11. Bölüm

(Yazar)

Hastaneye giderken doktorlar Çağrı ve Göksel'e bakıyorlardı. İkisinde bacağından vurulmuştu doktorlar pıhtılaşması için yaralarını sarmıştı. Polisler o gerizekalıları yakalayamamışlardı hastaneye varınca acile götürüldüler.

1 kaç gün sonra

(Göksel)

​​​​​​Vurulmak çok kötü bir histi. O merminin resmen ayağını delmesi o anki acıyla çok bağırmışım ama Çağrı'dan hiç ses duymadım sanki ölmek istiyordu...

- İyi misin? Diye sordu.

- Asıl sen iyi misin? Dedim

- Sorumun cevabını alamadım.

- İyiyim ben.

- İyi bende.

- Çok acıdı mı?

- Alıştım.

Daha önce vurulmuşmuydu.

- A- anlamadım.

- Vurulmuştu bir kaç kez.

- Ne daha kaç yaşındasın.

- On dokuz.

- Onu bende biliyorum.

- Kaç yaşındasın demedin mi?

- O manada değil.

- Ben o mana da anladım ama.

- Herneyse.

- Senin yaran. Dedi sesi çatallaşmıştı.

- Acıyor mu. Diye ekledi.

- Eh. 

- Çok mu?

- Çok.

- Seninki çok mu? Diye ekledim.

- Çok.

-Ne zamana iyileşiriz?

- Sen iyi olunca.

- Hadi ama iltifatı bırak gerçek soruyorum.

- Ne bileyim, kahin miyim ben.

- Evet. Dedim gülerek.

- Doktor.

- Efendim Gökselciğim.

- Ne zamana iyileşiriz.

- Sizi bilmem ama arkadaşınız 2 güne düzelir ağır yaralısınız.

- Of ya.

-Sen beklersin artık cüceee.

- Çok komik.

- Çok mu komik güzelim.

- Ben senin hangi ara güzelindim ha Ateş.

- Her zaman.

- Ya. Dedim

- İyi o zaman. Diye ekledim.

Günler bitti.

- Yanımda mı bekleyeceksin. Dedim.

- Tabi Bartu gerizekalısına veremem seni.

-Verme abime beni.

- Abi deme bir caniye.

-Ama doğru 2. Derece akrabam o benim.

- 1. Değil mi kardeş?

- Yok değil 2. oluyor onlar.

- Bak 1. Derece bile değil gerek yok.

Doktor gelmişti Ayşegül hanım:

- Göksel sende iyileştin sayılır gidebilirsiniz çocuklar.

- Teşşekür ederiz Ayşegül hanım.

Çıktık ben Bi ara Yüşraları aramalıydım.

12/A🧠❌

Siz: Nerelerdesiniz gençler?

İhsak: Ben yıkık​​ bir evdeyim oturuyorum.

Yüşra: Biz evdeyiz annelerin cenazesinden sonra.

Siz: A sizinkilerde mi öldü?

Yüşra: Yani babam depremde annem babamın yokluğuna astı kendini.

Siz: Seni yalnız bırakamaz Şermin abla.

Yüşra: Bıraktı...

İhsak: Bi saniye biz derken.

Yüşra: Kuzenlerle.

Hastaneden çıktık. Bizim eve doğru yürüyoruz...