Sabah, Ece uyanmadan üzerimi değiştirip yola çıkmıştım.Ece'den habersiz hiç bir şey yapmak istemiyordum ama öğrenmesi onun için iyi olmayacaktı onu üzmek istemiyordum.Telefonumun çalmasıyla tüm dikkatim dağılmıştı.
Telefonu yüzüne kapatıp tekrar yola odaklandım.Konuma geldikten sonra arabadan inip Sare'nin yanına gittim.
"Benim niye bundan haberim yok?"
"Seni hiç bi zaman sevmedim sırf o adam başına bela olmasın diye evlendim ve boşandık.Bidaha arama beni."
"Sanane! Benim hayatıma burnunu sokma sakın buna pişman olursun Sare!"
Sare'nin yanından uzaklaşıp arabaya bindim.Telefonumu arabada bırakmıştım.
Ece kişisinden 3 yeni cevapsız arama.
Ece kişisini "Sevgilim" olarak değiştirdiniz.
Ece'yi arayıp telefonu kulağıma götürdüm.Telefonu 3.çalışta açmıştı.
"Evet bebeğim küçük bi işim vardı onu hallettim.Sen nerdesin?"
"Tamam güzelim geliyorum bende."
-
"Bi kadın geldi Emre Bey'i sordu."
Buseyle birlikte 5. kata inip odaya yürüdüm.
"Odama 2 kahve.Buyurun odama geçelim."
"Tamam Ece Hanım hemen getiriyorum."
Yanımda ki kadınla birlikte odama geçtikten sonra Buse kahvelerimizi getirdi.
"Siz neyi oluyorsunuz Emre'nin?"
"Ah, öyle mi? Bilmiyordum kusura bakmayın."
"Sare Yılmaz. Aslında Sare Kaya, Emre'nin eşi ben memnun oldum."
Kadının son kurduğu cümleyle şoka girmiştim.
"Ne eşi pardon ne saçmalıyorsun sen?"
"Eski eşim diyecektin herhalde Sare."
Emre Sare denen kadınla konuşmaya devam ederken çantamı alıp odadan koşar adımlarla uzaklaştım.Elbette Emre'nin evli olduğuna inanmıyordum ama madem böyle birşey vardı bana anlatmalıydı.Geçmişte yaşadıkları yüzünden onu sorgulamazdım ama anlatmasını isterdim. Bilmeye hakkım olduğunu düşünüyorum...
Okur Yorumları | Yorum Ekle |