Eve geldiğimizde arabadan inip eve bakış attım.Ev aynıydı.Taşınmamıştı.Annemi burada öldürmüştü... Annem için hiç bi zaman üzülmedim.O adamın bana ve Pelinime yaptığı herşeyi izlemişti ama sesini çıkarmamıştı.
Emreyle birlikte içeriye girdiğimde Hasan, arkası dönük koltukta oturuyordu.Herkes görevinin başına geçmişti.Pelinin hangi odada olduğunu bilmiyorduk.Bi şekilde öğrenmeliydim.
"Kardeşim nerede? Onu görmek istiyorum."
"Acele etme göreceksin.Önce beni damadımla tanıştır."
"O sadece babamın damadı olabilir.Babam da sen olmadığına göre ona damadım demeyi bırak."
"Babanın öldüğüne çok üzüldün mü kızım?"
"Babamın intikamını alacağım! Yanına bırakacağımı mı sanıyorsun?!"
"Neden böyle yapıyorsun kızım?"
"Söyle şimdi napayım ben bu kıza?"
"Senin yüzünden elimi kana bulayacağım."
"Ona dokunursan bedelini çok ağır ödersin!"
"Damadım neden hiç konuşmuyor?"
"Senin gibi piç kurusuyla konuşacak bişeyim yok çünkü."
"Ama merak etme sevgilime ve kardeşime yaptıklarının cezasını keseceğim."
"Mümkünse cezamı keserken baş başa olalım damat."
"Sevgilime ve kardeşime yaptıklarının cezasını keseceğim derken kardeşin olarak kimi kastettiğini anlamadım damat."
"Demek dediklerimi anlamayacak kadar aptal herifsin.Kardeşim derken Pelini kastettim.Bi sorun mu var?"
"Benim kızım senin nerden kardeşin oluyor?!"
"Orası seni hiç ilgilendirmez."
"Yavrum Yavuz, Melisayı kurtarmış ama pelin hangi odada kalıyor bulamamışlar."
Pelin koşarak bana gelince yere eğilip kollarımı açtım.Peline sıkı sıkı sarılırken Hasan tekrar konuşmaya başladı.
"Pelin hemen odana gidiyorsun."
Hasan masanın çekmecesin de ki silahını çıkartırken hızlıca belimdeki silahı çıkardım.
Hasan, Pelini hedef almıştı tam ateş edeceği sırada Pelinin önüne geçip Hasanla aynı aynda birbirimize ateş ettik...
Okur Yorumları | Yorum Ekle |