2.Bölüm

Akşam olmuştu yanımda Minho ile ateşin başında eğlenenleri izliyorduk ​​​o sırada gözüme sohbet eden Thomas ve newt takıldı

Adel: Minho

Minho bana dönerek efendim der gibi bir bakış attı

Adel: Newt ve Thomas'ın yanına gideceğim gelmek ister misin

Minho başını sallayarak benimle birlikte ayağa kalktı yanlarına oturduğumuz da

Thomas: merhaba

Diyerek gülümsedi

Adel: Merhaba

Aklımda bir sürü soru işareti vardı bu yüzden aklımdaki soruların bir kısmını sormaya karar verdim

Adel: birşey sormak istiyorum biz neden buraya bırakıldık,o sabahki adam da neyin nesiydi, neden burda tutuluyoruz bunların bı cevapları olmalı

Newt: Neden buraya bırakıldığımızı neden burda tutulduğumuzu burdaki hiçkimse bilmiyor,sabahki adam ise-

Newt Minho ya bir bakış atarak

Newt: aslında oda bizden biriydi fakat ızdırap verenlerden bir tanesi onu sokmuş

Adel: Izdırap verenler mi?

Thomas: Evet labirentin içindeki bir tür yaratıklar bizden birini soktuğu zaman-

Gally:Hey Thomas dövüşe ne dersin

Thomas Minho'ya bakarak ayağa kalktı onunla beraber bizde kalkmıştık

Thomas Gally nin yanına geldiğinde Gally Thomas'ın yüzüne bir tane yumruk geçirmişti biraz sarılsılmıştı

Fakat Gally'nin üzerine doğru koşarak belinden tuttu ve yere düşürdü Gally sinirle ayağa kalktı Thomas yumruk atıcağı sırada Gally önce davranıp Thomas'ı kolunun altına aldı ve karnına yumruklar atmaya başladı

Gally'nin yanına giderek onu omuzlarından yittim

Adel: Derdin ne senin kes şunu!

Herkes susmuştu

Gally: Sakin ol çaylak

Diyerek güldü ve diğerlerinin yanına dönmüştü

Hemen Thomas'ın kolundan tutarak ayağa kaldırdım Newt ve Minho da yanımıza gelmişti

Adel : Aptal

Newt: Sakin ol Adel

Newt'e Bakıp gülümsedim Minho ise belli belirsiz kıkırdıyordu tek kaşımı kaldırarak ona baktım ama sadece omuz silkti önüne döndü

***

Eğlence bitmişti uyuyacağımız yer hamak şeklindeydi genede güzeldi

Gözümü kapatarak kendimi uykunun kollarına bıraktım

***

Boğuluyordum , karşımdaki sarı saçlı kadın bana bakıyordu cama vuruyordum beni umursamıyordu yan tarafına baktığımda Thomas'ı gördüm ifadesizce bana bakıyordu

Thomas'a bağırıyordum artık ciğerlerim acımaya başlamıştı tanrım ölüyordum

Minho: ADEL

nefes nefese uyandım ter içindeydim Minho tedirgin bir şekilde bana bakıyordu

Minho: İyi misin

Havaya baktım saat daha erken olmalıydı herkes uyuyordu ama newt ve yanında bir kaç kişi vardı onlar labirentin önünde bekliyorlardı

Adel: sağol iyiyim

Minho başını sallayarak Newt'gilin yanına koştu yanıma baktığımda Thomas da kalkmıştı garip bir şekilde ona baktım

Adel: onlar ne yapıyorlar

Labirentin önündekileri işaret ettim

Thomas: Onlar koşucu Adel

Adel: Koşucu mu

Thomas: Koşucular özel olarak seçilir belirli saat Aralıklarıyla girerler ve labirentin her yerini koşarak ezberlerler sonra da aktarırlar

Adel: Yanlarına gideceğim

Kalktım yürümeye başladım

Thomas: Hey benide bekle

Arkamdan koşarak bana yetişti yanlarına geldiğimizde hepsi bize döndüler

Newt: Günaydın

Adel, Thomas: günaydın

Minho da bana bakarak gülümsedi

Minho: sanırım rüyanda bile dövüşüyordun

Newt kollarını bağlayarak bana baktı

Adel: Çok komik

Minho saçlarımı karıştırarak Alby le labirente girdi

Bizde geri döndük herkes yavaş yavaş uyanmaya başlamıştı

***

Newt bana bir kaç iş öğretmeye çalışıyordu elimdeki balta benzeri aleti ağacı kesmek için köklerine vuruyordum

Newt: Gayet iyisin

Newt'e baktığımda bana gözlerini hiç ayırmadan izlediğini gördüm benim baktığımı farkedince kafasını önce başka yere çevirdi sonra yanıma geldi

Newt: Ben devam ederim

Baltanın üzerindeki elimi tuttu bırakarak ona verdim bu sefer ben oturdum o sırada bizi izleyen Gally'e kaymıştı gözüm

***

Labirentin önüne dizilmişti herkes koşucuların gelmesini bekliyorlardı gecikmişlerdi iki kişi gözüktü

Tanrım Alby yaralıydı Minho onu taşıyordu ama duvar kapanıyordu Thomas ile birbirbirimize baktık aynı anda koşmaya başladık

Arkamızdan gelen bağırma seslerini umursamayarak son anda kapıdan geçtik

Minho Alby i yere bıraktı ve oturdu

Minho: Aferin size aptallar şimdi 4 ümüzde ölüceğiz

Thomas la birbirimize baktık Thomas Alby nin kolundan tutarak kaldırdı

Thomas: Alby Yi sarmaşıklarla yukarı asmamız gerek

Minho ile kafa salladık Minho da Alby nin diğer koluna girdi

Adel: Hey şurası iyi galiba sarmaşıklar sağlam duruyor buraya asalım

Minho:tamam

Alby i sarmaşıklara bağladık yukarı çekmeye başladık çekerken sesler gelmeye başlıyordu ızdırap verenlerden olmalıydı

Minho: tanrım geliyor Thomas Adel kaçın

Minho koşmaya başlamıştı Thomas la ben hala çekiyorduk tanrım üzerimize bir yaratık koşuyordu sonunda sağlamlayıp bir duvarın arkasına saklandık fakat bizi farketmiş ti koşmaya başladık

Thomas: Şu taraftan

Dediği yere çıkmaya hatta tırmanmaya başladık ızdırap veren hala geliyordu çıktığımız yer yüksekti ve atlamamız lazımdı atlayamazdık

Sarmaşıkları göstererek atla dedim atladığımızda ızdırap veren de atlamıştı Thomas ızdırap verenle birlikte aşağı kayıyordu

Adel: Thomas!

Thomas gitmişti...

bu lanet yerde tek başıma kaldım

Artık sabaha yaklaşmıştı ve ben bu aptal sarmaşıklarda asılı kalmıştım tekrar yukarı tırmanarak beklemeye başladım aşağı inemezdim çünkü aşağıda sanırım başka bir ızdırap veren daha vardı

Ses çıkarmamaya oldukça özen gösteriyordum

***

Newt'in gözünden:

Thomas ve Minho Alby'i getiriyorlardı labirentten çıkmayı başarmışlardı Ama Tanrım Adel yoktu!

Thomas olduğu yerde durdu Minho Alby'i getirdi herkes Thomas'a gelmesi için bağırıyordu arkasından bir ızdırap veren geliyordu bekledi tanrım sokucaktı onu

Koşmaya başladı ve onu duvarların arasına sıkıştırarak öldürdü herkes şok içindeydi onu omzundan yiterek

Newt: Ne halt ettiğini sanıyorsun Adel nerde

Thomas cevap vermeyince Minho'ya döndüm başını iki tarafa salladı o muhtelemen şimdiye ölmüştü

Herkes çok sessizdi Tanrım Adel ölmüştü...