8.bölüm

Sabah,Yetimhane hademesi olan Bay Thomas'ın kahvaltı için çaldığı zille gözümü açınca,yatakta esneyerek,Bethany'e baktım

Uyanmamıştı

ayağa kalkarak,üzerimdeki beyaz geceliği düzelterek,gözlerimi ovuşturdum,ardından da Bethany'nin yanına giderek seslendim

Nova : Bethany

Bethany,gözlerini açarak bir bana birde aydınlanan havaya baktı,ardından yataktan kalkarak lavaboya yöneldi

o çıktıktan sonra ben girdim,elimi yüzümü yıkmadan sabah olmuyordu benim için...

***

çoktan kahvaltı yapmış,dışarıda bahçede otururken,Tom'un okuduğu kitap ilgimi çekmişti,bu benim verdiğim kitaptı...

benim baktığımı görünce,kitabı hızla kapatarak,ayaklandı.

Yanıma döndüğümde,bethany bana gülerek bakıyordu.

Nova: Neden,öyle bakıyorsun?

Bethany: Ondan hoşlanıyorsun...

Nova: Saçmalama Bethnay,Tom'dan hoşlanıcak kadar aptal değilim,sadece arkadaş olmak istiyorum.

Bethany gülmeye devam edince,dayanamayarak,omzuna vurdum.

Bethany kolundaki,saate bakarak,Öğle yemeğinin yaklaştığını söyledi.

Ardından,ayaklanarak

Bethany: Lavaboya gitmem gerekiyor,gelecek misin?

O sırada Emily,ve arkadaşlarının,yetimhanenin altındaki,küçük depoya girdiklerini gördüm.

Bethany'e dönerek,

Nova: Sen git,ben biraz daha oturacağım.

Bethany,kafa sallayarak hızla yetimhaneye doğru koştu.

Bende ayaklanarak,Küçük depoya doğru ilerledim...

***

Kapıyı yavaşça açarak,üzerimdeki ceketin kapuşönünü çektim,ardından seslerin geldiği tarafa doğru ilerledim.

Emily ve arkadaşları,insanlardan çaldıkları eşyaları burda saklıyormuş...

geri çekilirken,yan taraftaki küçük bibloya çarparak yere düşürdüm,Emily'nin abisi hızla sesin geldiği yöne gelerek

beni omzundaomzumdan tutarak ittirdi,dengemi sağlayamayıp yere düştüm.

ardından hemen ayağa kalkarak

Nova: Herşeyi söylerim!

Emily'nin abisi Oliver,beni yakamdan tutarak,duvara yapıştırdı

Oliver: Tek bir kelime bile söylersen,seni böcek gibi ezerim anladın mı!

Gülerek,pantolonun arasına bir tekme geçirdim,Oliver beni bırakıp yerde kıvranırken,Oliver'ın arladaşı üzerime doğru gelirken Emily ise abisin yanına koştu.

Oliver'ın arkadaşı üzerime doğru gelirken yan tarafta duran vazoyu alarak karşımdaki sarışın çocuğa attım,

Kaçtı.

Elime gelen ne varsa atıyordum,en sonunda sarışın çocuk bana elini kaldırdığı sırada,gözlerimi kapatmış beklerken,Sarışın çocuğun acıyla inlemesi üzerine gözlerimi açtım.

Tom gelmişti...

Gözlerimi fal taşı gibi açarak,Tom'un sarışın çocuğun kolunu ters çevirmiş bir şekilde tutmasına odaklanmıştım.

Tom,diğer elini kaldırarak önceden yaptığı şeyi bir daha yaptı,yani telekinezi...

Merak edip araştırmıştım.

Telekinezi gibi bir güce sahip olması,gerçekten etkileyiciydi ama bir o kadar da korkutucu...

Çocuk kolunun kırılmasıyla birlikte,yerde ağlarken,

Tom duruşunu düzelterek;

Tom: Bayan Hope'a merdivenlerde koşarken düştüğünü söyleyeceksiniz,Aksi takdirde herhangi birinizin kabusu olabilirim.

Tom,elimden tutarak dışarıya sürükledi.

Tom: Sana yardım ettiğim için Kendini özel biri sanma Clark,sadece dün akşamın karşılığı.

Gözlerim dolu bir şekilde ona bakarken,gözlerimden akan gözyaşlarını silerek yüzümdeki mutluluk ifadesini nefrete çevirdim.

O ise yüzümü inceleyip,ardından bir şey demeden hızla yetimhaneye doğru ilerledi.

Beni arkadaşı olarak gördüğü için kurtarmamıştı,sadece kendi yaptığı hatayı düzelmişti.

Beni sevmiyordu.