı ormanda ceset gömerken seyrediyordu usulca.

-“Beyaz bir ölüm.” -“Sen kötü şeyleri ne kadar da güzel söylüyorsun.” -“ Senin varlığın herşeyin tam manasıyla kötü olmasına mani oluyor.” -“Bunu diyeceğini tahmin etmiştim.” -“Gülerek cevap vermeni beklemiştim.” -“Gülmemi gerektirecek bir sebep yok.” -“Sen çok güzelsin,sebepsizde gülebilirsin.”