0.13

2 hafta sonra...

Uyandığımda saat 10.26 geçiyordu.Bugün abimin sevgilisi ve Emre kahvaltıya geleceklerdi.Hızlıca yataktan kalkıp banyoya girdim.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra havluya silip çıktım.Ne giyineceğimi bilmiyordum.Kahvaltıdan sonra abimgille dışarıya çıkacaktık.2 haftadır Emreyle konuşmuyordum.Aradığı zaman açmıyordum.Ne giyineceğimi bilemediğim için salona gittim abimi çağıracaktım.Abim moda'dan anlayan birisiydi.

"Günaydıınn!"

"Günaydın güzelim."

"Günaydın babacım."

"Annem nerde?"

"Mutfakta."

"Ha anladım."

"Üzerini niye giyinmedin böyle mi karşılayacaksın misafirleri babacım?"

"Ne giyeceğimi bilmiyorum.Çok kararsız kaldım.O yüzden kıyafetimi seçmesi için abimi almaya geldim."

"Moda'dan anlamasam napacaktın acaba?"

"Düşünmek bile istemiyorum."

"Yürü hadi seçelim kıyafetini."

"Pelin uyuyor mu?"

"Oyuncaklarıyla oynuyo odasında."

"Tamamm."

Abim siyah elbiselerime bakıyordu.Bugün konsere gidecektik.

"Bu elbiseyi giy."

"Seçim için teşekkür ederim."

"Rica ederim fıstık.Bende giyineyim."

"Tamam abi."

Abimin seçtiği elbiseyi yatağıma koyduktan sonra altına topuklu ayakkabı seçmeye başladım.Ayakkabımı seçtikten sonra çantamı da seçip yatağıma koydum.Elbisemi giyip makyaj masama oturduğumda kapı çalmıştı.

"Gel."

"Güzelim?"

Emre odamın kapısına yaslanmış gülümseyerek beni izliyordu.Kolundan tutup sımsıkı sarıldım.

"Hoşgeldin."

"Hoşbuldum güzelim çok güzel olmuşsun."

"Sende çok yakışıklı olmuşsun."

"Gençler romantik anınızı bozuyoruz ama Emre seni aşağıya alayım kardeşim Ezgi, Ece'ye yardım edecekmiş."

"Hoşgeldin Ezgi."

"Hoşbuldum sende hoşgeldin."

"Hoşgeldinn."

"Hoşbuldum da bu güzellik ne?"

"O senin güzelliğin hayatım."

"Yardım edeyim mi?"

"Şu yatağın üzerindeki kıyafetleri dolaba yerleştirirsen çok iyi olur.Ne giyeceğimi bilemediğim için abimden yardım istedim dağıttı biraz."

"Yerleştiririm tabii ki."

"Ömer'in klasik hareketler işte."

"Kesinlikle."

Hızlıca saçımı yaptıktan sonra makyaja geçtim.Makyajım da bittikten sonra ayakkabımı giydim.Yataktan çantamı alıp eşyalarımı yerleştirdikten sonra fotoğraf çektik.

Kahvaltı yaptıktan sonra evden çıkıp Emre ve Mustafa'nın kavga ettiği cafeye gitmiştik.O gün garson tarafından kovulmuştuk.Ancak bu kez kovulmayacaktık çünkü babam orayı satın almıştı ve abimin üstüne yapmıştı.

"Efendim sizi içeriye alamam.Mustafa bey'in emri."

"Mustafa nerede?"

"İçeride."

"Tamam çekil onunla görüşeceğiz."

"Peki."

Cafeye girdiğimizde boş masa bulup oturmuştuk.Cafe'de kimse yoktu.Büyük ihtimalle yeni açmışlardı.

"Sizin ne işiniz var benim mekanımda?"

"Asıl senin ne işin var benim mekanımda?"

"Anlamadım?"

Abim elindeki kağıdı Mustafaya uzatmıştı.Mustafa sanırım şoktan dilini falan yutmuştu.

"Burası artık gördüğün gibi benim ve Ece'nin mekanı."

"Sen kimsin de benim mekanımı satın alıyosun?"

"Ömer Akdemir."

"Ne? Ece bu senin abin mi?"

"Evet beğenemedin mi?"

"Mekanımdan siktir git yoksa güvenlikleri çağıracağım."

"Bu iş burda bitmedi."

"He canım hadi kaybol."

Konser saat 18.00'de başlayacaktı.1 buçuk saat vardı.Abim güvenliklerle konuşurken bizde arabaya binmiştik.Abim elbette doktorluğa devam edecekti.Bu yüzden abim mekan da yokken mekana Melih abi bakacaktı.Melih abi, abimin çocukluk arkadaşıydı.