9. Bölüm

9.bölüm

Dark_prof

dark_soul

Kitabı Takip Et

46 7 2

Tekrar okula dönmüştüm onlar ise arkamdan geliyordu

Karnıma baktığımda kazağımda koca bir delik vardı hızlıca ceketimle kapayarak dersliğe doğru ilerledim

Dersliğe girdiğimde ders yeni başlamıştı profesör den özür dileyerek yerime oturdum

Bir iki dakika sonra Stefan Caroline Bonnie ve Elena da gelmişti

Caroline hala bana pişmanlığını belli ederek bakıyordu önüme döndüm

Nasıl böyle birşey düşünebilirlerdi Katherine kimdi neden Caroline adımı onlara söyledi

Kafamda onlarca soru vardı kafamın içindeki sesleri susturamıyordum o sırada profesör ün sesini duydum

Profesör: Amaris?

Amaris: Efendim

Profesör: Soruyu cevaplamanı bekliyorum

Amaris: Efendim soruyu tekrarlayabilir misiniz acaba?

Profesör: Tek hücreli canlılara örnek vermeni istiyorum

Amaris: Peki efendim

Oturuşumu düzelttim

Amaris: bakteri ve paramesyum

Profesör kaşlarını çatarak kafasını salladı tekrar dersi anlatmaya odaklandı bende derslerin bitmesini dört gözle bekliyordum

***

Sonunda dersler bitmişti arabama atlayıp evime gittim

Arabayı park ederek eve girdim

Yavru köpek koşarak yanıma gelmişti kucağıma aldım başını okşadım onu dışarı çıkarmam lazımdı marketten köpeğin ihtiyaçlarını gidermesi için birşeylere bakmam gerekiyordu

Çantamı bırakarak köpeğin tasmasına ipini taktım evimin yakınlarındaki bir markete girdim

Dolaşmaya başladım ve sonunda istediğimi bulmuştum

Aslında küçük olduğu için alıyordum büyük bir köpek olsaydı almazdım evimin bahçesi olduğu için orda yapabilirdi

Alacağımı aldıktan sonra tekrar eve doğru yürümeye başladım hava daha kararmamıştı

Rebekah: Merhaba

Arkamı döndüm

Amaris: Merhaba

Rebekah: geçen olan olaydan sonra görüşemedik sanırım

Amaris: Evet biraz öyle oldu

Hafif gülümsedi aşağı eğilerek köpeğin başını sevdi

Rebekah: adı ne

Amaris: Adını hala bulamadım

Kaşlarını yukarı kaldırdı ve

Rebekah: Max'e ne dersin?

Omuzlarını kaldırarak gülümsedi

Max...

Evet uyuyordu bu fikir hoşuma gitmişti evet Adı Max olabilirdi sonunda isim bulduğum için sevinmiştim

Amaris: Harika bir isim

Köpeğe eğilerek başını sevdim

Amaris: Senin adın artık Max

Dedim

Tekrar ayağa kalkarak

Amaris: fikrin için sağol

Kafasını salladı

Rebekah: Neden buraya geldin ?

Amaris: Eski yaşadığım yerde kalmak istemiyordum o yüzden buraya geldim

Tekrar kafasını salladı

Rebekah: Abimin nasıl birisi olduğunu biliyorsun peki beni biliyor musun

Amaris: Evet biliyorum sende bir vampirsin ama en önemlisi de bir orjinalsin ailenizi biliyorum

Rebekah: seni öldürebilirim biliyorsun değil mi

Güldüm

Amaris: Evet biliyorum ama korkmuyorum çünkü yapmazsın

Rebekah: Nasıl bu kadar eminsin

Kaşlarımı kaldırdım

Amaris: İç güdü

Güldü

Rebekah: Bu arada adın neydi söyleyememiştin

Amaris: Amaris

Rebekah: Anladım

***

Eve gelmiştik bile eve doğru gidiyordum köpeği bırakıp tekrar Rebekahın yanına gittim

Kolumdan tuttu

Rebekah: Benimle geliyorsun

Amaris: nereye

Rebekah: Gidince görürsün

***

Geldiğimiz yer geçen seferki gece kulübüne benziyordu içeri girdik

Bir masaya oturduk masadaki içeceklerden herhangi birisini aldım karşı tarafa baktığımda Jeremy'i gördüm burda mı çalışıyordu

Rebekah'a döndüm

Amaris: Geri döneceğim

Ayağa kalktım Jeremy'nin yanına doğru yürümeye başladım

Amaris: Jeremy

Jeremy bana baktı

Jeremy: Amaris, burda ne arıyorsun

Amaris:burda mı çalışıyorsun?

Ensesini kaşıyarak

Jeremy: Evet

Gülümsedim

Yan tarafıma baktığımda o gelmişti

Klaus...

Tanrı benim geldiğim yere buda gelmek zorunda mıydı yoksa tesadüfmüydü bilmiyorum

Yanımıza doğru geliyordu

Jeremy: Tanıyor musun?

Amaris: hayır

Yalan.

Klaus gelerek sandalyeye oturdu tedirgin olmuştum

Arkama baktığımda Rebekah dans ediyordu bizi gördü ve yanımıza gelmeye başladı

Klaus'un omzuna kolunu koyarak

Klaus: abicim

Klaus: Rebekah

Rebekah ın saçını tutup eliyle kıvırdı

Rebekah: umarım A-

Adımı söyleyeceği sırada ağzını kapattım Klaus elimi tutarak aşağı indirdi Rebekah anlamaz gözlerle bize bakıyordu

Jeremy: Tanrım Amaris neler oluyor bu hani adamı tanımıyordun

Elimi arnıma vurarak ofladım kafamı masaya koydum

Klaus: Demek adın Amaris

Zafer gülüşüyle bana bakıyordu ani hareketle sandalyeden kalktım Jeremy'nin yanına doğru gidip kolundan tuttum çekiştirerek sakin bir yere götürdüm

Omuzlarından yittim

Amaris: Senin derdin ne!

Şaşırmış bir ifadeyle bana bakıyordu

Jeremy: Ne diyorsun anlamıyorum

Derin bir nefes alıp verdim

Amaris: Adımı neden söyledin Rebekah söyleyeceği zaman ağzını kapattım ki söylemesin diye ve sen adımı söyleyerek herşeyi mahvettin

Jeremy: Ben hiç birşey bilmiyordum özür dilerim ama neden?

Amaris: Klaus la bir iddiaya girmiştik ve kaybettim sen adımı söylediğin için

Gülümseyerek diğer tarafa döndü

Amaris: Komik olan nedir?

Üzerime doğru geldi yüzü yüzüme çok yakındı

Jeremy: Hiç birşey

Önce gözlerime sonrada dudaklarıma baktı

Nefes alıp ondan uzaklaştım sonrada içeri girdim o ise arkamdan bakakalmıştı

Hızlıca çıkışa doğru ilerledim kafamı yan tarafıma çevirdiğimde Rebekah yoktu Klaus ise bana bakarak gülümsüyordu tam kapıdan çıkacakken Klaus önümde birden beliriverdi

Klaus: Anlaşma?

Yanından geçerek dışarı çıktım

Oda peşimden geliyordu

Klaus: Hadi ama güzelim verdiğin sözü tutamıyor musun yoksa

Benimle alay ediyordu geri dönerek yanına vardım

Amaris: Peki söyle ne istiyorsun?

Gözlerime bakıyordu ve sırıtmayı da hiç kesmiyordu elimde olsa yüzüne bir tane yumruk patlatıcaktım

Boynuma doğru eğildi nefesini hissedince ürperdim sonra kulağıma doğru kaldırdı kafasını

Fısıldayarak

Klaus: Henüz karar vermedim ne istediğimi yarın öğrenirsin

Sinirlenmiştim

Amaris: Şimdi söyle