Bu kitabı keyfiyen yazıyorum zorunlu değil okumak isteyen okusun kendi tarzında yazıyorum

"Bir iblis, iblis olduğunu söyler mi? Şeytanım der o." Birkaç kanat birini melek veya şeytan yapar. Kanadın yoksa soysundur. Meleksoylu ve iblissoylu. Kanadın yoksa uçamazsın. Uçamazsan orada değilsindir. Orada olanlar melekler ve şeytanlardır. Şeytanı dünyaya attılar, attıkları dünyada melek soyundan gelenler yaşıyor; göktekilerin de mizah anlayışı vardır. Melekleri gökyüzüne attılar; attıkları gökte yıldızlar yaşıyor; sen o yıldızsın artık. Sen insan değilsin artık, dediler o kıza ve aldılar onu evi bildiği her yerden. Sen bir meleksin artık, dediler Hazal`a ve aşık olduğu şeytanı arkasında bırakmasını istediler. Bir şömineye sarılmak istersin. Sıcak kupaya. Belki de sıcak çikolatalara. Avedis hep soğuktur. Vice dehşetin ta kendisidir. Ormanlar yırtıcılara aittir. Gökyüzü sana kalan tek şeyken seni oradan da alırlar. Çünkü gökyüzü onlara aittir. Gökyüzü kanatları olanlara aittir. Salemler ve Silasların hiçbir zaman kanadı olmadı. Ama Hazal Parla; gökyüzünde olan birini sevecek kadar kafayı sıyırdı. İçine atıldığın ateş bile buzlarını eritemeyecek, Çünkü burası cehennem, Cehennem iki kişilik değildir, Cennetin kapıları ise sonuna kadar açık, Ama bana değildir.

Ölüm, size ne ifade eder. Kimine göre bitiştir, kimine göre başlangıç... Ben anlayamadım benim için ne başladı ama biten bir şeyi küçükte olsam çok iyi anlıyordum, acısını iliklerime kadar hâla hissettiğim için belki de. Ablamı kaybettiğim gün aile sıcaklığını kaybettiğim ilk andı, aynı zamanda onlarca yeni arkadaş ve bir o zamanlar ne olduğunu bilmediğim bir duyguya sahip olmuştum Bitmişti ama benim için yeni başlıyordu renklerimi kaybetmiştim şimdi geri kazanma zamanıydı....