19. Bölüm

19. Bölüm

Damla T.
damla___0

Ayla'yı ilk kez bir buçuk yıl önce çarşıda görmüştüm, o zaman bile kalbimde bir kıpırtı hissettirmişti bana

1,5 yıl önce

"Kim bu kız Ferhat?" Ferhat gösterdiğim kıza baktı "O mu? İhsan bey var ya, neydi ya soyadları? Haaa şey işte Kandemir, İhsan Kandemir'in kızı." Daha önce bu kadar güzel bir kız görmemiştim, uzun koyu kumral saçları sanki o yürüdükçe ahenkle dans ediyordu "İhsan Bey'in kızı mı varmış?" Ferhat başını salladı "Evin tek öz kızı, bir de Hüma diye var bir tane ama o İhsan Bey'in vefat eden bir dayısının oğlu mu ne o vardı ya, işte onun kızı, İhsan Bey büyütüyor onu." Daha önce İhsan Kandemir'le çok görüşmüştüm ama kızını hiç görmemiştim "Adı ne, peki?" Masum bakışları, naif hareketleri beni hipnoz etmişti, kalbimde bir kıpırtı hissediyordum, ben kızı izlerken, Fırat araya girdi "Bakma lan öyle hipnoz olmuş gibi, o Nihat'ın sevdiği kız!" Kaşlarımı çattım "Ciddi olamazsın, harbi mi?" Fırat gülmeye başladı "Sende mi aşık oldun lan yoksa??" Başımı iki yana salladım "Yok oğlum saçmalama şey sadece ya öyle dikkatimi çekti. Meyra var lan benim hayatımda!" Ferhat gözlerini devirdi "Oğlum ayrıl şu kızdan, bak Edip ağa bir anlarsa ayrılmadığını vallahi reddeder seni!" Fırat, Ferhat'a katılır gibi başını salladı "Öyle ya da böyle kabul edecek, bakın öyle ya da böyle ben Meyra ile evlenecem." Ferhat Meyra'dan nefret ederdi, Meyra benim hayatıma girdiğinden beri Ferhat bu ilişkiye karşı çıkıyordu "Ee dilerim Rabbimden sana Meyra'yı nasip etmesin! Aha şu beğendiğin kız varya o sana nasip olsun da Meyra olmasın, o kızı getirme bizim ailemize!" Fırat "Amin." Dedi ve elini yüzüne sürdü.

Bugün

"Ben Ayla'yı çok özledim abla!" Ablam eliyle saçlarımı okşadı "Kendin yaptın ablam, herşey farklı olabilirdi. Sen kendi elinle gönderdin Ayla'yı." Başımı duvara yasladım "Ben niye böyleyim abla, ben neden düzgün biri olamadım abla?" Ablamın gözlerinde acıyan bir bakış vardı "Düzgün yetiştirilmediğinden Arslan, düzgün eğitilemediğinden. Sana dedim ki düzelt kendini, bak kaybedeceksin kızı! Toparla kendini dedim Arslan! Dinlemedin beni!" Başımı iki yana salladım "Abla yalvarırım yardım et bana, abla nolur, söz veriyorum abla değişeceğim, düzeleceğim, yemin ediyorum!" Ablam kendini geri çekti "Yapamam o kızı tekrar bu ceheneme dönmesini sağlayamam, senin gibi bir, yapamam işte Arslan." Kaşlarımı çattım "Benim gibi bir ney abla? Düzeleceğim diyorum, değişeceğim diyorum, söz veriyorum." Ablam ayağa kalktı "Sen güvenilmez bir insansın Arslan, sana güvenip de kızın tekrar buraya gelmesini sağlayamam." Ablamın söyledikleriyle, yutkundum, kalbime acı bir şey saplandı, Dünya'da en çok değer verdiğim insan bile bana güvenmiyordu "O kadar mı pisliğim abla ben?" Ablam yutkundu "İhsan bey yerinde olsam canımı verirdim de kızımı seninle evlendirmezdim, sen anla artık ne kadarsın!" Söyledikleri beynimde yankılanmaya başladı "Şimdi senin yüzünden, sen adam olamadın diye, yine hiç berdel olmamış gibi kan dökülecek, can alınacak!" Ablamın söyledikleri, Ayla'nın giderken ki o yüz ifadesi beynimde dolanıp durdu "Şimdi senin yüzünden, sen adam olamadın diye, yine hiç berdel olmamış gibi kan dökülecek, can alınacak!" Ablamın söyledikleri, Ayla'nın giderken ki o yüz ifadesi beynimde dolanıp durdu, bir insan kendinden ne kadar tiksinebilirse o kadar tiksinmiştim kendimden, annem odaya girdi "Sabahtan beri sizi dinliyorum kapının arkasında, Zeynep ne biçim konuşuyorsun sen?!" Annem ablamın üstün yürürken çıktım odadan, avluya inip, amcamlara selam verdikten sonra konaktan da çıktım. Elime telefonumu alıp dayımı aradım1

- Dayı müsait misin?

- Evet oğlum, hayırdır?

- Yanına geliyorum da, biraz konuşabilir miyiz?

- Tabi yeğenim buyur gel.

Telefonumu kapattıktan sonra arabayı dayımın ofisine doğru sürmeye başladım, aklım çok doluydu, arabayı fazla hızlı sürdüğümü bile fark etmedim "Aman yeğenim, telefonu daha iki dakika önce kapattık, ne kadar hızlı geldin öyle?!" Başımı salladım "Biraz hızlı sürmüşüm dayı. Ee konuşalım mı dayı biraz?" Dayım ofisin kapısını işaret etti, birlikte içeri girdik "Ben sana dedim ki oğlum, bak evini barkını ayır, karına değer ver, bu baba tarafına, annene uyma onlar geri kafalı!" Doğruydu beni daha önce çok kez uyarmıştı "Dayı ben seni dinlemediğim için çok pişmanım." Dayım zor zamanlarımda hep imdadıma koşan adamdı "Sen aşıksın değil?" Başımı salladım "Öyleyim." Dayım kaşlarını çattı "Yeni mi fark ettin haa benim salak oğlum?" Cevap veremedim "Oğlum ben seni kaç defa uyardım, kaç defa!?! Şimdi ben napayım?" Yalvaran gözlerle dayıma baktım "Git konuş Ayla'yla geri dönsün, dayı ben çok pişmanım, köpek gibi pişmanım dayı! Dayı vallahi değişecem!" Dayım elini omzuma koydu "Tamam tamam yarın sabah kaldığı ülkeye günü birlik gider, konuşurum. Kimse biliyor mu, Ayla evi terk etmiş?" Başımı iki yana salladım "Sadece bizim aile, kendi ailesi bile bilmiyor Mert hariç, zaten Mert götürdü onu yurtdışına." Dayım usulca başını salladı "Tamam oğlum tamam, halledeceğim ben gidip konuşacağım. Arslan kız gelmezse sizinkiler sanki hiç berdel olmamış gibi mi davranacak? Yani kan mı dökülecek?" Böyle bir şey olsun istemiyordum ama öyle olacaktı "Evet dayı, dayı nolur Ayla'yı bir şekilde ikna et geri dönmeye." O kadar çaresiz kalmıştım ki, o kadar özlemiştim ki Ayla'yı, ömrüm boyunca hiç kimseye karşı bu kadar özlem duymamıştım. Önceden Meyra'ya aşığım diye kendimi yiyip bitirirdim oysa ben Meyra'ya aşık değilmişim o sadece bir alışkanlıkmış benim için kopamadığım bir alışkanlık. Ben sadece Ayla'ya aşık olabilmiştim, aşk buymuş işte Aşk Ayla'ymış, Ayla'da kendimi bulmuştum, onun yanında kendimi o kadar değerli ve huzurlu hissediyordum ki, onu nasıl kaybetmiştim anlamıyordum bile, kim benim yerimde olsa sıkı sıkı sarıldı Ayla'ya, kaybetmemek için.

Sevmişti Ayla beni, onun sevgisi o kadar temiz ve saf bir sevgiydi ki. Bana bakınca parlayan gözleri her aklıma geldiğinde yaptıklarımdan bir kez daha utanıyordum, herşey çok güzel olabilecekken ellerimle herşeyi darmaduman etmiştim.1

Ahh ne olacak bu ikisinin sonuuu

Bir sonra ki bölüm uzunn ve heyacanlı bir bölüm olacak, sözzzz. 1

Sizleri çooookkkk seviyoorummm, ileriki bölümlerde görüşmek üzere, oy verip destek olmayı da unutttmaaaayınnnn <333

​​​​​​

Bölüm : 16.12.2024 21:23 tarihinde eklendi
Okur Yorumları Yorum Ekle
Hikayeyi Paylaş
Loading...