"Ya katil bensem?" Yüzünde alaylı bir tavır aradım fakat yoktu "Sen mi? Yaa güldürme beni Andre." Gülümsememe karşılık vermeyip, bana doğru bir adım attı, elindeki bıçağı bana göstererek.Şaka yapıyor olmalıydı... Ama gözlerindeki o soğuk parıltı, bunun bir şaka olmadığını söylüyordu. Kalbim hızla çarpmaya başladı. "Bırak şu bıçağı, Andre..." dedim, sesim titreyerek.

"Ya bırakmazsam?" diye fısıldadı, her kelimesi bir yankı gibi zihnime çarpıyordu. Bıçağı tutan eli sıkıca kavramıştı, bir adım daha yaklaştı. Şimdi aramızda sadece birkaç santim vardı. Gözlerim, onun gözlerine kilitlenmişti; içlerinde tanıdığım o adamdan eser yoktu.