3.bölüm

Adel'in gözünden:

Geceye kadar orada beklemiştim tek şansım farkedilmeden sabaha kadar beklemek fırsat bulduğumda sarmaşıklardan kayarak aşağı inip kaçıp çıkmaktı ama şuan bunu yapamazdım o yüzden gene beklemeye karar verdim

Gözüme bir türlü uyku girmiyordu çünkü aşağıda beni öldürmeyi isteyen yaratıklar vardı resmen kıçımdan ter akıyordu

Bı kaç saat geçmişti sanırım sabaha yaklaşıyordu sesler gelmeye başlıyordu sanki birisi bulunduğum duvara tırmanıyordu aşağıya baktığımda ızdırap verenlerden birisi geliyordu şimdi sıçmıştım

Fazla ses çıkarmadan duvarın diğer tarafındaki sarmaşıklara tutunarak aşağı biraz indim ızdırap veren diğer taraftan duvarın üstüne çıkmıştı beni arıyordu kendimi sarmaşıkların arasına iyice saklanmıştım o ise tekrara aşağı indi burda asılı kalmıştım tekrar çıkmaya çalışırsam sesi duyabilirdi hava aydınlanıyordu biraz daha bekleyip aşağı inicektim

Asılı durduğum için her tarafım kasılmıştı artık tutunamıyordum

Bir kaç dakika sonra artık vücudum dayanmıyordu yavaş yavaş aşağı inmeye başladım tek umudum duvarların açılmasıydı

Aşağı indiğimde var gücümle koşmaya başladım arkama baktığımda ızdırap verenlerden birisi beni görmüştü artık daha da hızlanmıştım bir duvarın arkasına saklandım sesler kesildi üst tarafımdan çıtırtı sesi gelmişti baktığımda manyak duvarın üstüne çıkmıştı bana saldıracağı sırada son anda kafamı çekerek sokmasından kurtuldum

Tekrar koşmaya başladım aşırı hızlıydı ve nerdeyse beni yakalanmasına az kalmıştı uyuyamadığım ve yemek yemediğim için bedenim oldukça yorgundu

Sonunda çıkış kapısının olduğu yere gelmiştim köşeyi dönerken kuyruğundaki iğne tarzımsı şeyi sırtıma sokucaktı ani refleksle yana kaçıp kuyruğuna beni sokmaması için sarıldım

İğnesini sökmeye çalışıyordum ve sökmüştüm ama beni sürekli savuruyordu

Thomas'ın gözünden:

Labirentin kapısı açılmıştı ve sesler geliyodu herkes kapının ağzına toplanmıştı ve ellerinde ağaçtan mızraklarla bekliyorlardı

Adel'in gözünden:

Tanrım artık tutunamıyordum her tarafım duvara çarptığım için muhtemelen morarmıştı kuyruğuyla beni ileri doğru savurmuştu resmen uçarak yere yapışmıştım yan tarafıma baktığımda kapı açılmıştı herkes şokla beni izliyordu hemen kalkarak koşmaya başladım o yaratık arkada kalmıştı ve gitmişti

Newt gelerek hemen bana sarıldı

Newt: tanrım öldün sanmıştım

Diye fısıldadı Tam tekrar sarılacakken herkesin bizi izlediğini farkedip geri çekildi

Thomas ve Minho ya dönüp

Adel: Tanrım gittiğinizde orda tek başıma kaldım koşmaktan kıçım yırtıldı neredeyse ölüyordum

Thomas: Bak ben gelemedim çünkü o zaman benim peşimdeydi gerçekten çok özür dil-

Onu kendime çekip sarıldım Minho ya baktığımda mahçup bir şekilde bana bakıyordu hızlıca gelip sarıldı hemen geri çekildi ona bakıp gülümsedim

Gally elimdeki iğneyi gördü garip bir bakış attı ve iğneyi eline aldı

Thomas: onlardan birisinin iğnesi aynısından bu sabah bulduk

Chuck yanıma gelerek

Chuck: onlardan birisini öldürdü

Adel: bende etkisiz hale getirmiş sayılırım iğnesini çaldım

Diyerek tebessüm ettim yürümeye başladığımda başım dönüyordu tam düşecekken Minho beni kolumdan tuttu newt yanımıza gelerek beni kucağına aldı

Newt: Neredeyse dünden beri birşey yemedi halsiz düşmüş olmalı

Beni hamakların ordaki tedavi yapılan yere götürüyordu onu izliyordum benim ona baktığımı görmüş olmalı ki bana baktı

Newt: İyiki ölmemiş sin Adel çok işime yarıyordun

Adel: ne yani sadece işine yaradığım için mi yanımdaydın

Newt: Sadece şakaydı

diyerek güldü

Omzuna hafifçe vurduğumda gülümseyerek önüne döndü geldiğimizde içeride birisi vardı

Newt: Ona ben bakarım sen git istersen

Dedi Oğlan başını sallayıp dışarı çıktı Newt beni otutturdu bez parçası alarak sarmaşıklar yüzünden kesilmiş ellerimi sardı çoğu yerimde morluk vardı

Boynuma yakından bakmak için geldiğinde nefesini boynumda hissedip irkildim kafamı çevirdiğimde nefesi yüzüme çarpıyordu önce dudaklarıma bakıp geri çekildi

Newt: yemek yemen gerekiyor bayılmak istemezsin

Adel: Tamam

Dedim o ise dışarı çıktı

***

Yemeğimi yedikten sonra diğerlerinin yanına gittim herkes toplanmıştı içeriye girdiğimde

Gally: Adel Thomas'ın yanına otur

Giderek Thomas'ın yanına oturdum

Gally: Birisi onlardan birisini öldürdü birisi onlardan birisinin iğnesini aldı ,oraya giderken aklınızdan ne geçiyordu

Adel: Ne yani Minho ve Alby'yi orda ölüme mi terk etseydik

Gally: sizde ölebilirdiniz aptal

Adel: çok mu umrunda

Gally: Evet umrumda

Newt: Yeter

Gally: Kuralları çiğnediler ceza verilmeli

Herkese bakarak söylüyordu

Newt: Peki o zaman bir gece yemek verilmeyecek sonrada

Newt bana bakarak söylüyordu

Newt: Koşucu olarak eğitilecekler

Gally: Bir de tebrik edelim o zaman

Alkışlamaya başladı bizi sonra sinirle dışarı çıktı peşinden çıktım

Adel: Derdin ne senin

Gally: Derdim,sizin aptallığınızdan dolayı başımıza başka birşey geleceği anladın mı beni

Adel: anlamadım!

Gally: Anlatıyım o zaman!

Bağırarak kavga ediyorduk newt gelerek beni tutup geriye çekti

Newt; Yeter artık!

Gally: Ne oldu Newt küçük sevgilini kurtarmaya mı geldin

Newt: Kes sesini

Newt ve Gally birbirlerinin yakalarını tutarak sinirle birbirlerine bakıyorlardı

Alby: Bu kadarı yeter

Alby gelmişti iyi gözüküyordu newt ve gally birbirlerini bırakmıştı Newt'in kolundan tutarak başka yere götürdüm

​​​​​​Adel: iyi misin

Newt: Evet iyiyim

Adel: Gally'nin bizimle sorunu ne

Newt: Bilmiyorum Thomas geldiğinden beri böyle

Kafa salladım ve diğerlerinin yanına döndük

***

artık neredeyse akşam oluyordu diğerleri gene ateşin başında eğlence yapıyorlardı

Kendime bir köşe bulup oturdum eğlenenleri izliyordum tam karşımda Newt'i gördüm elinde birşey içerek beni izliyordu benim baktığımı görünce hemen kafasını başka yere çevirdi

Yanıma birisi oturmuştu bu Teressa ydı geldiğimden beri neredeyse hiç konusmamıştık

Teressa: merhaba

Adel: merhaba

Teressa: Sanırım ikiside senden hoşlanıyor

Ona döndüm

Adel: kimlerden bahsediyorsun

Teressa: Newt ve Gally

Adel: saçmalamayı kes

Teressa: hayır saçmalamıyorum

Yanımıza Thomas geldi

Thomas: hey ne konuşuyordunuz

Teressa: Adel ve-

Onun kolunu dürttüm

Teressa: Adel ve labirentte nasıl kaldığını konuşuyorduk

Thomas kaşlarını kaldırarak başını salladı onların yanından kalkıp uyumaya gittim

Uyumaya çalışıyordum fakat uyuyamıyordum uyuduğumda da sürekli kabuslar görüyordum zaten kalkıp etrafa baktığımda herkes uyuyordu biraz uzaklaşmadan dolaşmak istedim

Etrafta dolanırken ses duydum tedavi edilen yerde birşey geziniyordu elime kesici birşey aldım yavaş adımlarla içeri gidiyordum içeriye baktığımda kimse yoktu elimdekini bir kenara bırakıp tekrar dönerken omuzumda bir el hissettim

Omzumdaki eli tutarak çevirdim ve karnına bir yumruk geçirdim baktığımda bu kişinin newt olduğunu farkettim

Adel: Aman tanrım newt iyi misin

Newt karnını tutuyordu biraz doğruldu ve kendine geldi

Newt: Ben olduğumu farketmeseydin şimdiye galiba ölmüştüm

Güldüm

Newt: neden uyumadın

Adel: uyku tutmadı

Kafa salladı

Adel: sen neden uyumadın

Newt: Burada birkaç işim vardı halledip geri dönücektim

Adel: Anladım,peki bitti mi işin

Newt: birkaç eşya kaldı sadece yerine yerleştirmem gereken

Adel: Peki yardım ediyim o zaman

Gülümseyerek önüne döndü

Dağılan bir yeri toplarken nefesini boynumda hissettim arkamdaydı önüme döndüm iki elini de arkamdaki masanın üzerine koydu çok yakındı artık nefesini yüzümde hissedebiliyordum

Dudaklarıma bakıyordu

Newt: Burdan Bir şey almam lazım

Ben de onun dudaklarına bakarak

Adel: tamam al o zaman

Dedim gözlerimin içine bakıyordu kollarını çekti alacağını aldıktan sonra benim düzenlediğim yeri hemen düzenleyerek

Newt: işimiz bitti uyuma vakti sabah labirente giriceksiniz unutma

Kafa salladım beraber yürüyerek hamaklarımıza gittik

Adel: iyi geceler

Newt: iyi geceler

Gülümseyerek hamağa yattım uykum gelmişti kendimi uykunun kollarına bırakmadan önce gördüğüm şey Gally'nin yanımdan bana bakarak geçmesiydi...

(Bir dahaki bölümde görüşmek üzere)

​