1⁷

Kıyı: Seviyorum seni işte ya.

Kıyı: Kalbim bir köşesinde sen varsın ve hiç bitmedin.

Kıyı: Öyle güzelsin ki benim için sana anlatamam.

Kıyı: O gün beni.

Kıyı: Mezuniyet günü beni terk ettiğinde sessiz kalmıştım ya.

Şekerim: Evet.

Kıyı: Sana git dediğim için değil diyecek bir şeyim olmadı içindi.

Kıyı: Gitmezsin sanmıştım.

Kıyı: Ne yaparsam yapayım Gitmezsin sandım.

Kıyı: Nasıl olsa geri gelirim dedim.

Kıyı: Ama sen gitmişti.

Kıyı: Hem benden hem o şehirden.

Kıyı: Buna hiç inanmadım.

Kıyı: Üç ay sonra üniversiteler açıldı.

Kıyı: Yanına geldim ama sen beni görmedin.

Kıyı: Bazen insan gerçekten vazgeçince o kişiyi görmüyormuş.

Kıyı: Geri döndüm ama hep geldim.

Kıyı: Her sabah gittiğin kafeye geldim.

Kıyı: Her zaman gittiğin kitapçıya gittim.

Kıyı: Hangi kitabı alırsan onu aldım.

Kıyı: Öyle ki...

Kıyı: Ben Trabzon'a gelince bile hangi kitabı alsan arayıp söylediler.

Kıyı: Seninle aynı kitabın aynı satırlarını okudum.

Kıyı: Senin çizdiğin satırları çizdim.

Kıyı: Aslında ben senden hiç vazgeçmedim.

Kıyı: Ben özür dilerim.

Şekerim: Vazgeçmiş gibi yaptım sadece.