1. Bölüm

Neden sadece zayıflar ölmeli... onların canları önemsiz mi?Aslında ölmeyi hakedenler ölmeli.

belki o zaman parça parça kırılan kalpler bir umut ışığı için çırpınır...

İmkansızlık büyüsü sarsa da kalbimi,ben yine de senin zümrüt yeşili gözlerini... içinde gram duygu olmayan kalbini seçerdim...

***

Yetimhane'nin penceresinden, dışarıda oynayan çocukları izliyordum...

​​​​​​Tek başına bir banka oturmuş, bir yandan soluk bakışlar atarak, bir yandan da kitabını okuyan Riddle'a takılmıştı gözüm

Zümrüt yeşili gözleri okuduğu kitabı anlamak istercesine kısılmış,elleri ise kitabın yapraklarının hafif esen rüzgar yüzünden dağılmamasını istercesine,sıkı bir şekilde kitabı tutuyordu

Uzun bir süre ona olan bakışlarımı hissetmiş gibi,başını benim olduğum pencereye çevirdi

Yutkunarak,bakmaya devam ettim

Yüzünde gram duygu bulundurmayan bakışlarını çekerek ayağa kalktı

Kitabının kapağını kapatarak,kıyafetini düzledi

Ve yetimhane'ye doğru ilerledi

Yaşına göre çok olgun ve çok efendi gözüken birisiydi,ama hiç arkadaşı yoktu

Onunla arkadaş olma fikri ne kadar cazip gelsede, içimde beni onaylamayan bir his vardı

Ama içimdeki hissi boşverip,denemek istiyordum, umarım yanlış kararlar vermezdim...

***

Bethany'nin seslenmesiyle pencerenin başından ayrılarak, yeni düzlediğim yatağımın üzerine oturdum

Bethany: Kimi izliyordun?

Parmaklarımla oynayarak

Nova: Hiç kimseyi

Bethany inanmadım der gibi bakarak

Bethany: İnanmıyorum fakat, öyle olsun

Odamızdaki tek kıyafet dolabına doğru ilerleyen Bethany,bize ayda verilen bir miktar parayı biriktirmiş kendisine bir elbise almıştı

Beyaz bir elbiseydi,boyun kısmında ufak kurdele detayıyla,10 yaşındaki bir kıza uyuyordu

Evet bende 10 yaşındaydım ve 30 Aralık'ta 11 yaşıma giricektim...

Bethany heycanla elbisesini çıkararak

Bethany: Bugün bunu giymeyi düşünüyorum,Sence iyi bir fikir mi?

Nova: Giymemeni tercih ederim, yetimhanedeki bazı kızlar yeterince kıskanç olabiliyor,elbisenin başına birşey gelebilir

Omuz silkerek cevapladı

Bethany: Umrumda değil,elbisemin başına birşey gelmemesi için dikkat ederim

Nova: O zaman fikrin var mı diye sormazsan sevinirim Bethany

Bethany yanıma gelerek,mahcup bir şekilde

Bethany: Özür dilerim

Dudağını büzüyordu

Nova: dudağını büzmeyi kesersen kabul ederim

Hemen eski haline dönüp gülümsedi

Bethany: Affedildiğime göre elbiseyi giyebilirim

Kıkırdadı,bende buna karşılık hafif gülümsedim

***

Bethany elbisesini giymiş kızların gözüne sokmak için çaba gösterirken, üzerimde olan sade lacivert elbiseye baktım

Bugün Bethany elbise giydiği için bende ona uymak maksatıyla elbise giymiştim

Aşağıdan çocukların sesleri geliyordu, indiğimiz merdivenlerin gıcırtısı ise konuşma seslerinden duyulmuyordu

Sonunda yemek masasında kendimize yer bulduğumuzda hızlıca oturdum

Oluşan gürültüyü susturmak için,Bayan Hope eliyle önündeki masaya bir kaç kez vurdu

B.Hope: Sessizlik!

Herkes sessizce önündeki tabaklara dönmüştü

Bende önümdeki patates püresi ve tavukla bakışırken çatalımı tavuğa batırarak bir parça alıp ağzıma attım

Yemekler çok güzel olmasa da doymamıza yetiyordu

Lokmamı yutkunurken Tom'un bakışlarını üzerimde buldum, soğuk bir ifadeyle beni izliyordu

Elimi kaldırıp salladığımda , boş boş bakıp önüne döndü,kendimi tam bir aptal gibi hissederek ne yaptığımı sorguladım

Yan tarafımda bir gürültü koptuğunda başımı hızlıca sesin geldiği yöne çevirdim

Gördüğüm şeyle şaşırmıştım

Bethany'nin başından aşağı yemek dökülmüştü,sinirle yapan kişiye döndüğümde bu kişinin Emily Browning olduğunu gördüm,yetimhanenin zorbası...

​​​​​Yanındaki arkadaşlarıyla gülüyorlardı,Bethany ağlayarak masadan kalktı ve koşarak yukarı çıktı

Sinirle ayağa kalkıp yüzüne baktım ve hiç birşey demeden önüme dönerek yukarı çıkmaya başladım

Bunun acısını gece fazlasıyla alıcaktım...

Yüzümde oluşan sinsi gülüşü silip normal ifademi takındım,bunu farkeden tek bir kişi olucak ki başımı çevirdiğimde zümrüt yeşili gözleriyle bana bakıyordu

Bakışlarımı kaçırarak önüme döndüm.

***

Bethany'e sarılarak teselli ediyordum

​​​​​​Üzerindeki elbisesini çıkarmış,yemek olan yerlerini de temizlemişti

Bethany: Tanrım,benim suçum neydi

Nova: Bu senin suçun değildi Bethany,Emily bunun bedelini ödeyecek

Bethany göz yaşlarını silerek

Bethany: Teşekkürler, nova

Gülümsedim

Nova: Rica ederim

Sadece gece olmasını bekleyecektim...

***

Sonunda gece olmuştu, Bethany'nin ve diğerlerinin uyuduğundan emin olup odadan sessiz adımlarla çıktım

Parkenin eskimiş olmasından dolayı çıkan gıcırdama sesleri ne kadar sessizliği bozsada,en azından çaba gösteriyordum

Emily'nin odasını da bulduktan sonra yavaşça kapıyı açtım,odada Emily ve Abisi Richard uyuyordu

İkiside derin uykuda olmalıydılar , kapıyı kapatarak Emily'nin yanına doğru ilerledim

Yatağının yanına diz çökerek cebime gizlediğim makası çıkardım, saçına nazikçe dokunarak kesmeye başladım

Saçının bir kısmını yarısına kadar kestikten sonra makası cebime saklayıp hızlı adımlarla odayı terkettim

Koridora çıktığımda vücudumu saran soğuk içimi ürpertmeye yetmişti

​​​​​​Odama ilerlerken Riddle'ın kapısının kapandığını gördüm, görmediğini umut ederek odamın kapısını açtım

Makasın üzerindeki saç kalıntılarını temizleyerek, yatağımın alt demirine sokarak gizledim

Derin bir nefes alarak yatağa doğru ilerledim...

Saat çok geç olduğundan sabah uykusuzluk çekmemek için yatağıma geçerek uyumaya çalıştım.

Geçen 15 dakikanın ardından,sonunda kendimi uykunun masum kollarına bıraktım...

***